Światowe Dni Młodzieży: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
m
 
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
  Autor hasła: o. Maciej Zięba OP
 
  Autor hasła: o. Maciej Zięba OP
  
'''Światowe Dni Młodzieży''' - '''Młodzież nadzieją Kościoła''' - Światowe Dni Młodzieży to wielki duszpasterski wynalazek
+
'''Światowe Dni Młodzieży''' - '''Młodzież nadzieją Kościoła''' - to wielki duszpasterski wynalazek Jana Pawła II odmieniający oblicze Kościoła. Łatwo bowiem dzisiaj nie pamiętać, że posoborowe zamieszanie, konsumpcjonistyczny dobrobyt i młodzieżowa rewolta lat sześćdziesiątych przyniosły w efekcie – zwłaszcza w krajach zachodnich – dramatyczny spadek powołań i uczestnictwa młodych ludzi w życiu Kościoła. W chwili objęcia przez Karola Wojtyłę Stolicy Piotrowej zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz Kościoła ugruntowało się przekonanie, że Kościół katolicki to szybko starzejąca się instytucja, w której młodzi nie znajdują już dla siebie miejsca. Duszpasterskie doświadczenie Karola Wojtyły stało w głębokiej sprzeczności z tym poglądem. Opierało się ono – jak sądzę – na czterech filarach. ''Primo'', trzeba młodzieży dowieść autentyzmu swego zaangażowania – że nie chodzi nam o poprawę statystyk bądź indoktrynację, lecz że jest się z nią i dla niej. Dlatego, ''secundo'', nie wolno młodzieży schlebiać lub traktować infantylnie – należy jej mówić również o prawdach trudnych, nie obawiać się stawiania wymagań. ''Tertio'', należy też rozmawiać z nią o sprawach najważniejszych: o sensie życia, o powołaniu, o problemach w otaczającej ją rzeczywistości. ''Quarto'', nie wolno obawiać się dialogu, trzeba wsłuchać się w nadzieje i troski młodych ludzi (podczas każdego Dnia Młodzieży młodzi przygotowywali sceny ilustrujące problemy, którymi żyją, wygłaszali wstępne przemówienia lub zadawali pytania Papieżowi).
Jana Pawła II odmieniający oblicze Kościoła. Łatwo bowiem
 
dzisiaj nie pamiętać, że posoborowe zamieszanie, konsumpcjonistyczny
 
dobrobyt i młodzieżowa rewolta lat sześćdziesiątych
 
przyniosły w efekcie – zwłaszcza w krajach zachodnich – dramatyczny
 
spadek powołań i uczestnictwa młodych ludzi w życiu
 
Kościoła. W chwili objęcia przez Karola Wojtyłę Stolicy Piotrowej
 
zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz Kościoła ugruntowało
 
się przekonanie, że Kościół katolicki to szybko starzejąca się
 
instytucja, w której młodzi nie znajdują już dla siebie miejsca.
 
Duszpasterskie doświadczenie Karola Wojtyły stało w głębokiej
 
sprzeczności z tym poglądem. Opierało się ono – jak sądzę – na
 
czterech filarach. Primo, trzeba młodzieży dowieść autentyzmu
 
swego zaangażowania – że nie chodzi nam o poprawę statystyk
 
bądź indoktrynację, lecz że jest się z nią i dla niej. Dlatego,
 
secundo, nie wolno młodzieży schlebiać lub traktować infantylnie –
 
należy jej mówić również o prawdach trudnych, nie obawiać się
 
stawiania wymagań. Tertio, należy też rozmawiać z nią o sprawach
 
najważniejszych: o sensie życia, o powołaniu, o problemach w otaczającej ją rzeczywistości. Quarto, nie wolno obawiać
 
się dialogu, trzeba wsłuchać się w nadzieje i troski młodych ludzi
 
(podczas każdego Dnia Młodzieży młodzi przygotowywali sceny
 
ilustrujące problemy, którymi żyją, wygłaszali wstępne przemówienia
 
lub zadawali pytania Papieżowi).
 
  
Uwaga poświęcona młodzieży przez Jana Pawła II widoczna
+
Uwaga poświęcona młodzieży przez Jana Pawła II widoczna była od początku pontyfikatu – jej najbardziej widocznym przejawem były spotkania z młodzieżą podczas wszystkich pielgrzymek. W Roku Odkupienia (1983/1984) Papież zaprosił młodzież z całego świata na Niedzielę Palmową do Rzymu, aby wspólnie z nią celebrować Jubileusz Młodzieży. Następny rok proklamował Międzynarodowym Rokiem Młodzieży i podczas jego obchodów ogłosił Niedzielę Palmową Międzynarodowym Dniem Młodzieży, który winno się celebrować we wszystkich diecezjach. Wtedy też powstała idea, by co dwa lub trzy lata organizować Światowe Dni Młodzieży w różnych krajach. Idea ta przez wielu ludzi Kościoła, a tym bardziej przez ludzi z zewnątrz, zwłaszcza z mediów, została
była od początku pontyfikatu – jej najbardziej widocznym przejawem
+
przyjęta z głębokim sceptycyzmem. Stereotyp: Kościół nie jest dla młodych atrakcyjnym miejscem, był silniejszy. Wielkie zainteresowanie Dniami Młodzieży w Buenos Aires ([[pielgrzymka zagraniczna (33)|1987]]), Santiago de Compostela ([[pielgrzymka zagraniczna (43)|1989]]), Częstochowie ([[pielgrzymka zagraniczna (52)|1991]]), Manili ([[pielgrzymka zagraniczna (63)|1995]]), gdzie we Mszy uczestniczyło ponad 4 mln ludzi, głównie młodzieży), tłumaczono tradycyjnym katolicyzmem krajów, które dopiero się modernizują. Ponad 700 tysięcy młodych w odległym Denver ([[1993]]), milion dwieście tysięcy w Paryżu ([[1997]]), ponad dwa miliony w Rzymie ([[2000]]) i ponad milion w Toronto ([[2002]]) zadały kłam tym twierdzeniom. Wizja i konsekwencja Jana Pawła II odniosły zwycięstwo. Młodzi ludzie odzyskali swe miejsce w Kościele.
były spotkania z młodzieżą podczas wszystkich pielgrzymek.
 
W Roku Odkupienia (1983/1984) Papież zaprosił młodzież
 
z całego świata na Niedzielę Palmową do Rzymu, aby wspólnie
 
z nią celebrować Jubileusz Młodzieży. Następny rok proklamował
 
Międzynarodowym Rokiem Młodzieży i podczas jego obchodów
 
ogłosił Niedzielę Palmową Międzynarodowym Dniem Młodzieży,
 
który winno się celebrować we wszystkich diecezjach. Wtedy też
 
powstała idea, by co dwa lub trzy lata organizować Światowe Dni
 
Młodzieży w różnych krajach. Idea ta przez wielu ludzi Kościoła,
 
a tym bardziej przez ludzi z zewnętrz, zwłaszcza z mediów, została
 
przyjęta z głębokim sceptycyzmem. Stereotyp: Kościół nie jest dla
 
młodych atrakcyjnym miejscem, był silniejszy. Wielkie zainteresowanie
 
Dniami Młodzieży w Buenos Aires (1987), Santiago de
 
Compostela (1989), Częstochowie (1991), Manili (1995), gdzie
 
we Mszy uczestniczyło ponad 4 mln ludzi, głównie młodzieży), tłumaczono
 
tradycyjnym katolicyzmem krajów, które dopiero się modernizują.
 
Ponad 700 tysięcy młodych w odległym Denver (1993),
 
milion dwieście tysięcy w Paryżu (1997), ponad dwa miliony
 
w Rzymie (2000) i ponad milion w Toronto (2002) zadały kłam
 
tym twierdzeniom. Wizja i konsekwencja Jana Pawła II odniosły
 
zwycięstwo. Młodzi ludzie odzyskali swe miejsce w Kościele.
 
  
Za każdym razem młodzież miała kilkakrotną okazję, by
+
Za każdym razem młodzież miała kilkakrotną okazję, by modlić się razem z Papieżem. Swoistą codą był Rzym, w którym odbyły się pierwsze oficjalne Światowe Dni Młodzieży (1986) i który był miejscem ostatnich Dni Młodzieży z Janem Pawłem II ([[2004]]).
modlić się razem z Papieżem. Swoistą codą był Rzym, w którym
 
odbyły się pierwsze oficjalne Światowe Dni Młodzieży (1986)
 
i który był miejscem ostatnich Dni Młodzieży z Janem Pawłem II
 
(2004). „W pierwszej połowie kończącego się wieku – mówił Papież
 
w Rzymie w 2000 roku – młodzi tacy jak wy zwoływani byli tłumnie na zgromadzenia, aby uczyć się nienawiści. Wysyłano ich,
 
by walczyli jedni przeciw drugim. Zlaicyzowane mesjanizmy, które
 
usiłowały zastąpić nadzieję chrześcijańską, okazywały się potem
 
prawdziwym piekłem. Dziś przybyliście tutaj, by potwierdzić,
 
że w nowym stuleciu nie dacie się użyć jako narzędzia przemocy
 
i zniszczenia”.
 
  
„Naszym tematem jest życie, a życie to rzeczywistość pełna
+
{{Cytat box
tajemnic. Ogromny postęp nauki i techniki pozwolił zgłębić tajniki
+
|cytat  = W pierwszej połowie kończącego się wieku młodzi tacy jak wy zwoływani byli tłumnie na zgromadzenia, aby uczyć się nienawiści. Wysyłano ich, by walczyli jedni przeciw drugim. Zlaicyzowane mesjanizmy, które usiłowały zastąpić nadzieję chrześcijańską, okazywały się potem prawdziwym piekłem. Dziś przybyliście tutaj, by potwierdzić, że w nowym stuleciu nie dacie się użyć jako narzędzia przemocy i zniszczenia.
życia biologicznego, wystarczy jednak przyjrzeć się choćby
+
|źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/706/ Rozważanie podczas Czuwania Modlitewnego, Tor Vergata], Rzym, 19 sierpnia 2000
pobieżnie naszemu osobistemu doświadczeniu, by uświadomić
+
|width  =
sobie, że indywidualne i zbiorowe istnienie człowieka na naszej
+
|align  =
planecie ma jeszcze wiele innych wymiarów. Nasze niespokojne
+
}}
serce wychodzi w swych poszukiwaniach poza ludzkie ograniczenia,
 
wykorzystując zdolność myślenia i kochania tego co nieogarnione
 
i nieskończone, najwyższej i absolutnej formy Bytu.
 
Nasz wzrok wewnętrzny sięga aż po nieograniczony horyzont
 
naszych nadziei i pragnień. Pośród wszystkich sprzeczności życia
 
szukamy jego prawdziwego sensu. Zdumiewamy się i zapytujemy:
 
dlaczego? Dlaczego tu jestem? Po co żyję? Co powinienem czynić?”
 
(Denver, 1993).
 
  
„Życie to czas, który został nam podarowany i w którym
+
{{Cytat box
każdy z nas staje wobec wyzwania, jakie niesie samo życie: to
+
|cytat  = Naszym tematem jest życie, a życie to rzeczywistość pełna tajemnic. Ogromny postęp nauki i techniki pozwolił zgłębić tajniki życia biologicznego, wystarczy jednak przyjrzeć się choćby pobieżnie naszemu osobistemu doświadczeniu, by uświadomić sobie, że indywidualne i zbiorowe istnienie człowieka na naszej planecie ma jeszcze wiele innych wymiarów. Nasze niespokojne serce wychodzi w swych poszukiwaniach poza ludzkie ograniczenia, wykorzystując zdolność myślenia i kochania tego co nieogarnione i nieskończone, najwyższej i absolutnej formy Bytu. Nasz wzrok wewnętrzny sięga aż po nieograniczony horyzont naszych nadziei i pragnień. Pośród wszystkich sprzeczności życia szukamy jego prawdziwego sensu. Zdumiewamy się i zapytujemy: dlaczego? Dlaczego tu jestem? Po co żyję? Co powinienem czynić?
wezwanie polegające na znalezieniu swojego celu, przeznaczenia
+
|źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/681/ Rozważanie podczas Czuwania Modlitewnego, Cherry Creek State Park], Denver, 14 sierpnia 1993
i na walce o nie. Alternatywą jest przeżycie tego czasu w sposób
+
|width  =
powierzchowny, «utracenie» życia dla marności; nieumiejętność
+
|align  =
odkrycia w sobie zdolności do dobra i tym samym także drogi
+
}}
do prawdziwego szczęścia” (Manila, 1995).
 
  
„W świecie, w którym zło zdaje się zwyciężać, a nadzieja
+
{{Cytat box
czasem zanika, starajcie się – w jedności z męczennikami wiary,
+
|cytat  = Życie to czas, który został nam podarowany i w którym każdy z nas staje wobec wyzwania, jakie niesie samo życie: to wezwanie polegające na znalezieniu swojego celu, przeznaczenia i na walce o nie. Alternatywą jest przeżycie tego czasu w sposób powierzchowny, «utracenie» życia dla marności; nieumiejętność odkrycia w sobie zdolności do dobra i tym samym także drogi do prawdziwego szczęścia.
braterstwa i solidarności, ze świadkami sprawiedliwości i wolności,
+
|źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/687/ Rozważanie podczas Czuwania Modlitewnego, Manila], 14 stycznia 1995
z ofiarami nietolerancji i wrogości, z wszystkimi, którzy
+
|width  =
w krajach rozdartych przez nienawiść i wojnę oddali życie za
+
|align  =
braci – stawajcie się bliźnimi jedni drugich, tak jak Chrystus stał
+
}}
się waszym bliźnim” (Paryż, 1997).
 
  
„Waszym posłannictwem jest zabezpieczenie w jutrzejszym
+
{{Cytat box
świecie obecności takich wartości, jak pełna wolność religijna,
+
|cytat  = W świecie, w którym zło zdaje się zwyciężać, a nadzieja czasem zanika, starajcie się – w jedności z męczennikami wiary, braterstwa i solidarności, ze świadkami sprawiedliwości i wolności, z ofiarami nietolerancji i wrogości, z wszystkimi, którzy w krajach rozdartych przez nienawiść i wojnę oddali życie za braci – stawajcie się bliźnimi jedni drugich, tak jak Chrystus stał się waszym bliźnim.
poszanowanie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona prawa do
+
|źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/697/ Przesłanie do młodzieży uczestniczącej w Drodze Krzyżowej, Paryż], 22 sierpnia 1997
życia począwszy od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci,
+
|width  =
troska o rozwój i umocnienie rodziny, dowartościowanie kulturowych
+
|align  =
odrębności dla wzajemnego ubogacenia się wszystkich
+
}}
ludzi, ochrona równowagi naturalnego środowiska, które coraz
 
bardziej bywa zagrożone” (Częstochowa, 1991).
 
  
Szczególnego znaczenia nabrał papieski apel zawarty w ostatnim
+
{{Cytat box
jego Orędziu na Światowy Dzień Młodzieży, napisanym
+
|cytat  = Waszym posłannictwem jest zabezpieczenie w jutrzejszym świecie obecności takich wartości, jak pełna wolność religijna, poszanowanie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona prawa do życia począwszy od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci, troska o rozwój i umocnienie rodziny, dowartościowanie kulturowych odrębności dla wzajemnego ubogacenia się wszystkich ludzi, ochrona równowagi naturalnego środowiska, które coraz bardziej bywa zagrożone.
w sierpniu 2004 r. Jan Paweł II zaprosił młodzież na kolejny rok
+
|źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/495/ Homilia wygłoszona w czasie Mszy św. odprawionej pod szczytem Jasnej Góry, Częstochowa], 15 sierpnia 1991
do Kolonii, w której – jak mówi tradycja – znajdują się relikwie
+
|width  =
Trzech Króli. Dlatego motto tego dnia brzmiało: „Przybyliśmy
+
|align  =
oddać mu pokłon (Mt 2,2)”. „Drodzy młodzi, wy również ofiarujcie
+
}}
Panu złoto waszego istnienia, to znaczy wolność naśladowania
 
Go z miłości, odpowiadając wiernie na Jego wołanie;
 
wznieście ku Niemu kadzidło waszej gorącej modlitwy, ku czci
 
Jego chwały; ofiarujcie Mu mirrę, czyli pełne wdzięczności uczucie
 
ku Niemu, prawdziwemu Człowiekowi, który umiłował nas
 
aż do śmierci jako złoczyńca na Golgocie”.
 
  
Ten trudny – duchowy, szeroki i konkretny, a zarazem bardzo
+
Szczególnego znaczenia nabrał papieski apel zawarty w ostatnim jego Orędziu na Światowy Dzień Młodzieży, napisanym w sierpniu [[2004]] roku Jan Paweł II zaprosił młodzież na kolejny rok do Kolonii, w której jak mówi tradycja znajdują się relikwie Trzech Króli. Dlatego motto tego dnia brzmiało: ''Przybyliśmy oddać mu pokłon'' (Mt 2,2).
potrzebny światu – program Jan Paweł II zaadresował do
 
młodych. Podkreślił jednak, że młodość to coś więcej niż zjawisko
 
biologiczne, że jej istotą jest chrześcijańska młodość ducha,
 
„która polega na stałym zachowaniu wierności wobec miłości
 
Boga. Zjednoczenie z Bogiem pozwala nam codziennie w tej
 
młodości wzrastać. To natomiast, co oddziela nas od Boga
 
grzech i wszystkie jego następstwa nieuchronnie prowadzi do
 
wewnętrznego starzenia się, opieszałości i odrętwienia uniemożliwiającego
 
poznawanie i przeżywanie wciąż nowej miłości Boga”
 
(Buenos Aires, 1987).
 
  
Dlatego program Jana Pawła II dla ludzi młodych jest wciąż
+
{{Cytat box
aktualny, ma wymiar uniwersalny, jest skierowany do wszystkich.
+
|cytat  = Drodzy młodzi, wy również ofiarujcie Panu złoto waszego istnienia, to znaczy wolność naśladowania Go z miłości, odpowiadając wiernie na Jego wołanie; wznieście ku Niemu kadzidło waszej gorącej modlitwy, ku czci Jego chwały; ofiarujcie Mu mirrę, czyli pełne wdzięczności uczucie ku Niemu, prawdziwemu Człowiekowi, który umiłował nas aż do śmierci jako złoczyńca na Golgocie.
 +
|źródło = [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/741 Orędzie do młodych całego świata z okazji XX Światowego Dnia Młodzieży], Castel Gandolfo, 6 sierpnia 2004
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
 +
 
 +
Ten trudny – duchowy, szeroki i konkretny, a zarazem bardzo potrzebny światu – program Jan Paweł II zaadresował do młodych. Podkreślił jednak, że młodość to coś więcej niż zjawisko biologiczne, że jej istotą jest chrześcijańska młodość ducha, ''która polega na stałym zachowaniu wierności wobec miłości Boga. Zjednoczenie z Bogiem pozwala nam codziennie w tej młodości wzrastać. To natomiast, co oddziela nas od Boga – grzech i wszystkie jego następstwa – nieuchronnie prowadzi do wewnętrznego starzenia się, opieszałości i odrętwienia uniemożliwiającego poznawanie i przeżywanie wciąż nowej miłości Boga'' (Buenos Aires, 1987).
 +
 
 +
Dlatego program Jana Pawła II dla ludzi młodych jest wciąż aktualny, ma wymiar uniwersalny, jest skierowany do wszystkich.
  
 
== Linki zewnętrzne ==
 
== Linki zewnętrzne ==
  
Przemówienia z okazji [hhttp://nauczaniejp2.pl/dokumenty/index/id/23 Światowych Dni Młodzieży]
+
* Przemówienia z okazji [http://nauczaniejp2.pl/dokumenty/index/id/23 Światowych Dni Młodzieży]
 +
 
 +
* [https://www.youtube.com/watch?v=TeTO6L8KArw oficjalna pieśń Światowych Dni Młodzieży 1995 na Filipinach - z pokazem zdjęć] [dostęp: 14-01-2015]
  
== Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis ==
+
== Bibliografia ==
  
 
* o. Maciej Zięba OP, ''Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II'', Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 236-239 ISBN 9788375952520 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
 
* o. Maciej Zięba OP, ''Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II'', Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 236-239 ISBN 9788375952520 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
 +
* Paweł Zuchniewicz, ''Szukałem Was: Jan Paweł II i Światowe Dni Młodzieży'', Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2005. ISBN 8389862328 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
 +
* Adam Hlebowicz (oprac.), ''Ateiści zobaczyli świadectwo wiary: Częstochowa '91 : relacje, wywiady, artykuły'', Wydawnictwo "Bernardinum", Pelplin 2012 ISBN 9788378230953 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
 +
* Adam Bujak (fot.), Arturo Mari (fot.), ''Pokolenie J.P.II'', Biały Kruk, Kraków 2005 ISBN 8388918915 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
  
 
== Zobacz także ==
 
== Zobacz także ==
  
[[Młodzież]]
+
*[[Młodość]]
 
+
*[[Młodzież]]
[[Młodość (młodzież)]]
 
  
 
[[Kategoria:Dokumenty]] [[Kategoria:Wydarzenia]] [[Kategoria: Hasła M]]
 
[[Kategoria:Dokumenty]] [[Kategoria:Wydarzenia]] [[Kategoria: Hasła M]]

Aktualna wersja na dzień 20:09, 14 sty 2015

Treść hasła pochodzi z publikacji „Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II”, Wydawnictwo M, Kraków 2010
Autor hasła: o. Maciej Zięba OP

Światowe Dni Młodzieży - Młodzież nadzieją Kościoła - to wielki duszpasterski wynalazek Jana Pawła II odmieniający oblicze Kościoła. Łatwo bowiem dzisiaj nie pamiętać, że posoborowe zamieszanie, konsumpcjonistyczny dobrobyt i młodzieżowa rewolta lat sześćdziesiątych przyniosły w efekcie – zwłaszcza w krajach zachodnich – dramatyczny spadek powołań i uczestnictwa młodych ludzi w życiu Kościoła. W chwili objęcia przez Karola Wojtyłę Stolicy Piotrowej zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz Kościoła ugruntowało się przekonanie, że Kościół katolicki to szybko starzejąca się instytucja, w której młodzi nie znajdują już dla siebie miejsca. Duszpasterskie doświadczenie Karola Wojtyły stało w głębokiej sprzeczności z tym poglądem. Opierało się ono – jak sądzę – na czterech filarach. Primo, trzeba młodzieży dowieść autentyzmu swego zaangażowania – że nie chodzi nam o poprawę statystyk bądź indoktrynację, lecz że jest się z nią i dla niej. Dlatego, secundo, nie wolno młodzieży schlebiać lub traktować infantylnie – należy jej mówić również o prawdach trudnych, nie obawiać się stawiania wymagań. Tertio, należy też rozmawiać z nią o sprawach najważniejszych: o sensie życia, o powołaniu, o problemach w otaczającej ją rzeczywistości. Quarto, nie wolno obawiać się dialogu, trzeba wsłuchać się w nadzieje i troski młodych ludzi (podczas każdego Dnia Młodzieży młodzi przygotowywali sceny ilustrujące problemy, którymi żyją, wygłaszali wstępne przemówienia lub zadawali pytania Papieżowi).

Uwaga poświęcona młodzieży przez Jana Pawła II widoczna była od początku pontyfikatu – jej najbardziej widocznym przejawem były spotkania z młodzieżą podczas wszystkich pielgrzymek. W Roku Odkupienia (1983/1984) Papież zaprosił młodzież z całego świata na Niedzielę Palmową do Rzymu, aby wspólnie z nią celebrować Jubileusz Młodzieży. Następny rok proklamował Międzynarodowym Rokiem Młodzieży i podczas jego obchodów ogłosił Niedzielę Palmową Międzynarodowym Dniem Młodzieży, który winno się celebrować we wszystkich diecezjach. Wtedy też powstała idea, by co dwa lub trzy lata organizować Światowe Dni Młodzieży w różnych krajach. Idea ta przez wielu ludzi Kościoła, a tym bardziej przez ludzi z zewnątrz, zwłaszcza z mediów, została przyjęta z głębokim sceptycyzmem. Stereotyp: Kościół nie jest dla młodych atrakcyjnym miejscem, był silniejszy. Wielkie zainteresowanie Dniami Młodzieży w Buenos Aires (1987), Santiago de Compostela (1989), Częstochowie (1991), Manili (1995), gdzie we Mszy uczestniczyło ponad 4 mln ludzi, głównie młodzieży), tłumaczono tradycyjnym katolicyzmem krajów, które dopiero się modernizują. Ponad 700 tysięcy młodych w odległym Denver (1993), milion dwieście tysięcy w Paryżu (1997), ponad dwa miliony w Rzymie (2000) i ponad milion w Toronto (2002) zadały kłam tym twierdzeniom. Wizja i konsekwencja Jana Pawła II odniosły zwycięstwo. Młodzi ludzie odzyskali swe miejsce w Kościele.

Za każdym razem młodzież miała kilkakrotną okazję, by modlić się razem z Papieżem. Swoistą codą był Rzym, w którym odbyły się pierwsze oficjalne Światowe Dni Młodzieży (1986) i który był miejscem ostatnich Dni Młodzieży z Janem Pawłem II (2004).

W pierwszej połowie kończącego się wieku młodzi tacy jak wy zwoływani byli tłumnie na zgromadzenia, aby uczyć się nienawiści. Wysyłano ich, by walczyli jedni przeciw drugim. Zlaicyzowane mesjanizmy, które usiłowały zastąpić nadzieję chrześcijańską, okazywały się potem prawdziwym piekłem. Dziś przybyliście tutaj, by potwierdzić, że w nowym stuleciu nie dacie się użyć jako narzędzia przemocy i zniszczenia.


Naszym tematem jest życie, a życie to rzeczywistość pełna tajemnic. Ogromny postęp nauki i techniki pozwolił zgłębić tajniki życia biologicznego, wystarczy jednak przyjrzeć się choćby pobieżnie naszemu osobistemu doświadczeniu, by uświadomić sobie, że indywidualne i zbiorowe istnienie człowieka na naszej planecie ma jeszcze wiele innych wymiarów. Nasze niespokojne serce wychodzi w swych poszukiwaniach poza ludzkie ograniczenia, wykorzystując zdolność myślenia i kochania tego co nieogarnione i nieskończone, najwyższej i absolutnej formy Bytu. Nasz wzrok wewnętrzny sięga aż po nieograniczony horyzont naszych nadziei i pragnień. Pośród wszystkich sprzeczności życia szukamy jego prawdziwego sensu. Zdumiewamy się i zapytujemy: dlaczego? Dlaczego tu jestem? Po co żyję? Co powinienem czynić?


Życie to czas, który został nam podarowany i w którym każdy z nas staje wobec wyzwania, jakie niesie samo życie: to wezwanie polegające na znalezieniu swojego celu, przeznaczenia i na walce o nie. Alternatywą jest przeżycie tego czasu w sposób powierzchowny, «utracenie» życia dla marności; nieumiejętność odkrycia w sobie zdolności do dobra i tym samym także drogi do prawdziwego szczęścia.


W świecie, w którym zło zdaje się zwyciężać, a nadzieja czasem zanika, starajcie się – w jedności z męczennikami wiary, braterstwa i solidarności, ze świadkami sprawiedliwości i wolności, z ofiarami nietolerancji i wrogości, z wszystkimi, którzy w krajach rozdartych przez nienawiść i wojnę oddali życie za braci – stawajcie się bliźnimi jedni drugich, tak jak Chrystus stał się waszym bliźnim.


Waszym posłannictwem jest zabezpieczenie w jutrzejszym świecie obecności takich wartości, jak pełna wolność religijna, poszanowanie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona prawa do życia począwszy od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci, troska o rozwój i umocnienie rodziny, dowartościowanie kulturowych odrębności dla wzajemnego ubogacenia się wszystkich ludzi, ochrona równowagi naturalnego środowiska, które coraz bardziej bywa zagrożone.


Szczególnego znaczenia nabrał papieski apel zawarty w ostatnim jego Orędziu na Światowy Dzień Młodzieży, napisanym w sierpniu 2004 roku Jan Paweł II zaprosił młodzież na kolejny rok do Kolonii, w której – jak mówi tradycja – znajdują się relikwie Trzech Króli. Dlatego motto tego dnia brzmiało: Przybyliśmy oddać mu pokłon (Mt 2,2).

Drodzy młodzi, wy również ofiarujcie Panu złoto waszego istnienia, to znaczy wolność naśladowania Go z miłości, odpowiadając wiernie na Jego wołanie; wznieście ku Niemu kadzidło waszej gorącej modlitwy, ku czci Jego chwały; ofiarujcie Mu mirrę, czyli pełne wdzięczności uczucie ku Niemu, prawdziwemu Człowiekowi, który umiłował nas aż do śmierci jako złoczyńca na Golgocie.


Ten trudny – duchowy, szeroki i konkretny, a zarazem bardzo potrzebny światu – program Jan Paweł II zaadresował do młodych. Podkreślił jednak, że młodość to coś więcej niż zjawisko biologiczne, że jej istotą jest chrześcijańska młodość ducha, która polega na stałym zachowaniu wierności wobec miłości Boga. Zjednoczenie z Bogiem pozwala nam codziennie w tej młodości wzrastać. To natomiast, co oddziela nas od Boga – grzech i wszystkie jego następstwa – nieuchronnie prowadzi do wewnętrznego starzenia się, opieszałości i odrętwienia uniemożliwiającego poznawanie i przeżywanie wciąż nowej miłości Boga (Buenos Aires, 1987).

Dlatego program Jana Pawła II dla ludzi młodych jest wciąż aktualny, ma wymiar uniwersalny, jest skierowany do wszystkich.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • o. Maciej Zięba OP, Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II, Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 236-239 ISBN 9788375952520 W bibliotece.jpg
  • Paweł Zuchniewicz, Szukałem Was: Jan Paweł II i Światowe Dni Młodzieży, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2005. ISBN 8389862328 W bibliotece.jpg
  • Adam Hlebowicz (oprac.), Ateiści zobaczyli świadectwo wiary: Częstochowa '91 : relacje, wywiady, artykuły, Wydawnictwo "Bernardinum", Pelplin 2012 ISBN 9788378230953 W bibliotece.jpg
  • Adam Bujak (fot.), Arturo Mari (fot.), Pokolenie J.P.II, Biały Kruk, Kraków 2005 ISBN 8388918915 W bibliotece.jpg

Zobacz także