30 grudnia

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Wersja z dnia 18:11, 29 gru 2015 autorstwa Pgierech (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

28 grudnia << 29 grudnia << 30 grudnia >> 31 grudnia


  • 1963 - Karol Wojtyła mianowany przez Pawła VI arcybiskupem metropolitą krakowskim.
  • 1981 - Na zakończenie ostatniej w roku audiencji generalnej Jan Paweł II z troską przypomniał stan wojenny w Polsce, los ludzi aresztowanych i internowanych. Podziękował również publicznie za wszystkie wyrazy solidarności z narodem polskim.
  • 1987 - Publikacja Sollicitudo rei socialis, drugiej społecznej encykliki Jana Pawła II.
  • 1993 - Podpisanie porozumienia pomiędzy Stolicą Apostolską a Izraelem. Porozumienie to dotyczyło podstawowych zasad regulujących wzajemne stosunki.


Dziś – ostatnia audiencja generalna w roku 1981. Stoimy przed Nowym Rokiem. Stoimy pełni troski w związku z sytuacją, jaka wytworzyła się po wprowadzeniu “stanu wojennego” w Polsce. Opinia Europy i całego świata z przejęciem uczestniczy w tych wydarzeniach, dając rozliczne wyrazy solidarności z narodem polskim. Wiele z tych wyrazów ma charakter religijny. Dziękuję za wszystkie, nie tylko za te, które bywają skierowywane na moje ręce – ale za wszystkie.

Stale mam przed oczyma słowa Prymasa Polski, wypowiedziane w dniu 13 grudnia: "Kościół... boleśnie przyjął przerwanie z trudem rodzącego się dialogu i wejście na drogę przemocy, jaką jest “stan wojenny”. A to nie może się odbyć bez naruszenia podstawowych praw obywatelskich. Niesie to ze sobą w wielu wypadkach sponiewieranie ludzkiej godności, aresztowanie niewinnych, poniewierkę ludzi kultury i nauki, rozterki w rodzinach".

Szczególny niepokój budzi los ludzi aresztowanych czy też skazanych na przymusowe “odosobnienie”.

Gdziekolwiek na świecie, w jakimkolwiek kraju i ustroju, podobny fakt miałby miejsce, musiałby wzbudzić słuszną reakcję podyktowaną troską o człowieka oraz o poszanowanie podstawowych jego praw. I Kościół dawałby temu wyraz.

Trudno więc, abym – wraz z Biskupami polskimi – nie dawał wyrazu mojego niepokoju, zwłaszcza, że chodzi o moich rodaków, synów i córki tej samej Ojczyzny. Nie znamy na ogół imion i nazwisk tych ludzi. Tymczasem “stan wojenny” przedłuża się, mimo próśb o jego zawieszenie. I rośnie niepokój świata – i troska Kościoła o ludzi pozbawionych wolności. Słuszna troska.

Z tą słuszną troską wkraczamy w Nowy Rok. Polecam ją Bogu za sprawą Pani Jasnogórskiej.

Słowo skierowane na zakończenie audiencji generalnej, Rzym, 30 grudnia 1981.


Zobacz także