Biskupstwo Karola Wojtyły: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 13: Linia 13:
  
 
===Aktywność na Soborze Watykańskim II===
 
===Aktywność na Soborze Watykańskim II===
Wojtyła był jednym 42 polskich biskupów, którzy uczestniczyli w sesjach Vaticanum II. Brał udział we wszystkich czterech sesjach Soboru w latach 1962-1965. W literaturze i spisanych relacjach można dostrzec różnorakie oceny jego aktywności soborowej - od entuzjastycznych (prof. [[Stefan Świeżawski|Stefan Świeżawski]], kardynał [[Giovanni Benelli|Giovanni Benelli]]) po umiarkowane i sceptyczne ([[Yves Congar|Ives Congar]], [[Ramon Sugranyes de Franch]] z Międzynarodowego Instytutu Jacquesa Maritaina)<ref>http://totustuus.net.pl/index.php/publikacje/publikacje/2258-111012-karol-wojtya-na-soborze-watykaskim-ii-w-po-wieku-poniej</ref>.
+
Wojtyła był jednym 42 polskich biskupów, którzy uczestniczyli w sesjach Vaticanum II. Brał udział we wszystkich czterech sesjach Soboru w latach 1962-1965. W literaturze i spisanych relacjach można dostrzec różnorakie oceny jego aktywności soborowej - od entuzjastycznych (prof. [[Stefan Świeżawski|Stefan Świeżawski]], kardynał [[Giovanni Benelli|Giovanni Benelli]]) po umiarkowane i sceptyczne ( o. [[Yves Congar OP|Ives Congar OP]], [[Ramon Sugranyes de Franch]] z Międzynarodowego Instytutu Jacquesa Maritaina)<ref>http://totustuus.net.pl/index.php/publikacje/publikacje/2258-111012-karol-wojtya-na-soborze-watykaskim-ii-w-po-wieku-poniej</ref>.
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
{{Przypisy}}
 
{{Przypisy}}

Wersja z 17:28, 7 sty 2014

Biskupstwo Karola Wojtyły - okres pełnienia posługi pasterskiej przez ks. Karola Wojtyłę w archidiecezji krakowskiej w latach 1958-1978 oraz diecezji rzymskiej podczas pontyfikatu papieskiego (1978-2005).

Biskup pomocniczy w Krakowie

Ks. Karol Wojtyła został mianowany biskupem pomocniczym Krakowa na mocy decyzji papieża Piusa XII 4 lipca 1958 roku. Zgodnie z tradycją istniejącą w Kościele rzymskokatolickim, równolegle z nominacją otrzymał tytularne biskupstwo Ombi, stolicy historycznej diecezji w metropolii Tolemaida w Egipcie. Konsekracja biskupia miała miejsce 28 września tego samego roku w Katedrze na Wawelu. Konsekratorami byli metropolita krakowski arcybiskup Eugeniusz Baziak oraz biskupi Franciszek Jop i Bolesław Kominek. W chwili objęcia godności biskupiej, Wojtyła miał 38 lat i był najmłodszym członkiem Episkopatu Polski.

Dewiza i herb

Dewizą biskupią Wojtyły były słowa Totuus Tuus (łac. Cały Twój) zaczerpnięte z pism wybitnego, XVII-wiecznego francuskiego teologa i mistyka maryjnego świętego Ludwika Marii Grignon de Montfort, autora Traktatu o Nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny. Przyszły papież wielokrotnie podkreślał, że sformułowana przez świętego koncepcja oddania się w macierzyńską niewolę Matce Bożej, z którą zapoznał się w Krakowie podczas okupacji hitlerowskiej i aktywności w kole Żywego Różańca w parafii ojców salezjanów na krakowskich Dębnikach[1].

W herbie krakowskiego hierarchy znalazło się godło w kolorze niebieskim z czarnym krzyżem i literą "M" symbolizującą Matkę Bożą. Godło było wsparte na biskupim pastorale w kolorze żółtym. Nad nimi znalazł się kapelusz biskupi w kolorze zielonym. Po objęciu przez Wojtyłę godności arcybiskupa, herb nieznacznie zmodyfikowano, zastępując znajdujący się w górnej częsci kapelusz biskupi kapeluszem arcybiskupim.

Krajowy duszpasterz środowisk twórczych i inteligencji

W 1962 roku Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński mianował bp Wojtyłę krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Było to efektem dobrych i bliskich relacji, jakie łączyły młodego biskupa z grupami twórców i inteligentów katolickich, szczególnie ze środowiska krakowskiego Tygodnika Powszechnego, na którego łamach Karol Wojtyła często publikował eseje filozoficzne, etyczne i teologiczne.

Aktywność na Soborze Watykańskim II

Wojtyła był jednym 42 polskich biskupów, którzy uczestniczyli w sesjach Vaticanum II. Brał udział we wszystkich czterech sesjach Soboru w latach 1962-1965. W literaturze i spisanych relacjach można dostrzec różnorakie oceny jego aktywności soborowej - od entuzjastycznych (prof. Stefan Świeżawski, kardynał Giovanni Benelli) po umiarkowane i sceptyczne ( o. Ives Congar OP, Ramon Sugranyes de Franch z Międzynarodowego Instytutu Jacquesa Maritaina)[2].

Przypisy

  1. Jan Paweł II, Dar i Tajemnica. W pięćdziesiątą rocznicę moich święceń kapłańskich, Wydawnictwo Św. Stanisława BM, Kraków 1996, s. 33-38
  2. http://totustuus.net.pl/index.php/publikacje/publikacje/2258-111012-karol-wojtya-na-soborze-watykaskim-ii-w-po-wieku-poniej