Dar i Tajemnica: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 11: Linia 11:
 
}}
 
}}
  
Wystąpienie Jana Pawła II spotkało się z dużym zainteresowaniem zebranych i tuż po zakończeniu sympozjum pojawiły się we Włoszech głosy, że papież powinien spisać rodzaj wspomnień o początkach swojej życiowej drogi. Papież przyznawał, że bezpośrednim inicjatorem napisania przez niego wspomnień związanych z powołaniem kapłańskim w formie małej autobiografii książkowej był włoski watykanista o polskich korzeniach, Gian Franco Svidercoschi. Dodał również, że pomysł początkowo budził w nim opór, ostatecznie jednak uznał, że spisanie tych wspomnień przyniesie pożytek dla ogółu wiernych<ref>''Dar i Tajemnica'', Kraków 1996, s. 5</ref>.
+
Wystąpienie Jana Pawła II spotkało się z dużym zainteresowaniem zebranych i tuż po zakończeniu sympozjum pojawiły się we Włoszech głosy, że papież powinien spisać rodzaj wspomnień o początkach swojej życiowej drogi. Papież przyznawał, że bezpośrednim inicjatorem napisania przez niego wspomnień związanych z powołaniem kapłańskim w formie małej autobiografii książkowej był włoski watykanista o polskich korzeniach, Gian Franco Svidercoschi. Dodał również, że pomysł początkowo budził w nim opór, ostatecznie jednak uznał, że spisanie tych wspomnień przyniesie pożytek dla ogółu wiernych<ref>Jan Paweł II,''Dar i Tajemnica'', Kraków 1996, s. 5</ref>.
  
 
==Treść książki==
 
==Treść książki==

Wersja z 17:16, 27 sty 2014

Dar i Tajemnica - książka Jana Pawła II, napisana i opublikowana w półwiecze od święceń kapłańskich Karola Wojtyły. Ukazała się równolegle w kilkunastu krajach świata jesienią 1996 roku. W Polsce wydana dwukrotnie nakładem Wydawnictwa Św. Stanisława BM w Krakowie. Oryginalnie pisana była w dwóch wersjach językowych, po polsku i włosku.

Okoliczności powstania

27 października 1995 roku odbyło się w Watykanie międzynarodowe sympozjum zorganizowane przez Kongregację ds. Duchowieństwa. Okazją do jego zwołania był 30 jubileusz ogłoszenia przez Sobór Watykański II dekretu o posłudze i życiu kapłanów Presbyterorum ordinis. Uczestniczący w spotkaniu Jan Paweł II podzielił się wówczas z zebranymi swoimi kilkoma wspomnieniami i świadectwem związanym z początkami własnego powołania do stanu kapłańskiego w Polsce okupowanej przez hitlerowców. Podczas wystąpienia, papież odnosząc się do uniwersalnej roli kapłanów zauważył:

Kapłańska tożsamość jest kwestią wierności Chrystusowi i wierności Ludowi Bożemu, do których jesteśmy posłani. To nie jest tylko czyjść osobisty, powiedziałbym, kameralny, wybór, który dotyczyłby tylko samoświadomości kapłanów. Jest to rzeczywistość, która jest stalepoddawana próbie i weryfikowana przez ludzi, bo ksiądz, "wybrany spośród ludzi jest powołany do działania w imieniu Ludu w sprawach odnoszących się do Boga.
— Przemówienie z 27 października 1995, tł. ŁK[1].


Wystąpienie Jana Pawła II spotkało się z dużym zainteresowaniem zebranych i tuż po zakończeniu sympozjum pojawiły się we Włoszech głosy, że papież powinien spisać rodzaj wspomnień o początkach swojej życiowej drogi. Papież przyznawał, że bezpośrednim inicjatorem napisania przez niego wspomnień związanych z powołaniem kapłańskim w formie małej autobiografii książkowej był włoski watykanista o polskich korzeniach, Gian Franco Svidercoschi. Dodał również, że pomysł początkowo budził w nim opór, ostatecznie jednak uznał, że spisanie tych wspomnień przyniesie pożytek dla ogółu wiernych[2].

Treść książki

Niewielka objętościowo, licząca dziesięć krótkich rozdziałów treść książki koncentruje się na osi wydarzeń od dzieciństwa Karola Wojtyły w Wadowicach, czasy okupacji niemieckiej i pracę w zakładach Solvay, poprzez decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego aż do momentu powrotu ze studiów dokotorskich w Rzymie i rozpoczęcia pracy naukowej na Uniwersytecie Jagiellońskim, przeniesionej później na KUL. Zawiera też rozdziały o doświadczeniu duchowości Krakowa, która w znaczny sposób uformowała postawę religijną Wojtyły i krótkie refleksje na temat roli kapłanów w Kościele katolickim. W książce papież wspominał też postacie, które odcisnęły wyraźne piętno na jego duchowym rozwoju: swojego ojca, prrzyjaciół z kręgu Teatru Rapsodycznego, Jana Tyranowskiego oraz wiernych związanych z duszpasterstwem w kościele oo. salezjanów na krakowskich Dębnikach.

Aneks książki zawiera specjalnie napisaną przez Jana Pawła II Litanię do Chrystusa i Żertwy.

Przypisy

Bibliografia

  • Jan Paweł II, Dar i Tajemnica. W pięćdziesiątą rocznicę moich święceń kapłańskich, Wydawnictwo Św. Stanisława BM, Kraków 1996. ISBN 8385903429 W bibliotece.jpg