Pastores gregis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
m
Linia 2: Linia 2:
 
  Autor hasła: o. Maciej Zięba OP
 
  Autor hasła: o. Maciej Zięba OP
  
'''Pastores gregis''' ('''Jezus Chrystus - Odkupiciel człowieka''')
+
'''Pastores gregis''' ('''Uniwersalny charakter biskupiego powołania''') - Posynodalna adhortacja apostolska Pastores gregis to ostatni
 +
tego rodzaju dokument Jana Pawła II. Papież opublikował ją
 +
16 października 2003 r. – w dwudziestą piątą rocznicę swego
 +
wyboru na Stolicę Piotrową.
  
 
== Tezy adhortacji ==
 
== Tezy adhortacji ==
 +
 +
Greckie słowo synodos oznacza „zebranie” lub „koniunkcję
 +
ciał niebieskich”, ale już w starożytnym Kościele zaczęto go używać
 +
w nowym znaczeniu – jako terminu opisującego spotkanie
 +
duchownych i świeckich dla wspólnej modlitwy oraz przedyskutowania
 +
problemów Kościoła i ustalenia sposobów ich rozwiązywania
 +
(od „soboru” „synod” odróżniało bardziej fragmentaryczne
 +
podejście do problemów oraz lokalny charakter – mówimy
 +
więc o synodzie diecezjalnym czy krajowym). Synod Biskupów
 +
– tak jak funkcjonuje współcześnie – został ustanowiony
 +
w 1965 r. przez papieża Pawła VI, który parę lat później tak
 +
go zdefiniował: „Jest to instytucja Kościoła, którą ustanowiliśmy
 +
po Soborze Watykańskim II – badając znaki czasu, a zwłaszcza
 +
starając się zrozumieć głębiej Boże zamysły i konstytucję Kościoła
 +
katolickiego – aby umocnić jedność i współpracę biskupów
 +
całego świata ze Stolicą Apostolską poprzez wspólną refleksję nad
 +
stanem Kościoła i rozwiązywanie problemów związanych z jego
 +
misją. Nie jest to sobór ani parlament, ale synod szczególnej
 +
natury”. Dopiero wtedy pojawiły się tematyczne synody biskupów
 +
o zasiągu lokalnym i kontynentalnym. Dodać też trzeba,
 +
że chociaż biskupi stanowią w takim zgromadzeniu większość,
 +
to do uczestnictwa zapraszani są też księża i osoby świeckie
 +
oraz zakonnice i zakonnicy. Paweł VI zwołał 5 takich synodów,
 +
Jan Paweł II – 15. Ostatni synod zwołany przez Jana Pawła II odbył
 +
się w 2001 r. i wyróżniał się tematyką oraz czasem w którym
 +
się obywał. „W panującym wtedy klimacie Wielkiego Jubileuszu
 +
Roku 2000, na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, X Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów odbyło
 +
się po długiej serii zgromadzeń: zarówno specjalnych, które łączyła
 +
perspektywa ewangelizacji na różnych kontynentach, od
 +
Afryki przez Amerykę, Azję, Oceanię aż po Europę, jak i zwyczajnych,
 +
z których ostatnie poświęcone były refleksji nad obecnym
 +
w Kościele wielkim bogactwem różnorodnych powołań
 +
wzbudzanych przez Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W takiej
 +
perspektywie poświęcenie uwagi posłudze właściwej biskupom
 +
pozwoliło uzupełnić obraz eklezjologii komunii i misji, którą
 +
zawsze należy mieć na względzie”. Kontekstem czasowym była
 +
więc niedawna celebracja Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz
 +
wkroczenie Kościoła w nowe tysiąclecie; a specyfiką tego zgromadzenia
 +
Synodu Biskupów było zajęcie się problemami samych
 +
biskupów oraz ich posługi. Praca nad tekstem adhortacji apostolskiej
 +
Pastores gregis zainspirowała Jana Pawła II do osobistych
 +
wspomnień i refleksji, ponieważ w 2003 r. obchodził on nie tylko
 +
dwudziestą piątą rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową, lecz również
 +
czterdziestą piątą rocznicę przyjęcia sakry biskupiej. Swoje
 +
doświadczenia jako biskupa Krakowa i biskupa Rzymu Ojciec
 +
Święty opisał w książce Wstańcie, chodźmy!
 +
 +
Dla adhortacji apostolskiej Pastores gregis, podobnie jak dla
 +
adhortacji apostolskiej o formacji kapłańskiej Pastores dabo Vobis,
 +
podstawowym punktem odniesienia jest Chrystus – Dobry
 +
Pasterz, co zresztą w obu przypadkach podkreśla sam tytuł.
 +
Jak bowiem mówi św. Paweł, tylko ten, kto na podobieństwo
 +
Chrystusa oddaje wielkodusznie swoje siły Kościołowi, jest godzien
 +
funkcji pasterza (por. 2 Kor 11,28).
 +
 +
Kontynuując nauczanie Soboru Watykańskiego II (szczególnie
 +
Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium i Dekretu
 +
o pasterskich zadaniach biskupów Christus Dominus), Jan
 +
Paweł II przywołał słowa Pawła VI, który mówił: „Wydaje się
 +
nam, że władza biskupia dzięki Soborowi została potwierdzona
 +
w swym Boskim ustanowieniu, w swojej niezastąpionej funkcji oraz w znaczeniu pasterskiej władzy nauczania, uświęcania
 +
i rządzenia”.
 +
 +
  
 
== Linki zewnętrzne ==
 
== Linki zewnętrzne ==
Linia 11: Linia 78:
 
== Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis ==
 
== Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis ==
  
* o. Maciej Zięba OP, ''Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II'', Wydawnictwo M, Kraków 2010 ISBN 9788375952520 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
+
* o. Maciej Zięba OP, ''Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II'', Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 174- ISBN 9788375952520 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
  
 
== Zobacz także ==
 
== Zobacz także ==
  
 
[[Kategoria:Adhortacje]]
 
[[Kategoria:Adhortacje]]

Wersja z 11:07, 8 kwi 2014

Treść hasła pochodzi z publikacji „Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II”, Wydawnictwo M, Kraków 2010
Autor hasła: o. Maciej Zięba OP

Pastores gregis (Uniwersalny charakter biskupiego powołania) - Posynodalna adhortacja apostolska Pastores gregis to ostatni tego rodzaju dokument Jana Pawła II. Papież opublikował ją 16 października 2003 r. – w dwudziestą piątą rocznicę swego wyboru na Stolicę Piotrową.

Tezy adhortacji

Greckie słowo synodos oznacza „zebranie” lub „koniunkcję ciał niebieskich”, ale już w starożytnym Kościele zaczęto go używać w nowym znaczeniu – jako terminu opisującego spotkanie duchownych i świeckich dla wspólnej modlitwy oraz przedyskutowania problemów Kościoła i ustalenia sposobów ich rozwiązywania (od „soboru” „synod” odróżniało bardziej fragmentaryczne podejście do problemów oraz lokalny charakter – mówimy więc o synodzie diecezjalnym czy krajowym). Synod Biskupów – tak jak funkcjonuje współcześnie – został ustanowiony w 1965 r. przez papieża Pawła VI, który parę lat później tak go zdefiniował: „Jest to instytucja Kościoła, którą ustanowiliśmy po Soborze Watykańskim II – badając znaki czasu, a zwłaszcza starając się zrozumieć głębiej Boże zamysły i konstytucję Kościoła katolickiego – aby umocnić jedność i współpracę biskupów całego świata ze Stolicą Apostolską poprzez wspólną refleksję nad stanem Kościoła i rozwiązywanie problemów związanych z jego misją. Nie jest to sobór ani parlament, ale synod szczególnej natury”. Dopiero wtedy pojawiły się tematyczne synody biskupów o zasiągu lokalnym i kontynentalnym. Dodać też trzeba, że chociaż biskupi stanowią w takim zgromadzeniu większość, to do uczestnictwa zapraszani są też księża i osoby świeckie oraz zakonnice i zakonnicy. Paweł VI zwołał 5 takich synodów, Jan Paweł II – 15. Ostatni synod zwołany przez Jana Pawła II odbył się w 2001 r. i wyróżniał się tematyką oraz czasem w którym się obywał. „W panującym wtedy klimacie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, X Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów odbyło się po długiej serii zgromadzeń: zarówno specjalnych, które łączyła perspektywa ewangelizacji na różnych kontynentach, od Afryki przez Amerykę, Azję, Oceanię aż po Europę, jak i zwyczajnych, z których ostatnie poświęcone były refleksji nad obecnym w Kościele wielkim bogactwem różnorodnych powołań wzbudzanych przez Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W takiej perspektywie poświęcenie uwagi posłudze właściwej biskupom pozwoliło uzupełnić obraz eklezjologii komunii i misji, którą zawsze należy mieć na względzie”. Kontekstem czasowym była więc niedawna celebracja Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz wkroczenie Kościoła w nowe tysiąclecie; a specyfiką tego zgromadzenia Synodu Biskupów było zajęcie się problemami samych biskupów oraz ich posługi. Praca nad tekstem adhortacji apostolskiej Pastores gregis zainspirowała Jana Pawła II do osobistych wspomnień i refleksji, ponieważ w 2003 r. obchodził on nie tylko dwudziestą piątą rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową, lecz również czterdziestą piątą rocznicę przyjęcia sakry biskupiej. Swoje doświadczenia jako biskupa Krakowa i biskupa Rzymu Ojciec Święty opisał w książce Wstańcie, chodźmy!

Dla adhortacji apostolskiej Pastores gregis, podobnie jak dla adhortacji apostolskiej o formacji kapłańskiej Pastores dabo Vobis, podstawowym punktem odniesienia jest Chrystus – Dobry Pasterz, co zresztą w obu przypadkach podkreśla sam tytuł. Jak bowiem mówi św. Paweł, tylko ten, kto na podobieństwo Chrystusa oddaje wielkodusznie swoje siły Kościołowi, jest godzien funkcji pasterza (por. 2 Kor 11,28).

Kontynuując nauczanie Soboru Watykańskiego II (szczególnie Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium i Dekretu o pasterskich zadaniach biskupów Christus Dominus), Jan Paweł II przywołał słowa Pawła VI, który mówił: „Wydaje się nam, że władza biskupia dzięki Soborowi została potwierdzona w swym Boskim ustanowieniu, w swojej niezastąpionej funkcji oraz w znaczeniu pasterskiej władzy nauczania, uświęcania i rządzenia”.


Linki zewnętrzne

Adhortacja Pastores gregis

Opracowania nt. adhortacji Pastores gregis

  • o. Maciej Zięba OP, Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II, Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 174- ISBN 9788375952520 W bibliotece.jpg

Zobacz także