Pielgrzymka zagraniczna (75): Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
Linia 24: Linia 24:
 
====Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki ====
 
====Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki ====
  
Jan Paweł II planował odwiedzić Bośnię i Hercegowinię już w 1993 r. Szlak pielgrzymki miał wówczas prowadzić do oblężonego Sarajewa oraz do [[Chorwarcja|Zagrzebia]] i [[Serbia|Belgradu]]. Ta podróż apostolska nie doszła jednak do skutku, gdyż konsultacje ze stronami konfliktu i przedstawicielami [[Organizacja Narodów Zjednoczonych|ONZ]] w Bośni i Hercegowinie nie przyniosły spodziewanych wyników. Wizyta w Sarajewie w 1997 r., jak powiedział sam Papież, poświęcona była jednemu głównemu przesłaniu - nadziei: ''Po bolesnym doświadczeniu [[wojna|wojny]], która zrodziła wiele krzywd, nienawiści i żądzę odwetu, [[nadzieja]] ta przybiera konkretny wymiar [[przebaczenie|przebaczenia]] i [[pojednanie|pojednania]]. Wzywałem zatem do przebaczenia i pojednania...''". Myśl o [[cierpienie|cierpieniach]], jakich doświadczyli mieszkańcy tego państwa, towarzyszyła Papieżowi przez cały czas wizyty, dlatego też wielokrotnie wzywał do dokonania rachunku sumienia i do zdecydowanego zaangażowania się w sprawę pojednania i pokoju: ''Należy powiedzieć głośno i donośnie: Nigdy więcej wojny! Trzeba każdego dnia podejmować na nowo trud spotkania, szukając w swym [[sumienie|sumieniu]] nie tylko [[wina moralna|win]], ale także sił, jakie skłonni jesteśmy włożyć w budowanie pokoju. Należy uznać prymat wartości [[etyka|etycznych]], [[wartość moralna|moralnych]] i duchowych, broniąc praw [[prawa człowieka|każdego człowieka]] do [[życie|życia]] w harmonii i zgodzie, potępiając wszelkie formy nietolerancji i [[przemoc|prześladowań]], zakorzenione w [[ideologia|ideologiach]], które godzą w nienaruszalną [[godność człowieka]]''" - mówił Papież do mieszkańców Sarajewa. Najważniejszym momentem tej podróży była msza św. odprawiona na stadionie Kośevo, gdzie widoczne były również znaki wojny - uszkodzony [[krzyż święty|krucyfiks]] wydobyty z ruin kościoła i wizerunek Maryi z nadal okupowanego sanktuarium w Kurpes.
+
Jan Paweł II planował odwiedzić Bośnię i Hercegowinię już w 1993 r. Szlak pielgrzymki miał wówczas prowadzić do oblężonego Sarajewa oraz do [[Chorwarcja|Zagrzebia]] i [[Serbia|Belgradu]]. Ta podróż apostolska nie doszła jednak do skutku, gdyż konsultacje ze stronami konfliktu i przedstawicielami [[Organizacja Narodów Zjednoczonych|ONZ]] w Bośni i Hercegowinie nie przyniosły spodziewanych wyników. Wizyta w Sarajewie w 1997 r., jak powiedział sam Papież, poświęcona była jednemu głównemu przesłaniu - nadziei: ''Po bolesnym doświadczeniu [[wojna|wojny]], która zrodziła wiele krzywd, nienawiści i żądzę odwetu, [[nadzieja]] ta przybiera konkretny wymiar [[przebaczenie|przebaczenia]] i [[pojednanie|pojednania]]. Wzywałem zatem do przebaczenia i pojednania...''. Myśl o [[cierpienie|cierpieniach]], jakich doświadczyli mieszkańcy tego państwa, towarzyszyła Papieżowi przez cały czas wizyty, dlatego też wielokrotnie wzywał do dokonania rachunku sumienia i do zdecydowanego zaangażowania się w sprawę pojednania i pokoju: ''Należy powiedzieć głośno i donośnie: Nigdy więcej wojny! Trzeba każdego dnia podejmować na nowo trud spotkania, szukając w swym [[sumienie|sumieniu]] nie tylko [[wina moralna|win]], ale także sił, jakie skłonni jesteśmy włożyć w budowanie pokoju. Należy uznać prymat wartości [[etyka|etycznych]], [[wartość moralna|moralnych]] i duchowych, broniąc praw [[prawa człowieka|każdego człowieka]] do [[życie|życia]] w harmonii i zgodzie, potępiając wszelkie formy nietolerancji i [[przemoc|prześladowań]], zakorzenione w [[ideologia|ideologiach]], które godzą w nienaruszalną [[godność człowieka]]'' - mówił Papież do mieszkańców Sarajewa. Najważniejszym momentem tej podróży była msza św. odprawiona na stadionie Kośevo, gdzie widoczne były również znaki wojny - uszkodzony [[krzyż święty|krucyfiks]] wydobyty z ruin kościoła i wizerunek Maryi z nadal okupowanego sanktuarium w Kurpes.
  
Wizyta w Sarajewie była także okazją do spotkania z przedstawicielami najważniejszych niekatolickich wyznań Bośni i Hercegowiny – [[prawosławie|prawosławia]], [[islam|islamu]], [[judaizm|judaizmu]], które było jeszcze jednym wezwaniem do budowania pokoju i braterskiej jedności. Na zakończenie podróży, podczas ceremonii pożegnania na lotnisku Papież zapewnił ludność Bośni i Hercegowiny, że Kościół będzie ich wspomagał w trudnej drodze budowania [[cywilizacja miłości|cywilizacji miłości]]. Jan Paweł II wypowiedział słowa wielokrotnie wcześniej przez niego wygłaszane: ''Nie jesteście sami. Jesteśmy z wami. Coraz bardziej będziemy z wami''". (EP)  
+
Wizyta w Sarajewie była także okazją do spotkania z przedstawicielami najważniejszych niekatolickich wyznań Bośni i Hercegowiny – [[prawosławie|prawosławia]], [[islam|islamu]], [[judaizm|judaizmu]], które było jeszcze jednym wezwaniem do budowania pokoju i braterskiej jedności. Na zakończenie podróży, podczas ceremonii pożegnania na lotnisku Papież zapewnił ludność Bośni i Hercegowiny, że Kościół będzie ich wspomagał w trudnej drodze budowania [[cywilizacja miłości|cywilizacji miłości]]. Jan Paweł II wypowiedział słowa wielokrotnie wcześniej przez niego wygłaszane: ''Nie jesteście sami. Jesteśmy z wami. Coraz bardziej będziemy z wami''. (EP)
  
 
==== Homilia w Sarajewie, 13 kwietnia 1997 / o. M. Zięba OP ====
 
==== Homilia w Sarajewie, 13 kwietnia 1997 / o. M. Zięba OP ====

Wersja z 09:36, 23 kwi 2014

Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji 
(red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.
o. Maciej Zięba OP, „Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II”, Wydawnictwo M, Kraków 2010

Siedemdziesiąta piąta podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 12 – 13 IV 1997. Celem były odwiedziny Bośni i Hercegowiny. Pierwsza pielgrzymka Ojca Świętego do obu krajów.

Przebieg pielgrzymki

12-13 kwietnia 1997 BOŚNIA I HERCEGOWINA

Cel pielgrzymki

Wizyta w Sarajewie, spotkanie z wiernymi, wręczenie Międzynarodowej Nagrody Pokoju im. Jana XXIII organizacjom charytatywnym.

Przebieg pielgrzymki w Bośni i Hercegowinie

  • 12 kwietnia
    • SARAJEWO: Ceremonia powitania na lotnisku • Nieszpory w katedrze Najświętszego Serca Pana Jezusa; Papież przekazał abpowi Sarajewa, kard. Vinko Puljiciowi, lampę oliwną zapaloną w Watykanie w 1994 r. na znak nieustannej modlitwy o pokój na Bałkanach • Kolacja z kardynałami i biskupami w Wyższym Seminarium Duchownym
  • 13 kwietnia
    • SARAJEWO: Spotkanie z przedstawicielami Serbskiego Kościoła Prawosławnego • Spotkanie z przedstawicielami najwyższych władz państwa, parlamentu i wojska • Prywatne rozmowy (osobno) z Aliją lzetbegoviciem (muzułmaninem), Momicilo Krajiśnikiem (Serbem) i Kreśimirem Żubakiem, którzy kolegialnie sprawowali urząd prezydenta • Msza św. na stadionie Kosevo; modlitwa Regina coeli; poświęcenie 23 kamieni węgielnych dla odbudowywanych kościołów; wypuszczenie 2 białych gołębi jako znaku pokoju dla Bośni i Hercegowiny • Obiad z biskupami Sarajewa • Spotkanie z przedstawicielami wspólnot muzułmańskiej i żydowskiej • Uroczystość przekazania Międzynarodowej Nagrody Pokoju im. Jana XXIII przedstawicielom 4 organizacji charytatywnych-katolickiej Caritas, serbsko-prawosławnej Dobrotvor, muzułmańskiej Merhamet i żydowskiej Benevolencjia

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki

Jan Paweł II planował odwiedzić Bośnię i Hercegowinię już w 1993 r. Szlak pielgrzymki miał wówczas prowadzić do oblężonego Sarajewa oraz do Zagrzebia i Belgradu. Ta podróż apostolska nie doszła jednak do skutku, gdyż konsultacje ze stronami konfliktu i przedstawicielami ONZ w Bośni i Hercegowinie nie przyniosły spodziewanych wyników. Wizyta w Sarajewie w 1997 r., jak powiedział sam Papież, poświęcona była jednemu głównemu przesłaniu - nadziei: Po bolesnym doświadczeniu wojny, która zrodziła wiele krzywd, nienawiści i żądzę odwetu, nadzieja ta przybiera konkretny wymiar przebaczenia i pojednania. Wzywałem zatem do przebaczenia i pojednania.... Myśl o cierpieniach, jakich doświadczyli mieszkańcy tego państwa, towarzyszyła Papieżowi przez cały czas wizyty, dlatego też wielokrotnie wzywał do dokonania rachunku sumienia i do zdecydowanego zaangażowania się w sprawę pojednania i pokoju: Należy powiedzieć głośno i donośnie: Nigdy więcej wojny! Trzeba każdego dnia podejmować na nowo trud spotkania, szukając w swym sumieniu nie tylko win, ale także sił, jakie skłonni jesteśmy włożyć w budowanie pokoju. Należy uznać prymat wartości etycznych, moralnych i duchowych, broniąc praw każdego człowieka do życia w harmonii i zgodzie, potępiając wszelkie formy nietolerancji i prześladowań, zakorzenione w ideologiach, które godzą w nienaruszalną godność człowieka - mówił Papież do mieszkańców Sarajewa. Najważniejszym momentem tej podróży była msza św. odprawiona na stadionie Kośevo, gdzie widoczne były również znaki wojny - uszkodzony krucyfiks wydobyty z ruin kościoła i wizerunek Maryi z nadal okupowanego sanktuarium w Kurpes.

Wizyta w Sarajewie była także okazją do spotkania z przedstawicielami najważniejszych niekatolickich wyznań Bośni i Hercegowiny – prawosławia, islamu, judaizmu, które było jeszcze jednym wezwaniem do budowania pokoju i braterskiej jedności. Na zakończenie podróży, podczas ceremonii pożegnania na lotnisku Papież zapewnił ludność Bośni i Hercegowiny, że Kościół będzie ich wspomagał w trudnej drodze budowania cywilizacji miłości. Jan Paweł II wypowiedział słowa wielokrotnie wcześniej przez niego wygłaszane: Nie jesteście sami. Jesteśmy z wami. Coraz bardziej będziemy z wami. (EP)

Homilia w Sarajewie, 13 kwietnia 1997 / o. M. Zięba OP

Sarajewo jest poniekąd tragicznym symbolem XX wieku. Tu właśnie, na początku stulecia, rozpoczęła się I wojna światowa. Tutaj, pod jego koniec, rozgorzała okrutna bratobójcza wojna pomiędzy narodami byłej Jugosławii. Wojna brutalnie doświadczyła także Kościół katolicki. Na terenie metropolii sarajewskiej, która w czasach komunistycznej ateistycznej dyktatury liczyła 800 tysięcy wiernych, pozostało ich jedynie 170 tysięcy. Dlatego Papież mówi przede wszystkim o pojednaniu i pokoju. Słowa, które wam przynoszę jako moje serdeczne pozdrowienie, są słowami, które wypowiedział Chrystus do swych uczniów po Zmartwychwstaniu: "Pokój wam" (Łk 24,36). Pokój, który Jezus ofiarowuje swoim uczniom, nie jest pokojem narzuconym przez zwycięzców zwyciężonym, przez silniejszych – słabszym. Nie czerpie swego mandatu z siły zbrojnej, przeciwnie – rodzi się z miłości.

Dlatego wielką misją chrześcijan jest przekraczanie podziałów i budowanie pokoju: Nigdy więcej wojny! Nigdy więcej nienawiści i nietolerancji!... Nieludzką logikę przemocy trzeba zastąpić konstruktywną logiką pokoju. Żądza zemsty musi ustąpić miejsca wyzwalającej mocy przebaczenia, która sprzeciwia się fanatycznym nacjonalizmom, prowadzącym do konfliktów etnicznych.

Źródła

Bibliografia

  • (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, Wyd. WAM, Kraków 2005, s.388-390 W bibliotece.jpg
  • o. Maciej Zięba OP, Jestem z Wami: kompendium twórczości i nauczania Karola Wojtyły - Jana Pawła II, Wydawnictwo M, Kraków 2010, s. 258-259 ISBN 9788375952520 W bibliotece.jpg
  • Jan Paweł II, Dzieła zebrane, Wydawnictwo M, Kraków 2006, t. XI, s. 1019-1044. W bibliotece.jpg
  • Insegnamenti di Giovanni Paolo II, Libreria Editrice Vaticana, Rzym 1982, t.XX,1, s.659-697. W bibliotece.jpg

Linki zewnętrzne

Zobacz także

Podróże apostolskie Jana Pawła II