Tadeusz Kudliński

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Tadeusz Kudliński (ur. 10 listopada 1898 w Krakowie, zm. 8 października 1990 tamże) krytyk teatralny, prozaik, publicysta. Twórca Teatralnego Studia 39 (Konfraterni Teatralnej), która w 1938 roku wystawiła "grę sceniczną" pt: Kawaler Księżycowy. Udział w I wojnie św. oraz wojnie polsko-rosyjskiej. Więziony w czasie okupacji hitlerowskiej, po wojnie więziony w latach 1948-55. Miał wykształcenie prawnicze, tytuł doktora prawa uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim (1923). Autor m.in. książek: "Smak świata", "Wygnańcy Ewy", "Rumieńce wolności", "Uroki", "Dziedzictwo zemsty", "Świętokradca", "Gniew o Szoszannę", "Montelupa", "Starość nie radość", "Rodowód Polskiego Teatru", "Vademecum teatromana" i inne. W latach 30-tych był Rajcą Miejskim, członkiem Komisji Teatralnej Zarządu Miasta Krakowa, redagował "Gazetę literacką". Jak wspomina jego córka, był prawdziwym animatorem. Tworzył, organizował, inicjował.[1] Po 1945 r. wykładał w Krakowskiej Szkole teatralnej, był współtwórcą Teatru Rapsodycznego, organizował akcję Teatru Młodzieżowego, był organizatorem Klubu Miłośników Teatru, wykładał w Uniwersytecie Ludowym w Wierzchosławicach, publikował w "Tygodniku Powszechnym" i "Dzienniku Polskim", współpracował z Teatrem Kolejarza, z Teatrem "38" Waldemara Krygiera, z Teatrem "STU" Krzysztofa Jasińskiego. Członek Towarzystwa Kultury Teatralnej, "PEN-Clubu", Związku Literatów, S.E.C-u, ITI. Otrzymał m.in. Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury w 1936 r., Krzyż Kawalerski OOP, Złotą Nagrodę M. Krakowa, Złotą Odznakę działacza Kultury. Rada Miasta Krakowa w uznaniu jego zasług nazwała jego imieniem uliczkę, przecznicę z ul. Królowej Jadwigi do ul. Piastowskiej. W pierwszych miesiącach okupacji zjawia się u Kudlińskiego Jerzy Braun, który werbuje go do podziemnej organizacji niepod­ległościowe o programie katolickim - "Unia". W ramach prac kon­spiracyjnych - ogniskujących się również wokół problemów kultu­ralnych - w oparciu o grupę byłych uczestników Studia 39 /wśród których znalazł się również student polonistyki UJ - Karol Woj­tyła/ - inicjuje Tadeusz Kudliński powstanie Zespołu Teatru Sło­wa. Kierownictwo tej podziemnej placówki, z czasem nazwanej Te­atrem Rapsodycznym, obejmuje sprowadzony do Krakowa dr Mieczys­ław Kotlarczyk. [2]

Związki z Karolem Wojtyłą

Wspomnienia o Karolu Wojtyle

Przypisy

Bibliografia

Andrzej Hausbrandt, Lekcja teatru Tadeusza Kudlińskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1984

Linki zewnętrzne

Zobacz także