Zbigniew Siłkowski

Zbigniew Siłkowski

Zbigniew Siłkowski o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II

Kiedy Karol Wojtyła wizytował swoje parafie w tym zakątku swej diecezji, gdzie Wadowice, to czasem wpadał do mnie do domu. Ot tak na herbatkę i parę słów, bo to nigdy długo nie trwało. Jak długo był z nami, tak długo interesował się najbardziej autentycznie wszystkim i wszystkimi. Pamięć miał, jak zawsze doskonałą i każdy miał tam swoje miejsce. Ale gdy nadchodził czas pożegnania i odprowadzałem go do samochodu, to zanim zamknąłem drzwi, a kierowca uruchomił silnik, to on już albo się modlił, albo czytał lub pisał przy swoim składanym stoliku z lampką. Przyjazne pomachiwanie ręką na odjezdne rzadko spotykało się z odwzajemnieniem. Ale to właśnie był cały Wojtyła i nikt nie miał prawa mieć mu tego za złe. Wewnętrznie zdyscyplinowany tytan pracy.

— Juliusz Kydryński (red.), Młodzieńcze lata Karola Wojtyły, s. 134-135