Bartłomiej I: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
[[Bartłomiej I]] (imię świeckie ''Dimitrios Archondonis'', gr. ''Δημήτριος Αρχοντώνης''), (ur. w 1940 na wyspie Imroz), grecki duchowny prawosławny, patriarcha Konstantynopola od 1991 roku. Honorowy zwierzchnik Cerkwi prawosławnej na całym świecie.
+
[[Bartłomiej I]] (imię świeckie ''Dimitrios Archondonis'', gr. ''Δημήτριος Αρχοντώνης''), (ur. w 1940 na wyspie Imroz), grecki duchowny prawosławny, Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola od 1991 roku. Honorowy zwierzchnik Cerkwi prawosławnej na całym świecie.
  
 
==Życie i poglądy==
 
==Życie i poglądy==
 
Ukończył teologię prawosławną w seminarium w Halki (turecka nazawa Hebeliada). Ponadto studiował w Monachium oraz w Papieskim Instytucie Orientalnym w Rzymie. Pierwszy stopień święceń zakonnych otrzymał w 1961 roku. W 1973 roku wyświęcony na biskupa - metropolitę Filadelfii (turecka nazwa Alaşehir). W styczniu 1991 roku mianowany dziekanem synodu Patriarchatu w Konstantynopolu. Jesienią tego samego roku, po śmierci patriarchy Dimitra I, wybrany 270 sukcesorem św. Andrzeja Apostoła, pierwszego biskupa Konstantynopola. Intronizowany 2 listopada 1991 roku.
 
Ukończył teologię prawosławną w seminarium w Halki (turecka nazawa Hebeliada). Ponadto studiował w Monachium oraz w Papieskim Instytucie Orientalnym w Rzymie. Pierwszy stopień święceń zakonnych otrzymał w 1961 roku. W 1973 roku wyświęcony na biskupa - metropolitę Filadelfii (turecka nazwa Alaşehir). W styczniu 1991 roku mianowany dziekanem synodu Patriarchatu w Konstantynopolu. Jesienią tego samego roku, po śmierci patriarchy Dimitra I, wybrany 270 sukcesorem św. Andrzeja Apostoła, pierwszego biskupa Konstantynopola. Intronizowany 2 listopada 1991 roku.
Z uwagi na rozwiniętą w prawosławnej tradycji autokefalię, czyli autonomię poszczególnych kościołów partykularnych, funkcja patriarchy Konstantynopola ma charakter ściśle honorowy i reprezentacyjny, a jego jurysdykcja duszpasterska ogranicza się do niewielkiej liczebnie wspólnoty prawosławnej, głównie o korzeniach greckich, zamieszkującej współczesną [[Turcję|Turcja]], dwóch monasterów na półwyspie Athos oraz kilku mniejszych grup rozsianych po całym świecie, które z różnych względów przyjęły dobrowolnie jurysdykcję Konstanopola.
+
Z uwagi na rozwiniętą w prawosławnej tradycji autokefalię, czyli autonomię poszczególnych kościołów partykularnych, tytuł i funkcja Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola ma charakter ściśle honorowy i reprezentacyjny. Jurysdykcja duszpasterska Patriarchy ogranicza się do niewielkiej liczebnie wspólnoty prawosławnej (głównie o korzeniach greckich) zamieszkującej współczesną [[Turcję|Turcja]], dwóch monasterów na półwyspie Athos oraz kilku mniejszych grup rozsianych po całym świecie, które z różnych względów przyjęły dobrowolnie jurysdykcję Konstanopola.
 
Zajmuje [[ekumenizm|ekumeniczne]] stanowisko w kwestii dialogu z Kościołem katolickim oraz innymi Kościołami chrześcijańskimi. Uczestniczył w [[porezb Jana PawłaII|pogrzebie Jana Pawła II]] 8 kwietnia 2005 roku w Watykanie.
 
Zajmuje [[ekumenizm|ekumeniczne]] stanowisko w kwestii dialogu z Kościołem katolickim oraz innymi Kościołami chrześcijańskimi. Uczestniczył w [[porezb Jana PawłaII|pogrzebie Jana Pawła II]] 8 kwietnia 2005 roku w Watykanie.
W 2010 roku otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]].
+
W 2010 roku otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]<ref>Życiorys na oficjalnej stronie Patriarchatu http://www.ec-patr.org</ref>.
  
 
==Relacje z Janem Pawłem II==
 
==Relacje z Janem Pawłem II==
 
Patriarcha utrzymywał bardzo dobre i ożywione relacje z Janem Pawłem II, jak i jego dwoma następcami: [[Benedykt XVI|Benedyktem XVI]] i [[Franciszek|Franciszkiem]]. Od objęcia tronu bierze stały udział w odbywających się regularnie posiedzeniach mieszanej komisji teologicznej Cerkwi prawosławnych i Kościoła katolickiego.  
 
Patriarcha utrzymywał bardzo dobre i ożywione relacje z Janem Pawłem II, jak i jego dwoma następcami: [[Benedykt XVI|Benedyktem XVI]] i [[Franciszek|Franciszkiem]]. Od objęcia tronu bierze stały udział w odbywających się regularnie posiedzeniach mieszanej komisji teologicznej Cerkwi prawosławnych i Kościoła katolickiego.  
 
Bartłomiej trzykrotnie odwiedził Watykan: w czerwcu 1995, czerwcu 2004 oraz listopadzie 2004 roku. Podczas dwóch pierwszych wizyt, obydwaj pasterze podpisali wspólne deklaracje ekumeniczne na temat postępów w teologicznym dialogu katolicko-prawosławnym. W czerwcu 2002 roku sygnowali również wspólną deklarację ''O obowiązku szanowania świata stworzonego'' poświęconą problemu ochrony środowiska naturalnego i chrześcijańskiej wizji ekologii.  
 
Bartłomiej trzykrotnie odwiedził Watykan: w czerwcu 1995, czerwcu 2004 oraz listopadzie 2004 roku. Podczas dwóch pierwszych wizyt, obydwaj pasterze podpisali wspólne deklaracje ekumeniczne na temat postępów w teologicznym dialogu katolicko-prawosławnym. W czerwcu 2002 roku sygnowali również wspólną deklarację ''O obowiązku szanowania świata stworzonego'' poświęconą problemu ochrony środowiska naturalnego i chrześcijańskiej wizji ekologii.  
Przy okazji ostatniego spotkania patriarchów Rzymu i Konstantynopola pod koniec 2004 roku, Jan Paweł II przekazał Patriarchatowi w Konstantynopolu relikwie świętych [[Jan Chryzostom|Jana Chryzostoma]] i [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]].
+
Przy okazji ostatniego spotkania patriarchów Rzymu i Konstantynopola pod koniec 2004 roku, Jan Paweł II przekazał Patriarchatowi w Konstantynopolu relikwie świętych [[Jan Chryzostom|Jana Chryzostoma]] i [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]]<ref>http://www.vatican.va/news_services/press/documentazione/documents/santopadre_biografie/giovanni_paolo_ii_biografia_pontificato_en.html#2002</ref>.
 +
 
 +
==Jan Paweł II do Bartłomieja I==
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat =Wiadomo, że dialog miłości i przemiana wewnętrznych postaw sprzyjają dialowi teologicznemu. Doświadczenie poucza nas również, że dialog teologiczny buduje podstawy nowej wspólnoty i może pozwolić na przezwyciężenie nadal istniejących przeszkód praktycznych(...) W obecnym czasie, gdy Cerkiew prawosławna obchodzi Pięćdziesiątnicę, błagam też Ducha Świętego, aby obficie udzielił swej mocy i mądrości pasterzom apostolskiej stolicy w Rzymie, czcigodnego Patriarchatu Konstantynopola, innych patriarchatów i całego prawosławia.
 +
|źródło =Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 28 czerwca 1994 roku<ref>Dzieła zebrane t. XIV, s. 773</ref>.
 +
|width =
 +
|align =
 +
}}
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat =Te pragnienia pojednania i pełnej komunii zawierzam świętym Apostołom, których dziś wspominamy (śś. Piotra i Pawła - przyp.). Prośmy ich z ufnością, aby ich niebieskie wstawiennictwo umocniło nas w wierze i pozwoliło wytrwale dążyć do jak najszybszego wypelnienia woli Chrystusa. Niech nam wyjedna ten dar Maryja, Matka Tego, który powłuje nas wszystkich do pełnej jedności w Jego miłości.
 +
|źródło =Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 29 czerwca 2004 roku<ref>tamże, s. 805</ref>.
 +
|width =
 +
|align =
 +
}}
 +
 
 +
==Bartłomiej I do Jana Pawła II==
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat =W tych dniach, gdy mija 40 lat od momentu historycznego i błogosławionego spotkania w Jerozolimie naszych poprzedników, papieża Pawła VI i śp. Patriarchy Atenagorasa, kierujemy swoje myśli z wdzięcznością za ich wizję pełnej jedności pomiędzy naszymi Kościołami siostrzanymi wyznającymi wspólną wiarę i wspólne sakramenty. Była to wizja, której obydwaj służyli za pomocą odważnych inicjatyw i posunięć. W związku z tym pragnę zapewnić Waszą Świątobliwość, że Patriarchat Ekumeniczny oraz moja skromna osoba są gotowe kontynuować te kroki aż do momentu, gdy wspólnie dojdziemy do jedności w wierze i komunii w Duchu Świętym.
 +
|źródło =List z okazji 40 lecia spotkania Pawła VI i patriarchy Atenagorasa, 5 stycznia 2004 roku<ref>http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=148&tla=en</ref>.
 +
|width =
 +
|align =
 +
}}
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat =(Papież) Nie wahał się przed cierpieniem i ofiarą w celu niesienia orędzie Ewangelii na cały świat oraz przyczyniania się do ustanowienia pokoju. Historia będzie również pamiętała jego istotny wkład w upadek ateistycznego komunizmu. Nie ma wielu tak odważnych ludzi z wizją, jakim był zmarły Papież. Podczas jego ziemskiego pielgrzymowania na czele hierarchii katolickiej, pozostawił swoje głębokie ślady w Kościele i historii całej ludzkości, pozostawił niezatarty ślad swojej potężnej osobowości. Wiele jego inicjatyw stanowiło swoiste wyprzedzenie wydarzeń, które następują dzisiaj. Był pionierem w bardzo wielu kwestiach. Z tego powodu, jego śmierć to strata nie tylko dla Jego Kościoła, ale dla wszystkich, zarówno chrześcijań, jak również i całej wspólnoty międzynarodowej tak pragnącej pokoju i sprawiedliwości.
 +
|źródło =Fragment listu kondolencyjnego po śmierci Jana Pawła II, Konstantynopol, 3 kwietnia 2005 roku<ref>http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=431&tla=en</ref>.
 +
|width =
 +
|align =
 +
}}
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
{{Przypisy}}
 +
 
 +
==Linki zewnętrzne==
 +
*[http://www.ec-patr.org Oficjalna strona Patriarchatu Ekumenicznego w Konstantynopolu w jęz. angielskim i greckim]
 +
*[http://www.patriarchate.org/multimedia/video/vatican Film dokumentujący relacje Bartłomieja I i Jana Pawła II] [Dostęp: 6. 12 . 2013]
 +
 
 +
==Zobacz także==
 +
*[[Dymitr I]]
 +
 
 +
[[Kategoria:Biskupi]]
 +
{{DEFAULTSORT:Bartłomiej, I]]

Wersja z 17:05, 6 gru 2013

Bartłomiej I (imię świeckie Dimitrios Archondonis, gr. Δημήτριος Αρχοντώνης), (ur. w 1940 na wyspie Imroz), grecki duchowny prawosławny, Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola od 1991 roku. Honorowy zwierzchnik Cerkwi prawosławnej na całym świecie.

Życie i poglądy

Ukończył teologię prawosławną w seminarium w Halki (turecka nazawa Hebeliada). Ponadto studiował w Monachium oraz w Papieskim Instytucie Orientalnym w Rzymie. Pierwszy stopień święceń zakonnych otrzymał w 1961 roku. W 1973 roku wyświęcony na biskupa - metropolitę Filadelfii (turecka nazwa Alaşehir). W styczniu 1991 roku mianowany dziekanem synodu Patriarchatu w Konstantynopolu. Jesienią tego samego roku, po śmierci patriarchy Dimitra I, wybrany 270 sukcesorem św. Andrzeja Apostoła, pierwszego biskupa Konstantynopola. Intronizowany 2 listopada 1991 roku. Z uwagi na rozwiniętą w prawosławnej tradycji autokefalię, czyli autonomię poszczególnych kościołów partykularnych, tytuł i funkcja Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola ma charakter ściśle honorowy i reprezentacyjny. Jurysdykcja duszpasterska Patriarchy ogranicza się do niewielkiej liczebnie wspólnoty prawosławnej (głównie o korzeniach greckich) zamieszkującej współczesną Turcja, dwóch monasterów na półwyspie Athos oraz kilku mniejszych grup rozsianych po całym świecie, które z różnych względów przyjęły dobrowolnie jurysdykcję Konstanopola. Zajmuje ekumeniczne stanowisko w kwestii dialogu z Kościołem katolickim oraz innymi Kościołami chrześcijańskimi. Uczestniczył w pogrzebie Jana Pawła II 8 kwietnia 2005 roku w Watykanie. W 2010 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[1].

Relacje z Janem Pawłem II

Patriarcha utrzymywał bardzo dobre i ożywione relacje z Janem Pawłem II, jak i jego dwoma następcami: Benedyktem XVI i Franciszkiem. Od objęcia tronu bierze stały udział w odbywających się regularnie posiedzeniach mieszanej komisji teologicznej Cerkwi prawosławnych i Kościoła katolickiego. Bartłomiej trzykrotnie odwiedził Watykan: w czerwcu 1995, czerwcu 2004 oraz listopadzie 2004 roku. Podczas dwóch pierwszych wizyt, obydwaj pasterze podpisali wspólne deklaracje ekumeniczne na temat postępów w teologicznym dialogu katolicko-prawosławnym. W czerwcu 2002 roku sygnowali również wspólną deklarację O obowiązku szanowania świata stworzonego poświęconą problemu ochrony środowiska naturalnego i chrześcijańskiej wizji ekologii. Przy okazji ostatniego spotkania patriarchów Rzymu i Konstantynopola pod koniec 2004 roku, Jan Paweł II przekazał Patriarchatowi w Konstantynopolu relikwie świętych Jana Chryzostoma i Grzegorza z Nazjanzu[2].

Jan Paweł II do Bartłomieja I

Wiadomo, że dialog miłości i przemiana wewnętrznych postaw sprzyjają dialowi teologicznemu. Doświadczenie poucza nas również, że dialog teologiczny buduje podstawy nowej wspólnoty i może pozwolić na przezwyciężenie nadal istniejących przeszkód praktycznych(...) W obecnym czasie, gdy Cerkiew prawosławna obchodzi Pięćdziesiątnicę, błagam też Ducha Świętego, aby obficie udzielił swej mocy i mądrości pasterzom apostolskiej stolicy w Rzymie, czcigodnego Patriarchatu Konstantynopola, innych patriarchatów i całego prawosławia.
— Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 28 czerwca 1994 roku[3].


Te pragnienia pojednania i pełnej komunii zawierzam świętym Apostołom, których dziś wspominamy (śś. Piotra i Pawła - przyp.). Prośmy ich z ufnością, aby ich niebieskie wstawiennictwo umocniło nas w wierze i pozwoliło wytrwale dążyć do jak najszybszego wypelnienia woli Chrystusa. Niech nam wyjedna ten dar Maryja, Matka Tego, który powłuje nas wszystkich do pełnej jedności w Jego miłości.
— Przemówienie do delegacji Patriarchatu Ekumenicznego z Konstantynopola, 29 czerwca 2004 roku[4].


Bartłomiej I do Jana Pawła II

W tych dniach, gdy mija 40 lat od momentu historycznego i błogosławionego spotkania w Jerozolimie naszych poprzedników, papieża Pawła VI i śp. Patriarchy Atenagorasa, kierujemy swoje myśli z wdzięcznością za ich wizję pełnej jedności pomiędzy naszymi Kościołami siostrzanymi wyznającymi wspólną wiarę i wspólne sakramenty. Była to wizja, której obydwaj służyli za pomocą odważnych inicjatyw i posunięć. W związku z tym pragnę zapewnić Waszą Świątobliwość, że Patriarchat Ekumeniczny oraz moja skromna osoba są gotowe kontynuować te kroki aż do momentu, gdy wspólnie dojdziemy do jedności w wierze i komunii w Duchu Świętym.
— List z okazji 40 lecia spotkania Pawła VI i patriarchy Atenagorasa, 5 stycznia 2004 roku[5].


(Papież) Nie wahał się przed cierpieniem i ofiarą w celu niesienia orędzie Ewangelii na cały świat oraz przyczyniania się do ustanowienia pokoju. Historia będzie również pamiętała jego istotny wkład w upadek ateistycznego komunizmu. Nie ma wielu tak odważnych ludzi z wizją, jakim był zmarły Papież. Podczas jego ziemskiego pielgrzymowania na czele hierarchii katolickiej, pozostawił swoje głębokie ślady w Kościele i historii całej ludzkości, pozostawił niezatarty ślad swojej potężnej osobowości. Wiele jego inicjatyw stanowiło swoiste wyprzedzenie wydarzeń, które następują dzisiaj. Był pionierem w bardzo wielu kwestiach. Z tego powodu, jego śmierć to strata nie tylko dla Jego Kościoła, ale dla wszystkich, zarówno chrześcijań, jak również i całej wspólnoty międzynarodowej tak pragnącej pokoju i sprawiedliwości.
— Fragment listu kondolencyjnego po śmierci Jana Pawła II, Konstantynopol, 3 kwietnia 2005 roku[6].


Przypisy

Linki zewnętrzne

Zobacz także

{{DEFAULTSORT:Bartłomiej, I]]