Mieczysław Kotlarczyk: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „Mieczysław Kotlarczyk (ur. 6 maja 1908 w Wadowicach, zm. 21 lutego 1978 w Krakowie)”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | Mieczysław Kotlarczyk (ur. 6 maja 1908 w Wadowicach, zm. 21 lutego 1978 w Krakowie) | + | Mieczysław Kotlarczyk (ur. 6 maja 1908 w Wadowicach, zm. 21 lutego 1978 w Krakowie) twórca [[Teatr Rapsodyczny|Teatru Rapsodycznego]], jego dyrektor i kierownik artystyczny, dramaturg, reżyser, aktor, krytyk literacki i teatralny, pedagog. |
| + | w 1937 r. Wojtyła poznaje Kotlarczyka osobiście (jest wówczas nauczycielem prywatnego gimnazjum oo. Karmelitów w Wadowicach). K. kieruje amatorskim teatrem Powszechnym gdzie Wojtyła zagrał m.in. starego wiarusa Zawilca w ''Sułkowskim'' Stefana Żeromskiego, Kirkora w ''Balladynie'' Słowackiego, tytułową postać w ''Kordianie'' Juliusza Słowackiego. | ||
| + | |||
| + | ''Znajomość (...) przerodziła się w wieloletnią przyjaźń. Prowadzili ze sobą długie rozmowy o teatrze, literaturze i filozofii.'' - popiel, s. 255 | ||
| + | KORESPONDENCJA! | ||
| + | Mieszkał na Tynieckiej. | ||
| + | |||
| + | Latem 1938 r. spotkania przerwane - KW wyjeżdża do Krakowa. MK przyjeżdżał do Zofii - żony, i każdej soboty Lolek z ojcem przychodził na Długą... kalendarium, s. 50 | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ks. Boniecki opowiada jak to Karol jako chłopiec wszedł do mieszkania Kotlarczyka; od razu natknąl się na dekorację teatralną, którą robiła rodzina. Rozłożona na podłodze. Zepsuł, coś tam zniszczył, przepraszał, naprawili we dwójkę. | ||
| + | Intelektualny partner do dyskusji. | ||
| + | [[Halina Kwiatkowska]] pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między Mieczysławem Kotlarczykiem a Karolem Wojtyłą. Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem. <ref>PRZYPIS "Wielki kolega"</ref> | ||
| + | |||
| + | Karol Wojtyła o Kotlarczyku | ||
| + | |||
| + | ''Kiedy powiadomiłem Mieczysława Kotlarczyka o mojej decyzji zostania księdzem, powiedział: „Człowieku, co ty robisz? Chcesz zmarnować talent?'' Wstańcie, chodźmy! s. 77 | ||
| + | ''(...) Mieczysław Kotlarczyk uważał, że moim powołaniem jest żywe słowo i teatr, a Pan Jezus uważał, że kapłaństwo, i jakoś pogodziliśmy się co do tego.'' Kraków, 8.06.1979 r. Skałka | ||
| + | ''W tamtym okresie pozostawałem w kontakcie z "teatrem słowa", który stworzył Mieczysław Kotlarczyk i był jego animatorek w konspiracji. Początki tego teatru wiążą się z moim mieszkaniem, do którego Kotlarczyk wraz z żoną Zofią wprowadził się po przedarciu się z Wadowic do Generalnej Guberni. Mieszkaliśmy razem: ja jako pracownik fizyczny i on także zatrudniony początkowo jako tramwajarz, a potem jako urzędnik w jakimś biurze. Mieszkając razem mogliśmy kontynuować nie tylko nasze rozmowy o teatrze, ale także konkretne realizacje, które przybrały właśnie charakter teatru słowa.'' Dar i tajemnica, s.13 | ||
| + | ''Poznałem Go jako pioniera oryginalnego teatru w najszlachetniejszym znaczeniu tego słowa, jako wyraziciela rdzennie polskich i chrześcijańskich zarazem tradycji tej sztuki, które przekazała nam cała nasza literatura, a przede wszystkim wielka literatura romantyczna i neoromantyczna". Popiel, s. 254 | ||
| + | |||
| + | Mowa na pogrzebie | ||
| + | |||
| + | http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/mieczyslaw-kotlarczyk | ||
| + | Słownik Biograficzny teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994 http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/7244.html#start | ||
Wersja z 17:22, 11 lut 2013
Mieczysław Kotlarczyk (ur. 6 maja 1908 w Wadowicach, zm. 21 lutego 1978 w Krakowie) twórca Teatru Rapsodycznego, jego dyrektor i kierownik artystyczny, dramaturg, reżyser, aktor, krytyk literacki i teatralny, pedagog. w 1937 r. Wojtyła poznaje Kotlarczyka osobiście (jest wówczas nauczycielem prywatnego gimnazjum oo. Karmelitów w Wadowicach). K. kieruje amatorskim teatrem Powszechnym gdzie Wojtyła zagrał m.in. starego wiarusa Zawilca w Sułkowskim Stefana Żeromskiego, Kirkora w Balladynie Słowackiego, tytułową postać w Kordianie Juliusza Słowackiego.
Znajomość (...) przerodziła się w wieloletnią przyjaźń. Prowadzili ze sobą długie rozmowy o teatrze, literaturze i filozofii. - popiel, s. 255 KORESPONDENCJA! Mieszkał na Tynieckiej.
Latem 1938 r. spotkania przerwane - KW wyjeżdża do Krakowa. MK przyjeżdżał do Zofii - żony, i każdej soboty Lolek z ojcem przychodził na Długą... kalendarium, s. 50
ks. Boniecki opowiada jak to Karol jako chłopiec wszedł do mieszkania Kotlarczyka; od razu natknąl się na dekorację teatralną, którą robiła rodzina. Rozłożona na podłodze. Zepsuł, coś tam zniszczył, przepraszał, naprawili we dwójkę.
Intelektualny partner do dyskusji.
Halina Kwiatkowska pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między Mieczysławem Kotlarczykiem a Karolem Wojtyłą. Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem. [1]
Karol Wojtyła o Kotlarczyku
Kiedy powiadomiłem Mieczysława Kotlarczyka o mojej decyzji zostania księdzem, powiedział: „Człowieku, co ty robisz? Chcesz zmarnować talent? Wstańcie, chodźmy! s. 77 (...) Mieczysław Kotlarczyk uważał, że moim powołaniem jest żywe słowo i teatr, a Pan Jezus uważał, że kapłaństwo, i jakoś pogodziliśmy się co do tego. Kraków, 8.06.1979 r. Skałka W tamtym okresie pozostawałem w kontakcie z "teatrem słowa", który stworzył Mieczysław Kotlarczyk i był jego animatorek w konspiracji. Początki tego teatru wiążą się z moim mieszkaniem, do którego Kotlarczyk wraz z żoną Zofią wprowadził się po przedarciu się z Wadowic do Generalnej Guberni. Mieszkaliśmy razem: ja jako pracownik fizyczny i on także zatrudniony początkowo jako tramwajarz, a potem jako urzędnik w jakimś biurze. Mieszkając razem mogliśmy kontynuować nie tylko nasze rozmowy o teatrze, ale także konkretne realizacje, które przybrały właśnie charakter teatru słowa. Dar i tajemnica, s.13 Poznałem Go jako pioniera oryginalnego teatru w najszlachetniejszym znaczeniu tego słowa, jako wyraziciela rdzennie polskich i chrześcijańskich zarazem tradycji tej sztuki, które przekazała nam cała nasza literatura, a przede wszystkim wielka literatura romantyczna i neoromantyczna". Popiel, s. 254
Mowa na pogrzebie
Słownik Biograficzny teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994 http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/7244.html#start
- ↑ PRZYPIS "Wielki kolega"
