Halina Kwiatkowska

Halina Kwiatkowska z domu Królikiewiczówna (ur. 25 kwietnia 1921 w Bochni) – polska aktorka, pedagog, podróżniczka. Rozpoczęła studia na wydziale polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, przerwane z powodu wybuchu II wojny światowej. Żona pisarza Tadeusza Kwiatkowskiego, z którym ma córkę Monikę Katarzynę Wysogląd-Majewską. Przez 72 lata przyjaźniła się z papieżem Janem Pawłem II, z którym w latach szkolnych i studenckich dzieliła pasję teatrem. Występowali wspólnie na scenie szkolnej i w Teatrze Rapsodycznym. Związana na stałe ze scenami teatrów krakowskich. Zagrała 64 ważne role w spektaklach Mieczysława Kotlarczyka, Bronisława Dąbrowskiego, Władysława Krzemińskiego, Konrada Swinarskiego, Józefa Szajny, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera. Grała na scenie kabaretu w Jamie Michalika w latach 1960-1980. Pedagog w krakowskiej PWST. Przez 40 lat prowadziła zajęcia kolejno z piosenki, wiersza oraz kultury bycia, wykształciła ok. 580 aktorów.

Spis treści

1 Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II
2 Halina Kwiatkowska o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II
3 Spektakle
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Linki zewnętrzne
7 Zobacz także

Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II

Lata szkolne w Wadowicach

Ojciec Haliny - Jan Królikiewicz - w 1934 r. został dyrektorem męskiego Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach, do którego uczęszczał Karol Wojtyła. Halina - uczennica równoległej klasy w żeńskim gimnazjum im. Jadwigi Mościckiej spotkała się z Wojtyłą w koedukacyjnym szkolnym kółku dramatycznym. W latach 1934-1938 kółko dało wiele przedstawień, z czego najważniejsze były: Antygona Sofoklesa, Balladyna Juliusza Słowackiego i Śluby panieńskie Aleksandra Fredry. Halina Kwiatkowska i Karol Wojtyła grali zawsze główne role. "Antygonę" papież Jan Paweł II wspominał podczas spotkania z wiernymi w Wadowicach w 1999 r. W spektaklu "Balladyna" Wojtyła zagrał podwójną rolę: Kirkora i Kostryna, gdy jeden z kolegów w ramach kary nie mógł wziąć udziału w przedstawieniu. Mimo braku próby zagrał tę rolę bezbłędnie, nie zmieniając ani wersu i dokładnie wiedząc gdzie i kiedy powinien znaleźć się na scenie. "Śluby panieńskie" przygotowywano z wielką dbałością o scenografię i kostiumy, które wypożyczono aż z Krakowa. Ze spektaklem tym kółko teatralne jeździło po okolicznych szkołach.

Członkowie szkolnego kółka dramatycznego interesowali się teatrem także poza próbami. Czytali recenzje w Wiadomościach literackich, Ilustrowanym Kurierze Codziennym. Jeździli do Krakowa na przedstawienia Teatru im. Słowackiego, gdzie Juliusz Osterwa organizował przedstawienia dla młodzieży. Brali udział w konkursach recytatorskich. Halina i Karol, jak i cała szkoła, uczestniczyli w wieczorze poetyckim Kazimiery Rychterówny, wielkiej w latach przedwojennych aktorki. Oboje zachwyceni występem ośmielili się pójść za kulisy i poprosić ją o to, by została jurorem w ich szkolnym konkursie recytatorskim. Zauroczona dwójką młodych pasjonatów Rychterówna pojawiła się w Wadowicach gdy zarówno Halina, jak i Karol startowali w konkursie. Wojtyła recytował "Promethidiona" Norwida, a Halina "Deszcz jesienny" Staffa. Laur zwycięzcy otrzymała Halina, która wspomina, że po latach jeszcze Karol będący już Janem Pawłem II "za każdym razem śmiał się, groził mi palcem i mówił „Tyś mnie wtedy pokonała”.

W 1938 oboje zdali maturę. Dla wszystkich było oczywistym, że będą podążać drogą aktorstwa, jednak rodziny przekonały ich, że aby zostać dobrym aktorem trzeba mieć też bardzo dobrą wiedzę ogólną o świecie, literaturze, historii, filozofii. Stąd też oboje znaleźli się na I roku polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Lata studenckie i wojenne w Krakowie

Halina Kwiatkowska była na roku z Karolem Wojtyłą. Razem z nimi uczyli się także m.in.: Wojciech Żukrowski, Tadeusz Hołuj, Juliusz Kydryński, Marian Pankowski, Jerzy Lau, Tadeusz Kwiatkowski. Często organizowali wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które niespecjalnie podobały się innym studentom. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku biorą udział w biletowanym wieczorze literackim pt. "Drogą topolowy most" w budynku krakowskiego Domu Katolickiego (obecnie filharmonia). Halina widziała przedstawienie ''Kawaler księżycowy'' Studia 39 w Krakowie, z rolą Byka graną przez Karola Wojtyłę.

Po wybuchu wojny Halina wróciła do Wadowic, ale często przyjeżdżała do Krakowa, gdzie miała licznych przyjaciół. Pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między Mieczysławem Kotlarczykiem a Karolem Wojtyłą. Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem. ^[1]

W 1941 Halina zamieszkała ponownie w Krakowie udzielając lekcji na tajnych gimnazjalnych kompletach i włącza się w teatralne projekty Karola Wojtyły i Mieczysława Kotlarczyka, który też do Krakowa w końcu się przeprowadza. Do aktorskiej trójki z Wadowic dołączają jeszcze: Danuta Michałowska i Krystyna Dębowska. Ta piątka przygotowała siedem podziemnych premier Teatru Rapsodycznego. Próby odbywały się w mieszkaniu Karola na ul. Tynieckiej 10 zwanym katakumbami. Podczas przedstawienia "Pana Tadeusza" na Karola szczególną uwagę zwrócił Juliusz Osterwa.

Lata powojenne

W 1946 roku Halina Kwiatkowska urodziła córkę, którą w kilka dni po mszy prymicyjnej ochrzcił w domu Kwiatkowskich Karol Wojtyła. Był to pierwszy chrzest, jakiego udzielił jako kapłan.

Życie teatralne Krakowa zawsze interesowało Karola Wojtyłę. Co roku organizował spotkania wigilijne, tzw. opłatki dla aktorów w Kurii Krakowskiej. Był na premierze słynnych "Dziadów" Konrada Swinarskiego, w których rolę grała Halina Kwiatkowska. W 1975 roku Kwiatkowska była świadkiem spotkania i niezwykle interesującej, jak wspomina, rozmowy Karola Wojtyły z Konradem Swinarskim o historii świata, literatury, literatury romantycznej, o mesjanizmie, "Dziadach" i przedstawieniu.

Halina Kwiatkowska twierdzi, że posiadała rękopis dramatu "Hiob" - niestety zaginął. W 1978 otrzymała maszynopis dramatu "Przed sklepem jubilera", który wspólnie z Jerzym Bińczyckim i Tadeuszem Malakiem odczytała w Klubie Literatów po raz pierwszy publicznie.

Karol Wojtyła utrzymywał kontakt z przyjaciółmi. Pojawił się w Wadowicach na dziesięcioleciu matury w 1948, nie opuszczał spotkań kolegów polonistów, ani jubileuszy Teatru Rapsodycznego. Halina Kwiatkowska zorganizowała trzy jubileusze matury gdy Karol Wojtyła był już Papieżem. 50-lecie (1988) w Rzymie oraz 55- (1994) i 60-lecie (1998) w Castel Gandolfo. Ostatnie spotkanie z wadowickimi przyjaciółmi z lat szkolnym miało miejsce w Krakowie w 2002 roku podczas ostatniej pielgrzymki do Polski. Pamiętał o każdym nauczycielu bądź przyjacielu z lat młodości: "na każdym z pogrzebów odczytywano list od Karola Wojtyły z serdecznymi wspomnieniami o zmarłym. Przysyłał je zawsze, najpierw jako ksiądz, potem biskup, arcybiskup, wreszcie papież Jan Paweł II."

Halina Kwiatkowska brała udział w prywatnych audiencjach m.in. w 1979 w Castel Gandolfo, w 1985 w Watykanie; W latach dziewięćdziesiątych wzięła udział w audycji niemieckiej telewizji w Kolonii o podziemnym Teatrze Rapsodycznym oraz w nagraniu włoskiej telewizji RAI UNO z okazji dwudziestolecia pontyfikatu w 1998 roku.

Halina Kwiatkowska o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II

Wojtyła nigdy nie pozwalał odpisywać zadań, ale miał wielką cierpliwość do tłumaczenia danego tematu koledze, który nie umiał sobie poradzić. Cieszył się szacunkiem u swoich kolegów.