Pielgrzymka zagraniczna (84): Różnice pomiędzy wersjami
Linia 23: | Linia 23: | ||
== Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki == | == Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki == | ||
− | Hasłem wizyty były słowa Jezusa zmartwychwstałego: ''Będziecie moimi [[świadectwo|świadkami]]'', gdyż pielgrzymka ta - zgodnie ze słowami Jana Pawła II - była pielgrzymką świadectwa 2000 lat chrześcijaństwa, którą wyznaczała z jednej strony uroczystość 1700-lecia Splitu, z drugiej zaś ceremonia beatyfikacji kard. Alojzego Stepinaca - arcybiskupa Zagrzebia, [[więźniowie|więzionego]] i prześladowanego przez [[nazizm|nazistów]] i [[komunizm|komunistów]]. Podczas mszy św. odprawionej dla uczczenia 1700-lecia Splitu Papież wspomniał również męczennika okresu rzymskiego św. Dujama, biskupa Solony, i dziękował Bogu za decyzję [[Chorwacja|Chorwatów]] o przyjęciu wiary apostołów. Jednocześnie przypomniał, że podobnie jak wówczas, tak i teraz chorwaccy chrześcijanie są [[powołanie|powołani]] do kształtowania nowego oblicza swojej ojczyzny, do odbudowywania [[wartość moralna|wartości moralnych]] w społeczeństwie. '' | + | Hasłem wizyty były słowa Jezusa zmartwychwstałego: ''Będziecie moimi [[świadectwo|świadkami]]'', gdyż pielgrzymka ta - zgodnie ze słowami Jana Pawła II - była pielgrzymką świadectwa 2000 lat chrześcijaństwa, którą wyznaczała z jednej strony uroczystość 1700-lecia Splitu, z drugiej zaś ceremonia beatyfikacji kard. Alojzego Stepinaca - arcybiskupa Zagrzebia, [[więźniowie|więzionego]] i prześladowanego przez [[nazizm|nazistów]] i [[komunizm|komunistów]]. Podczas mszy św. odprawionej dla uczczenia 1700-lecia Splitu Papież wspomniał również męczennika okresu rzymskiego św. Dujama, biskupa Solony, i dziękował Bogu za decyzję [[Chorwacja|Chorwatów]] o przyjęciu wiary apostołów. Jednocześnie przypomniał, że podobnie jak wówczas, tak i teraz chorwaccy chrześcijanie są [[powołanie|powołani]] do kształtowania nowego oblicza swojej ojczyzny, do odbudowywania [[wartość moralna|wartości moralnych]] w społeczeństwie. ''Chrześcijanin wie, że spoczywa na nim - podobnie jak na innych obywatelach kraju - konkretna odpowiedzialność za los kraju i za [[dobro wspólne|wspólne dobro]]. Wiara przynagla zawsze do służby innym - współobywatelom postrzeganym jako bracia. Nie może być skutecznego świadectwa bez [[wiara|wiary]] zakorzenionej w [[Ewangelia|Ewangelii]] i przenikniętej [[miłość|miłością]] do Boga i bliźniego, za przykładem Jezusa Chrystusa. Dla każdego chrześcijanina świadczyć znaczy ukazywać innym wspaniałe dzieła miłości Bożej, budować razem z braćmi Królestwo, którego Kościół jest na ziemi zalążkiem i zaczątkiem''. |
Podczas spotkania z przedstawicielami świata kultury i nauki Papież wyraził [[nadzieja|nadzieję]], że działalność myślicieli i naukowców będzie zawsze inspirowana wartościami chrześcijańskimi i że będzie wynikała z wielkodusznej i bezinteresownej służby człowiekowi, a zatem również z dobra wspólnego. Płaszczyzna troski o dobro człowieka jest tym miejscem, w którym nauka, kultura i działalność Kościoła mogą się spotkać. Klimat [[wolność|wolności]] i [[demokracja|demokracji]], jaki zapanował w Chorwacji może, zdaniem Papieża, służyć dialogowi pomiędzy nauką i wiarą. Jan Paweł II wyraził także pewność, że w ten sposób Chorwacja po latach szerzenia ateistycznego [[materializm|materializmu]], odrodzi się duchowo i [[etyka|etycznie]]. (EP) | Podczas spotkania z przedstawicielami świata kultury i nauki Papież wyraził [[nadzieja|nadzieję]], że działalność myślicieli i naukowców będzie zawsze inspirowana wartościami chrześcijańskimi i że będzie wynikała z wielkodusznej i bezinteresownej służby człowiekowi, a zatem również z dobra wspólnego. Płaszczyzna troski o dobro człowieka jest tym miejscem, w którym nauka, kultura i działalność Kościoła mogą się spotkać. Klimat [[wolność|wolności]] i [[demokracja|demokracji]], jaki zapanował w Chorwacji może, zdaniem Papieża, służyć dialogowi pomiędzy nauką i wiarą. Jan Paweł II wyraził także pewność, że w ten sposób Chorwacja po latach szerzenia ateistycznego [[materializm|materializmu]], odrodzi się duchowo i [[etyka|etycznie]]. (EP) |
Wersja z 15:09, 7 lip 2014
Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.
Osiemdziesiąta czwarta podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 2 – 4 października 1998. Celem były odwiedziny Chorwacji. Była to druga pielgrzymka do tego kraju.
Spis treści
Cel pielgrzymki
Beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca. Obchody 1700-lecia miasta i Kościoła w Splicie, pielgrzymki do sanktuariów maryjnych w Marija Bistrica i Solinie.
Przebieg pielgrzymki
- 2 października
- ZAGRZEB: Ceremonia powitania na lotnisku, przemówienie Papieża • Spotkanie Papieża z mieszkańcami Zagrzebia w katedrze Wniebowzięcia Matki Bożej; modlitwa Papieża przy grobie kard. Alojzego Stepinaca • Kolacja z kardynałami i biskupami
- 3 października
- MARIJA BISTRICA: Msza św. przed sanktuarium; beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca, modlitwa przed cudowną figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem
- ZAGRZEB: Kurtuazyjna wizyta u prezydenta Franjo Tudjmana; spotkanie z przedstawicielami najwyższych władz kraju • Spotkanie z przedstawicielami świata kultury i nauki w nuncjaturze apostolskiej
- 4 października
- SPLIT: Msza św. na równinie Żnjan; rozważanie i modlitwa Anioł Pański • Nawiedzenie katedry w Splicie • Spotkanie z członkami Konferencji Episkopatu w rezydencji arcybiskupa Splitu
- SOLINA: Nawiedzenie sanktuarium Matki Bożej Patronki Wysp • Liturgia Słowa - spotkanie z katechetami i przedstawicielami ruchów kościelnych
- SPLIT: Ceremonia pożegnania, spotkanie z przedstawicielami władz i korpusem dyplomatycznym
Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki
Hasłem wizyty były słowa Jezusa zmartwychwstałego: Będziecie moimi świadkami, gdyż pielgrzymka ta - zgodnie ze słowami Jana Pawła II - była pielgrzymką świadectwa 2000 lat chrześcijaństwa, którą wyznaczała z jednej strony uroczystość 1700-lecia Splitu, z drugiej zaś ceremonia beatyfikacji kard. Alojzego Stepinaca - arcybiskupa Zagrzebia, więzionego i prześladowanego przez nazistów i komunistów. Podczas mszy św. odprawionej dla uczczenia 1700-lecia Splitu Papież wspomniał również męczennika okresu rzymskiego św. Dujama, biskupa Solony, i dziękował Bogu za decyzję Chorwatów o przyjęciu wiary apostołów. Jednocześnie przypomniał, że podobnie jak wówczas, tak i teraz chorwaccy chrześcijanie są powołani do kształtowania nowego oblicza swojej ojczyzny, do odbudowywania wartości moralnych w społeczeństwie. Chrześcijanin wie, że spoczywa na nim - podobnie jak na innych obywatelach kraju - konkretna odpowiedzialność za los kraju i za wspólne dobro. Wiara przynagla zawsze do służby innym - współobywatelom postrzeganym jako bracia. Nie może być skutecznego świadectwa bez wiary zakorzenionej w Ewangelii i przenikniętej miłością do Boga i bliźniego, za przykładem Jezusa Chrystusa. Dla każdego chrześcijanina świadczyć znaczy ukazywać innym wspaniałe dzieła miłości Bożej, budować razem z braćmi Królestwo, którego Kościół jest na ziemi zalążkiem i zaczątkiem.
Podczas spotkania z przedstawicielami świata kultury i nauki Papież wyraził nadzieję, że działalność myślicieli i naukowców będzie zawsze inspirowana wartościami chrześcijańskimi i że będzie wynikała z wielkodusznej i bezinteresownej służby człowiekowi, a zatem również z dobra wspólnego. Płaszczyzna troski o dobro człowieka jest tym miejscem, w którym nauka, kultura i działalność Kościoła mogą się spotkać. Klimat wolności i demokracji, jaki zapanował w Chorwacji może, zdaniem Papieża, służyć dialogowi pomiędzy nauką i wiarą. Jan Paweł II wyraził także pewność, że w ten sposób Chorwacja po latach szerzenia ateistycznego materializmu, odrodzi się duchowo i etycznie. (EP)
Źródła
Bibliografia
- (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005, s. 396, 398-399.
- Jan Paweł II, Dzieła zebrane, Wydawnictwo M, Kraków 2006, t. XI, s. 961-973.
- Insegnamenti di Giovanni Paolo II, Libreria Editrice Vaticana, Rzym 1982, t.XXI,2, s.627-669.