Pielgrzymka zagraniczna (1): Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 9: | Linia 9: | ||
==== Cel pielgrzymki ==== | ==== Cel pielgrzymki ==== | ||
| − | Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: | + | Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: ''[[Ewangelizacja]] Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości'', która odbyła się w Meksyku. Inauguracja pontyfikatu Jana Pawła II w skali międzynarodowej. Umocnienie w wierze Kościoła Dominikany. |
==== Przebieg wizyty na Dominikanie ==== | ==== Przebieg wizyty na Dominikanie ==== | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
====Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki ==== | ====Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki ==== | ||
| − | <P>Dominikana była pierwszym krajem, do którego przybył Jan Paweł II w trakcie swej pierwszej zagranicznej podróży apostolskiej, nazwanej przez Papieża | + | <P>Dominikana była pierwszym krajem, do którego przybył Jan Paweł II w trakcie swej pierwszej zagranicznej podróży apostolskiej, nazwanej przez Papieża ''pielgrzymką wiary''. Dominikana jest jednym z najbardziej katolickich krajów Ameryki Łacińskiej (katolicy stanowią tu ok. 95% ogółu mieszkańców). W czasie swej pierwszej wizyty w Dominikanie Ojciec Święty spotkał się z prezydentem Republiki Dominikańskiej, członkami korpusu dyplomatycznego oraz duchowieństwem i wspólnotami zakonnymi. Za najważniejsze wydarzenie papieskiej podróży należy uznać mszę św. koncelebrowaną na placu Niepodległości. W homilii Ojciec Święty przypomniał historię [[ewangelizacja|ewangelizacji]] ziemi amerykańskiej i imiona jej pierwszych misjonarzy: Antonio Montesinos, Pedro de Cordoba, Bartolome de las Casas, którzy walczyli o prawa tubylców. Podkreślił także związek dzieła głoszenia Ewangelii z miejscem człowieka w dziele stworzenia: ''Głoszenia Ewangelii nie można oddzielać od postępu ludzkiego: ta wielka lekcja ważna jest i dziś. Jednakże w rozumieniu Kościoła nie może się ono utożsamiać z propagowaniem postępu ani w nim wyczerpywać. Oznaczałoby to zamknięcie przed człowiekiem nieskończonych horyzontów ukazanych mu przez Boga''. W czasie swego pobytu w Santo Domingo Papież odwiedził najuboższą dzielnicę stolicy Dominikany i w swym przemówieniu niósł słowa otuchy najbardziej potrzebującym. </P> (HM) |
=== 26-31 stycznia 1979 MEKSYK === | === 26-31 stycznia 1979 MEKSYK === | ||
==== Cel pielgrzymki ==== | ==== Cel pielgrzymki ==== | ||
| − | Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: | + | Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: ''[[Ewangelizacja]] Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości''. Inauguracja pontyfikatu Jana Pawła II w skali międzynarodowej. |
==== Przebieg wizyty w Meksyku ==== | ==== Przebieg wizyty w Meksyku ==== | ||
| Linia 72: | Linia 72: | ||
<P>Katolicy w Meksyku stanowią dominującą grupę wyznaniową (90%). Przez wiele lat [[Państwo – Kościół|rozdział Kościoła od państwa]] ograniczał jego działalność prawie wyłącznie do sprawowania sakramentów i to głównie na prowincjach. Sytuacja zmieniła się w 1992 r., kiedy doszło do nawiązania stosunków dyplomatycznych między Meksykiem a Stolicą Apostolską, co wpłynęło na umocnienie roli Kościoła w życiu państwa i społeczeństwa. </P> | <P>Katolicy w Meksyku stanowią dominującą grupę wyznaniową (90%). Przez wiele lat [[Państwo – Kościół|rozdział Kościoła od państwa]] ograniczał jego działalność prawie wyłącznie do sprawowania sakramentów i to głównie na prowincjach. Sytuacja zmieniła się w 1992 r., kiedy doszło do nawiązania stosunków dyplomatycznych między Meksykiem a Stolicą Apostolską, co wpłynęło na umocnienie roli Kościoła w życiu państwa i społeczeństwa. </P> | ||
<P>W trakcie swej pierwszej zagranicznej podróży apostolskiej Ojciec Święty odwiedził [[sanktuaria maryjne]] w Zapopan i Guadalupe, gdzie Matce Kościoła zawierzył przyszłość ewangelizacji w Ameryce Łacińskiej i swoje papieskie posługiwanie. W Puebla de los Angeles spotkał się z przedstawicielami Kościołów niekatolickich. </P> | <P>W trakcie swej pierwszej zagranicznej podróży apostolskiej Ojciec Święty odwiedził [[sanktuaria maryjne]] w Zapopan i Guadalupe, gdzie Matce Kościoła zawierzył przyszłość ewangelizacji w Ameryce Łacińskiej i swoje papieskie posługiwanie. W Puebla de los Angeles spotkał się z przedstawicielami Kościołów niekatolickich. </P> | ||
| − | <P>Niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem w trakcie tej podróży apostolskiej była inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: | + | <P>Niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem w trakcie tej podróży apostolskiej była inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: ''Ewangelizacja Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości''. Przemówienie Ojca Świętego wytyczyło program dla całego Kościoła Ameryki Łacińskiej. Konferencja ta nawiązywała do zgromadzenia w Rio de Janeiro, na którym doszło do utworzenia CELAM, oraz do II Konferencji w Medellin, traktując je jako punkt wyjścia dla obecnych obrad. Zwracając się do uczestników Konferencji, Ojciec Święty przypomniał, że ich głównym obowiązkiem jest bycie nauczycielami [[prawda|prawdy]]: ''Nie ludzkiej, rozumowej prawdy, ale takiej, która pochodzi od Boga i która zawiera w sobie zasadę autentycznego [[wolność|wyzwolenia człowieka]]: «poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli» (J 8,32)''. Wytyczając zadania stojące przed Kościołem Ameryki Łacińskiej, za najważniejsze Jan Paweł II uznał te związane z [[rodzina|rodziną]], powołaniami kapłańskimi i zakonnymi oraz [[młodzież|młodzieżą]] jak [[rozwód|rozwody]], [[antykoncepcja]] i [[aborcja]], gdyż, jak przypomniał Papież, ''przyszłość ewangelizacji zależy w wielkiej mierze od Kościoła domowego''. Problemem zasługującym na szczególną uwagę Kościoła jest niewystarczająca liczba powołań kapłańskich i zakonnych, a konkretnie duża dysproporcja między wzrastającą liczbą ludności a liczbą duszpasterzy Kościoła. Papież zwrócił się z apelem: ''Każda wspólnota powinna dbać o powołania, które są nieodłącznym znakiem jej żywotności i dojrzałości''. Szczególne miejsce w pracy ewangelizacyjnej zajmuje młodzież, w której Kościół pokłada nadzieje na odnowę duchową Ameryki Łacińskiej. Na zakończenie Ojciec Święty zwrócił się raz jeszcze do [[Maryja|Matki Bożej]] z Guadalupe z prośbą o opiekę nad pracami Konferencji i błogosławieństwo dla jej uczestników. </P> |
| − | <P>Podczas swego pobytu w Meksyku Jan Paweł II spotkał się z rdzenną ludnością w Oaxaca i Cuilapan. W miastach tych żyją Indianie należący do kilkudziesięciu szczepów, mówiących różnymi językami. To tutaj mieszkają potomkowie Misteków - słynących od zamierzchłych czasów ze swych wyrobów złotniczych, oraz Zapoteków - budowniczych wspaniałych świętych miast. Papież zapewnił tutejszych Indian, żyjących w [[ubóstwo|trudnych warunkach materialnych]], o oddaniu Kościoła ich sprawie. Przebywając w Meksyku, Ojciec Święty kilkakrotnie spotkał się z robotnikami (Guadalajara, Monterrey, uboga dzielnica Meksyku - Santa Cecilia), którzy żyją w bardzo trudnych warunkach, zagrożeni [[bezrobocie|bezrobociem]], często skazani na nielegalną emigrację w poszukiwaniu pracy. Papież w swych wystąpieniach podkreślał godność [[praca|pracy]] i prawo robotników do godziwych warunków życia. W Guadalajarze mówił do robotników: | + | <P>Podczas swego pobytu w Meksyku Jan Paweł II spotkał się z rdzenną ludnością w Oaxaca i Cuilapan. W miastach tych żyją Indianie należący do kilkudziesięciu szczepów, mówiących różnymi językami. To tutaj mieszkają potomkowie Misteków - słynących od zamierzchłych czasów ze swych wyrobów złotniczych, oraz Zapoteków - budowniczych wspaniałych świętych miast. Papież zapewnił tutejszych Indian, żyjących w [[ubóstwo|trudnych warunkach materialnych]], o oddaniu Kościoła ich sprawie. Przebywając w Meksyku, Ojciec Święty kilkakrotnie spotkał się z robotnikami (Guadalajara, Monterrey, uboga dzielnica Meksyku - Santa Cecilia), którzy żyją w bardzo trudnych warunkach, zagrożeni [[bezrobocie|bezrobociem]], często skazani na nielegalną emigrację w poszukiwaniu pracy. Papież w swych wystąpieniach podkreślał godność [[praca|pracy]] i prawo robotników do godziwych warunków życia. W Guadalajarze mówił do robotników: ''Ten, kto pracuje ma prawa, których winien bronić legalnie, ale ma też obowiązki, które powinien szlachetnie wypełniać. Jako chrześcijanie jesteście powołani do tego, żeby działać na rzecz [[sprawiedliwość|sprawiedliwości]] i prawdziwej [[wolność|wolności]], równocześnie szerząc miłość bliźniego w społeczeństwie''. </P> (HM) |
=== 31 stycznia - 1 lutego 1979 BAHAMY === | === 31 stycznia - 1 lutego 1979 BAHAMY === | ||
==== Cel pielgrzymki ==== | ==== Cel pielgrzymki ==== | ||
| − | Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: | + | Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: ''[[Ewangelizacja]] Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości'', która odbyła się w Meksyku. Inauguracja pontyfikatu Jana Pawła II w skali międzynarodowej. Umocnienie w wierze Kościoła Wysp Bahama. |
==== Przebieg wizyty na Bahamach ==== | ==== Przebieg wizyty na Bahamach ==== | ||
| Linia 92: | Linia 92: | ||
==== Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki ==== | ==== Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki ==== | ||
| − | <P>Papież Jan Paweł II przybył na Wyspy Bahama tylko raz, podczas swej pierwszej podróży apostolskiej. Podróż tę Ojciec Święty nazwał | + | <P>Papież Jan Paweł II przybył na Wyspy Bahama tylko raz, podczas swej pierwszej podróży apostolskiej. Podróż tę Ojciec Święty nazwał ''pielgrzymką wiary''. Wcześniej odwiedził Dominikanę i Meksyk. Zatrzymał się w Nassau (stolicy Wysp Bahama) na krótki postój techniczny przed odlotem do Rzymu. Pomimo bardzo późnej pory spotkał się z mieszkańcami wysp Bahamy, niegdyś kolonia brytyjska, uzyskały niepodległość w 1973 r. Najliczniejsza grupa wyznaniowa to baptyści (32%). Katolicy stanowią tu 19% ludności. Papież w swym przemówieniu nawiązał do uzyskanej niedawno niepodległości tego państwa i wyraził nadzieję, że ''jako [[naród]] suwerenny w rodzinie narodów będzie mieć (Wspólnota Bahama - przyp. autora) specjalny udział w życiu społeczności światowej : pomoże budować [[pokój]] międzynarodowy na solidnych podstawach prawdy i sprawiedliwości, miłości i wolności''. Pozdrowił członków Kościoła katolickiego oraz wszystkie inne wspólnoty chrześcijańskie. Pożegnał mieszkańców gościnnych wysp słowami: ''Proszę Boga, aby prowadził was drogą waszego przeznaczenia. Niechaj udzieli narodowi Bahamy bogatych i trwałych błogosławieństw. Niech będzie z ubogimi, umacnia [[chorzy|chorych]], prowadzi [[młodzież]], niech pokój przynosi każdemu sercu. Błogosław, Boże, Bahamę dzisiaj i zawsze!''. Żegnany przez tłumy wiernych, zgromadzonych na lotnisku, o godzinie 1.30 czasu miejscowego Jan Paweł II odleciał do Rzymu, kończąc tym samym swą pierwszą apostolską podróż poza granice Włoch. </P> (HM) |
Wersja z 15:30, 7 mar 2014
Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.
Pierwsza podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 25 stycznia - 1 lutego 1979 roku. Celem były odwiedziny Dominikany i Meksyku oraz inauguracja w Puebla (Meksyk) obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: "Ewangelizacja Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości". Podróż w drodze powrotnej wiązała się z krótką wizytą na Bahamach.
Spis treści
Przebieg pielgrzymki
25-26 stycznia 1979 DOMINIKANA
Cel pielgrzymki
Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: Ewangelizacja Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości, która odbyła się w Meksyku. Inauguracja pontyfikatu Jana Pawła II w skali międzynarodowej. Umocnienie w wierze Kościoła Dominikany.
Przebieg wizyty na Dominikanie
- 25 stycznia
SANTO DOMINGO: Uroczyste powitanie przez władze państwowe (m.in. prezydenta Republiki Dominikańskiej Antonio Guzmana Fernandeza z małżonką) i kościelne (Episkopat Dominikany) oraz członków korpusu dyplomatycznego • Modlitwa w katedrze pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Spotkanie z biskupami Dominikany, Haiti, Puerto Rico, Kuby i Wenezueli oraz delegacjami kościelnymi i zakonnymi • Msza św. koncelebrowana na placu Niepodległości • Spotkanie z prezydentem i członkami korpusu dyplomatycznego
- 26 stycznia
SANTO DOMINGO: Msza św. w katedrze z udziałem wspólnot zakonnych • Spotkanie z duchowieństwem w siedzibie arcybiskupa • Wizyta w Los Minas - najuboższej dzielnicy w Santo Domingo. Przemówienie przed kościołem parafialnym św. Wincentego. Spotkanie z uczniami miejscowych szkół • Pożegnanie na lotnisku i odlot do Meksyku
Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki
Dominikana była pierwszym krajem, do którego przybył Jan Paweł II w trakcie swej pierwszej zagranicznej podróży apostolskiej, nazwanej przez Papieża pielgrzymką wiary. Dominikana jest jednym z najbardziej katolickich krajów Ameryki Łacińskiej (katolicy stanowią tu ok. 95% ogółu mieszkańców). W czasie swej pierwszej wizyty w Dominikanie Ojciec Święty spotkał się z prezydentem Republiki Dominikańskiej, członkami korpusu dyplomatycznego oraz duchowieństwem i wspólnotami zakonnymi. Za najważniejsze wydarzenie papieskiej podróży należy uznać mszę św. koncelebrowaną na placu Niepodległości. W homilii Ojciec Święty przypomniał historię ewangelizacji ziemi amerykańskiej i imiona jej pierwszych misjonarzy: Antonio Montesinos, Pedro de Cordoba, Bartolome de las Casas, którzy walczyli o prawa tubylców. Podkreślił także związek dzieła głoszenia Ewangelii z miejscem człowieka w dziele stworzenia: Głoszenia Ewangelii nie można oddzielać od postępu ludzkiego: ta wielka lekcja ważna jest i dziś. Jednakże w rozumieniu Kościoła nie może się ono utożsamiać z propagowaniem postępu ani w nim wyczerpywać. Oznaczałoby to zamknięcie przed człowiekiem nieskończonych horyzontów ukazanych mu przez Boga. W czasie swego pobytu w Santo Domingo Papież odwiedził najuboższą dzielnicę stolicy Dominikany i w swym przemówieniu niósł słowa otuchy najbardziej potrzebującym.
(HM)
26-31 stycznia 1979 MEKSYK
Cel pielgrzymki
Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: Ewangelizacja Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości. Inauguracja pontyfikatu Jana Pawła II w skali międzynarodowej.
Przebieg wizyty w Meksyku
- 26 stycznia
MEKSYK: Przylot z Dominikany i powitanie na lotnisku przez władze państwowe (m.in. prezydenta José Lópeza Portillo z małżonką) oraz przedstawicieli Episkopatów Ameryki Łacińskiej • Msza św. w katedrze • Spotkanie z członkami korpusu dyplomatycznego w siedzibie delegatury apostolskiej • Spotkanie z prezydentem w rezydencji w Los Pinos
- 27 stycznia
MEKSYK: Spotkanie z Polonią • Msza św. na palcu przed bazyliką Matki Bożej z Guadalupe. Uroczysta inauguracja Konferencji Episkopatów Ameryki Łacińskiej. Koronacja obrazu Najświętszej Marii Panny • Spotkanie z duchowieństwem • Spotkanie z przedstawicielami zakonów żeńskich w Kolegium Miguel Ángel
- 28 stycznia
PUEBLA DE LOS ANGELES: Na trasie przejazdu do Puebla postój w San Martin Texmelcan - wiosce indiańskiej • Wizyta w katedrze w Puebla de los Angeles • Msza św. przed gmachem Seminarium Palafoxiano. Spotkanie z przedstawicielami innych wyznań • Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej
MEKSYK: Spotkanie z biskupami Meksyku w siedzibie delegatury apostolskiej
- 29 stycznia
MEKSYK: Wizyta w szpitalu pediatrycznym dla dzieci cierpiących na choroby przewlekłe i nieuleczalne
OAXACA: Powitanie na lotnisku przez Indian w tradycyjnych strojach Zapoteków
CUILAPAN: Spotkanie z ok. 350 tys. Indian
OAXACA: Wizyta w kościele Virgen de la Soledad -patronki Oaxaca • Spotkanie z grupą ok. 400 chorych w kościele Santo Domingo • Msza św. koncelebrowana w katedrze, z udziałem ok. 250 tys. wiernych • Nadanie posługi lektorów i akolitów 10 Indianom
MEKSYK: Spotkanie z przedstawicielami krajowych organizacji katolickich w siedzibie delegatury apostolskiej
- 30 stycznia
MEKSYK: Spotkanie z uczniami szkół katolickich w Kolegium Miguel Angel
GUADALAJARA: Spotkanie z mieszkańcami Santa Cecylia - ubogiej dzielnicy Guadalajary • Spotkanie z ok. 100 tys. robotników miejscowych fabryk i ich rodzin na stadionie sportowym • Wizyta u ojców oblatów. Błogosławieństwo dla ok. 3 tys. więźniów i wspólna modlitwa • Spotkanie z zakonnicami klauzurowymi w katedrze. Modlitwa Anioł Pański
ZAPOPAN: Msza św. przed bazyliką Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia • Spotkanie z klerykami — przedstawicielami seminariów całego Meksyku
- 31 stycznia
MEKSYK: Msza św. w gronie najbliższych w siedzibie delegatury apostolskiej • Spotkanie z przedstawicielami państw Ameryki Środkowej (ministrami spraw zagranicznych Gwatemali, Hondurasu, Nikaragui i Kostaryki oraz ministrem sprawiedliwości Salwadoru) • Spotkanie ze studentami i wykładowcami uniwersytetów katolickich z Ameryki Łacińskiej na placu przed bazyliką Matki Bożej z Guadalupe • Spotkanie z przedstawicielami prasy, radia i telewizji w Kolegium Forida • Popisy jazdy konnej jeźdźców meksykańskich (charros) w miejscowym klubie jeździeckim
MONTERREY: Spotkanie z robotnikami na esplanadzie Rio Santa Catarina z udziałem ok. 1,5 min osób • Pożegnanie na lotnisku i odlot na Wyspy Bahama
Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki
Katolicy w Meksyku stanowią dominującą grupę wyznaniową (90%). Przez wiele lat rozdział Kościoła od państwa ograniczał jego działalność prawie wyłącznie do sprawowania sakramentów i to głównie na prowincjach. Sytuacja zmieniła się w 1992 r., kiedy doszło do nawiązania stosunków dyplomatycznych między Meksykiem a Stolicą Apostolską, co wpłynęło na umocnienie roli Kościoła w życiu państwa i społeczeństwa.
W trakcie swej pierwszej zagranicznej podróży apostolskiej Ojciec Święty odwiedził sanktuaria maryjne w Zapopan i Guadalupe, gdzie Matce Kościoła zawierzył przyszłość ewangelizacji w Ameryce Łacińskiej i swoje papieskie posługiwanie. W Puebla de los Angeles spotkał się z przedstawicielami Kościołów niekatolickich.
Niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem w trakcie tej podróży apostolskiej była inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: Ewangelizacja Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości. Przemówienie Ojca Świętego wytyczyło program dla całego Kościoła Ameryki Łacińskiej. Konferencja ta nawiązywała do zgromadzenia w Rio de Janeiro, na którym doszło do utworzenia CELAM, oraz do II Konferencji w Medellin, traktując je jako punkt wyjścia dla obecnych obrad. Zwracając się do uczestników Konferencji, Ojciec Święty przypomniał, że ich głównym obowiązkiem jest bycie nauczycielami prawdy: Nie ludzkiej, rozumowej prawdy, ale takiej, która pochodzi od Boga i która zawiera w sobie zasadę autentycznego wyzwolenia człowieka: «poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli» (J 8,32). Wytyczając zadania stojące przed Kościołem Ameryki Łacińskiej, za najważniejsze Jan Paweł II uznał te związane z rodziną, powołaniami kapłańskimi i zakonnymi oraz młodzieżą jak rozwody, antykoncepcja i aborcja, gdyż, jak przypomniał Papież, przyszłość ewangelizacji zależy w wielkiej mierze od Kościoła domowego. Problemem zasługującym na szczególną uwagę Kościoła jest niewystarczająca liczba powołań kapłańskich i zakonnych, a konkretnie duża dysproporcja między wzrastającą liczbą ludności a liczbą duszpasterzy Kościoła. Papież zwrócił się z apelem: Każda wspólnota powinna dbać o powołania, które są nieodłącznym znakiem jej żywotności i dojrzałości. Szczególne miejsce w pracy ewangelizacyjnej zajmuje młodzież, w której Kościół pokłada nadzieje na odnowę duchową Ameryki Łacińskiej. Na zakończenie Ojciec Święty zwrócił się raz jeszcze do Matki Bożej z Guadalupe z prośbą o opiekę nad pracami Konferencji i błogosławieństwo dla jej uczestników.
Podczas swego pobytu w Meksyku Jan Paweł II spotkał się z rdzenną ludnością w Oaxaca i Cuilapan. W miastach tych żyją Indianie należący do kilkudziesięciu szczepów, mówiących różnymi językami. To tutaj mieszkają potomkowie Misteków - słynących od zamierzchłych czasów ze swych wyrobów złotniczych, oraz Zapoteków - budowniczych wspaniałych świętych miast. Papież zapewnił tutejszych Indian, żyjących w trudnych warunkach materialnych, o oddaniu Kościoła ich sprawie. Przebywając w Meksyku, Ojciec Święty kilkakrotnie spotkał się z robotnikami (Guadalajara, Monterrey, uboga dzielnica Meksyku - Santa Cecilia), którzy żyją w bardzo trudnych warunkach, zagrożeni bezrobociem, często skazani na nielegalną emigrację w poszukiwaniu pracy. Papież w swych wystąpieniach podkreślał godność pracy i prawo robotników do godziwych warunków życia. W Guadalajarze mówił do robotników: Ten, kto pracuje ma prawa, których winien bronić legalnie, ale ma też obowiązki, które powinien szlachetnie wypełniać. Jako chrześcijanie jesteście powołani do tego, żeby działać na rzecz sprawiedliwości i prawdziwej wolności, równocześnie szerząc miłość bliźniego w społeczeństwie.
(HM)
31 stycznia - 1 lutego 1979 BAHAMY
Cel pielgrzymki
Inauguracja obrad III Konferencji Ogólnej Episkopatów Ameryki Łacińskiej na temat: Ewangelizacja Ameryki Łacińskiej dzisiaj i w przyszłości, która odbyła się w Meksyku. Inauguracja pontyfikatu Jana Pawła II w skali międzynarodowej. Umocnienie w wierze Kościoła Wysp Bahama.
Przebieg wizyty na Bahamach
- 31 stycznia
NASSAU: Przylot z Meksyku i uroczyste powitanie na lotnisku przez przedstawicieli miejscowych władz, ordynariusza diecezji i - mimo późnej pory (24.00 czasu miejscowego) - tysięczne tłumy mieszkańców • Modlitwa i przemówienie na stadionie Queen Elizabeth Sports Center
- 1 lutego
NASSAU: Pożegnanie na lotnisku i odlot do Rzymu
Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielgrzymki
Papież Jan Paweł II przybył na Wyspy Bahama tylko raz, podczas swej pierwszej podróży apostolskiej. Podróż tę Ojciec Święty nazwał pielgrzymką wiary. Wcześniej odwiedził Dominikanę i Meksyk. Zatrzymał się w Nassau (stolicy Wysp Bahama) na krótki postój techniczny przed odlotem do Rzymu. Pomimo bardzo późnej pory spotkał się z mieszkańcami wysp Bahamy, niegdyś kolonia brytyjska, uzyskały niepodległość w 1973 r. Najliczniejsza grupa wyznaniowa to baptyści (32%). Katolicy stanowią tu 19% ludności. Papież w swym przemówieniu nawiązał do uzyskanej niedawno niepodległości tego państwa i wyraził nadzieję, że jako naród suwerenny w rodzinie narodów będzie mieć (Wspólnota Bahama - przyp. autora) specjalny udział w życiu społeczności światowej : pomoże budować pokój międzynarodowy na solidnych podstawach prawdy i sprawiedliwości, miłości i wolności. Pozdrowił członków Kościoła katolickiego oraz wszystkie inne wspólnoty chrześcijańskie. Pożegnał mieszkańców gościnnych wysp słowami: Proszę Boga, aby prowadził was drogą waszego przeznaczenia. Niechaj udzieli narodowi Bahamy bogatych i trwałych błogosławieństw. Niech będzie z ubogimi, umacnia chorych, prowadzi młodzież, niech pokój przynosi każdemu sercu. Błogosław, Boże, Bahamę dzisiaj i zawsze!. Żegnany przez tłumy wiernych, zgromadzonych na lotnisku, o godzinie 1.30 czasu miejscowego Jan Paweł II odleciał do Rzymu, kończąc tym samym swą pierwszą apostolską podróż poza granice Włoch.
(HM)
Źródła
Bibliografia
- (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005, s. 203-205, 237-240, 199-200.
- Jan Paweł II, "Dzieła zebrane", Wydawnictwo M, Kraków 2006, t. XIII, s. 271-300, 805-817, 1095-1096.
- Jan Paweł II, "Nauczanie papieskie", Wydawnictwo Pallottinum, Poznań 1996, t.II,1, s.54-128.
- "Insegnamenti di Giovanni Paolo II", Libreria Editrice Vaticana, Rzym 1982, t.II,1, s.119-333.
