Pielgrzymka zagraniczna (98)

Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji 
(red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.

Dziewięćdziesiąta ósma podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 16 – 19 sierpnia 2002 r. Celem były odwiedziny Polski. Była to ósma pielgrzymka Ojca Świętego do Ojczyzny.

Spis treści

1 Przebieg pielgrzymki
- 1.1 16 – 19 sierpnia 2002 POLSKA
2 Źródła
- 2.1 Bibliografia
- 2.2 Linki zewnętrzne
3 Zobacz także

Przebieg pielgrzymki

16 – 19 sierpnia 2002 POLSKA

Cel pielgrzymki

Konsekracja świątyni Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach i ostateczne potwierdzenie kultu Bożego Miłosierdzia w świecie. Uczczenie jubileuszu 400-lecia sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej. Beatyfikacja trzech polskich duchownych i serafitki.

Przebieg wizyty w Polsce

16 sierpnia

KRAKÓW: Powitanie na lotnisku w Balicach przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, metropolitę krakowskiego kard. Franciszka Macharskiego, władze państwowe i Episkopat (z prymasem Józefem Glempem) • Przyjazd do Pałacu Arcybiskupiego • Tradycyjna „dobranocka" - spotkanie Ojca Świętego z wiernymi z okna budynku kurii metropolitalnej

17 sierpnia

KRAKÓW: Krótki postój przy ołtarzu polowym w pobliżu kościoła oo. Dominikanów • Krótki postój przy szpitalu Bonifratrów • Msza św. konsekracyjna w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach (ok. 20 tys. uczestników) • Wizyta na terenie budowy Kampusu 600-lecia Odnowienia Uniwersytetu Jagiellońskiego i biblioteki Papieskiej Akademii Teologicznej w Pychowicach • Odwiedziny domu przy ul. Tynieckiej 10, gdzie Ojciec Święty mieszkał jako student w 1. 1938-1944 i gdzie 18 II 1941 zmarł Jego ojciec • Krótki postój przy ołtarzu polowym w kościele oo. Salezjanów na Dębnikach, dawnym kościele parafialnym Karola Wojtyły • W Pałacu Arcybiskupim Ojciec Święty przyjął na prywatnych audiencjach prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z małżonką, premiera Leszka Millera z małżonką, przedstawicieli władz województwa i miasta Krakowa oraz działaczy samorządu • Spotkanie z wiernymi (kilka tysięcy) czekającymi przed oknami kurii metropolitalnej

18 sierpnia

KRAKÓW: Msza św. beatyfikacyjna na Błoniach (2,5 min wiernych z całej Polski i z różnych stron świata). Beatyfikacja Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, Jana Balickiego, Jana Beyzyma oraz serafitki Sancji Szymkowiak. We mszy św. uczestniczyli m.in. prezydenci Polski, Litwy i Słowacji • Przejazd przez Rynek Główny i krótki postój przed kościołem Mariackim • Wizyta w katedrze wawelskiej i długa cicha modlitwa przy konfesji św. Stanisława, Biskupa i Męczennika • Krótki postój na placu kościoła św. Floriana, gdzie w 1. 1949-1951 Karol Wojtyła był wikarym • Cmentarz Rakowicki - modlitwa przy grobowcu rodziny Wojtyłów i Kaczorowskich • Pałac Arcybiskupi - na dziedzińcu wewnętrznym spotkanie z osobami zaangażowanymi w przygotowanie pielgrzymki Ojca Świętego do Polski • Kolacja z grupą kolegów i koleżanek z czasów szkolnych • Krótkie spotkanie (z okna kurii) z wiernymi

19 sierpnia

KRAKÓW: Krótki postój przed kościołem Najświętszego Salwatora

SKAWINA: Krótki postój przed kościołem Miłosierdzia Bożego

RADZISZÓW: Krótki postój w pobliżu miejscowego kościoła

KALWARIA ZEBRZYDOWSKA: Sanktuarium - cicha modlitwa w kaplicy Matki Bożej • Msza św. upamiętniająca 400-lecie istnienia sanktuarium (1602-2002) - ponad 60 tys. wiernych • W drodze powrotnej do Krakowa przelot helikopterem nad Wadowicami, Ludźmierzem i Tatrami

KRAKÓW: Bielany - wizyta w eremie kamedułów • Tyniec - wizyta w opactwie benedyktynów • Lotnisko Balice - uroczystość pożegnania

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki

Pielgrzymka odbywała się pod hasłem Bóg bogaty w miłosierdzie (Ef 2,4). Po powrocie do Watykanu, Ojciec Święty mówił w Castel Gandolfo (21 VIII): Słowa te rozbrzmiewały często podczas mojej pielgrzymki apostolskiej. Istotnie, głównym celem wizyty było właśnie ponowne głoszenie Boga «bogatego w miłosierdzie», zwłaszcza przez konsekrację nowego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Nowa świątynia stanowić będzie centrum, z którego promieniować będzie na cały świat blask miłosierdzia Bożego. (...) Miłosierdzie jest jednym z najpiękniejszych przymiotów Stwórcy i Odkupiciela, a Kościół stara się przybliżyć ludzi do tego niewyczerpanego źródła, którego jest depozytariuszem i szafarzem. Oto dlaczego pragnąłem powierzyć miłosierdziu Bożemu moją Ojczyznę, Kościół i całą ludzkość. Jan Paweł II zwrócił się do rodaków, określając mszę św. na krakowskich Błoniach z udziałem milionów wiernych jako (...) żywą ikonę modlącego się Kościoła i jakże wymowne świadectwo wiary Ludu Bożego w Polsce.

Wizyta w krakowskich Łagiewnikach była wielkim wołaniem o Miłosierdzie Boże dla współczesnego świata. Znalazło to swój wyraz zwłaszcza w przejmującym Akcie zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. W wygłoszonej homilii Ojciec Święty mówił m.in.: Dlatego dziś w tym sanktuarium chcę dokonać uroczystego aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu. Czynię to z gorącym pragnieniem, aby orędzie o miłosiernej miłości Boga, które tutaj zostało ogłoszone za pośrednictwem Siostry Faustyny, dotarło do wszystkich mieszkańców ziemi i napełniało ich serca nadzieją. Niech to przesłanie rozchodzi się z tego miejsca na całą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązująca obietnica Pana Jezusa, że stąd ma wyjść «iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście» (Dzienniczek, 1732). Trzeba tę iskrę Bożej łaski rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście! To zadanie powierzam wam, drodzy bracia i siostry, Kościołowi w Krakowie i w Polsce oraz wszystkim czcicielom Bożego miłosierdzia, którzy tutaj przybywać będą z Polski i z całego świata. Bądźcie świadkami miłosierdzia!.

Do miłosierdzia Bożego nawiązał Jan Paweł II również w homilii wygłoszonej podczas mszy św. beatyfikacyjnej na krakowskich Błoniach. Rozpoczął ją od słów Pana Jezusa zawartych w Ewangelii św. Jana: To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem (J 15,12). Ojciec Święty mówił m.in.: Pełnia tej miłości [Boga] objawiła się w ofierze Krzyża. Nikt bowiem «nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich» (J 15,13). Taka jest miara miłosiernej miłości! Taka jest miara miłosierdzia Bożego! Kiedy uświadamiamy sobie tę prawdę, zdajemy sobie sprawę, iż Chrystusowe wezwanie do miłości wyznacza nam wszystkim tę samą miarę. Doznajemy niejako przynaglenia, abyśmy korzystając z daru miłosiernej miłości Boga, sami z dnia na dzień oddawali życie czyniąc miłosierdzie wobec braci. Uświadamiamy sobie, że Bóg, okazując nam miłosierdzie, oczekuje, że będziemy świadkami miłosierdzia w dzisiejszym świecie. Następnie pojawia się tak bliski zawsze Ojcu Świętemu wątek krakowski: Wezwanie do dawania świadectwa miłosierdziu brzmi szczególnie wymownie tu, w umiłowanym Krakowie, nad którym góruje sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach (...). To tu wezwanie brzmi znajomo, bo odwołuje się do wielowiekowej tradycji tego miasta, której szczególnym znamieniem była zawsze gotowość do niesienia pomocy potrzebującym. Nie można zapomnieć, że z tej tradycji wyrosło wielu świętych, błogosławionych – kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich - którzy poświęcili swe życie posłudze miłosierdzia (...). Dziś to dziedzictwo zostało przekazane w nasze ręce i nie może pójść w zapomnienie. W dalszej części homilii Jan Paweł II wołał: Trzeba, ażeby Jego [Pana Jezusa] orędzie o miłosiernej miłości zabrzmiało z nową mocą. Świat potrzebuje tej miłości. Nadszedł czas, żeby Chrystusowe przesłanie dotarło do wszystkich, zwłaszcza do tych, których człowieczeństwo i godność zdają się zatracać w misterium iniquitatis. Nadszedł czas, aby orędzie o Bożym miłosierdziu wlało w ludzkie serca nadzieję i stało się zarzewiem nowej cywilizacji – cywilizacji miłości.

Wizyta Jana Pawła II w Kalwarii Zebrzydowskiej stanowiła niejako nawiedziny Swojej Matki i Opiekunki - Pani Kalwaryjskiej. Przez cały czas czuło się wielkie zawierzenie Ojca Świętego kalwaryjskiej Matce Miłosierdzia, a końcowym wyrazem tego była Jego wstrząsająca modlitwa. W sposób bezpośredni i ludzki, a jednocześnie odpowiadający funkcji Namiestnika Chrystusowego zwracał się do Niej o pomoc i modlitwę dla Siebie, Kościoła powszechnego, Polski, biskupów, osób konsekrowanych i wszystkich wiernych. Na zakończenie modlitwy Jan Paweł II ponowił swój akt całkowitego zawierzenia Maryi – Totus Tuus! W homilii Ojciec Święty modlił się też do Matki Bożej, aby wypraszała jedność wiary, jedność ducha i myśli, jedność rodzin i jedność społeczną. Oto się modlę dzisiaj razem z wami: Matko Kalwaryjska, spraw «byśmy byli między sobą jedno, i z Tobą».

Niektóre etapy pielgrzymki miały charakter bardzo sentymentalny. Papież często nawiązywał do swojej „krakowskiej" biografii. Zatrzymując się na terenie budowy Kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Biblioteki PAT, mówił m.in.: Codziennie modlę się za wasze uczelnie, za Uniwersytet Jagielloński w Krakowie (...), ma kwitnąć akademia, ma kwitnąć Uniwersytet Jagielloński. Na Błoniach mówił: Dziękuję wam, Błonia krakowskie, za waszą gościnę, wielokrotną i tę dzisiejszą. Bóg zapłać. Chciałbym dodać: «i do zobaczenia». Ale to już jest całkowicie w Bożych rękach. Pozostawiam to bez reszty Bożemu miłosierdziu. A przemówienie pożegnalne na lotnisku w Balicach Jan Paweł II zakończył słowami: A na końcu cóż powiedzieć: żal odjeżdżać!. (AJ)

Źródła

Bibliografia

(red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, Wyd. WAM, Kraków 2005, s.504-507
Jan Paweł II, Dzieła zebrane, Wydawnictwo M, Kraków 2006, t. IX, s. 895-922.
Insegnamenti di Giovanni Paolo II, Libreria Editrice Vaticana, Rzym xxx, t.XXV,2, s.163-200