Halina Kwiatkowska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
 
(Nie pokazano 51 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
−
'''Halina Kwiatkowska''' z domu '''Królikiewiczówna''' (ur. [[ 25 kwietnia]] [[1921]] w [[Bochnia|Bochni]]) – [[Polacy|polska]] [[aktor]]ka, [[pedagog]]. Rozpoczęła studia na wydziale polonistyki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], niestety z powodu wybuchu II wojny światowej skończyła tylko I rok. Żona pisarza Tadeusza Kwiatkowskiego, z którym ma córkę Monikę Wysogląd-Majewską. Przez 72 lata przyjaźniła się z papieżem [[Jan Paweł II|Janem Pawłem II]].  
+
'''Halina Kwiatkowska''' z domu '''Królikiewiczówna''' (ur. [[25 kwietnia]] [[1921]] w Bochni) – polska aktorka, pedagog, podróżniczka. Rozpoczęła studia na wydziale polonistyki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], przerwane z powodu wybuchu II wojny światowej. Żona pisarza [[Tadeusz Kwiatkowski|Tadeusza Kwiatkowskiego]], z którym ma córkę Monikę Katarzynę Wysogląd-Majewską. Przez 72 lata przyjaźniła się z papieżem Janem Pawłem II, z którym w latach szkolnych i studenckich dzieliła pasję teatrem. Występowali wspólnie na scenie szkolnej i w [[Teatr Rapsodyczny|Teatrze Rapsodycznym]]. Związana na stałe ze scenami teatrów krakowskich. Zagrała 64 ważne role w spektaklach [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysława Kotlarczyka]], Bronisława Dąbrowskiego, Władysława Krzemińskiego, Konrada Swinarskiego, Józefa Szajny, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera. Grała na scenie kabaretu w Jamie Michalika w latach 1960-1980. Pedagog w krakowskiej PWST. Przez 40 lat prowadziła zajęcia kolejno z piosenki, wiersza oraz kultury bycia, wykształciła ok. 580 aktorów.
  
 
== Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II ==
 
== Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II ==
 
===Lata szkolne w Wadowicach===
 
===Lata szkolne w Wadowicach===
−
Ojciec Haliny został dyrektorem męskiego gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach, do którego uczęszczał [[Karol Wojtyła]]. Halina - uczennica równoległej klasy w żeńskim gimnazjum im. Jadwigi Mościckiej spotyka się z Wojtyłą w koedukacyjnym szkolnym kółku dramatycznym. W latach 1934-1938 kółko dało wiele przedstawień, z czego najważniejsze były: ''Antygona'' Sofoklesa, ''Balladyna'' Juliusza Słowackiego i ''Śluby panieńskie'' Aleksandra Fredry. W sposób szczególny zapadła w pamięć Halinie Kwiatkowskiej inscenizacja "Balladyny". Jeden z uczniów, który miał odegrać rolę Kostryna, dzień przed spektaklem przyniósł do szkoły pukawkę-pistolet zabawkę i zaczął grozić nim nauczycielowi, gdy ten chciał wstawić mu dwóję. Dyrektor szkoły zabronił więc, w ramach kary, grać mu w przedstawieniu. Karol uratował sytuację, zobowiązał się bowiem do zagrania dwóch ról w tej inscenizacji. Kirkora, rolę przypisaną mu od początku i Kostryna właśnie. Tłumaczył, że Kirkor ginie dość wcześnie, więc zdąży się przebrać i ucharakteryzować do drugiej roli. Mimo braku próby zagrał tę rolę bezbłędnie, nie zmieniając ani wersu i dokładnie wiedząc gdzie i kiedy powinien znaleźć się na scenie. "Sluby panieńskie" przygotowywano z wielką dbałością o scenografię i kostiumy, które wypożyczono aż z Krakowa. Ze spektaklem tym kółko teatralne jeździło po okolicznych szkołach.
 
−
Halina Kwiatkowska wspomina też jak wielkim sercem wykazał się młody Karol odwiedzając chorą na gruźlicę koleżankę - Zosie Grzybkównę, którą podtrzymywał na duchu i przygotowywał na te najgorsze chwile.
 
−
Widywała go z okna swego mieszkania jak bronił bramki w tzw. Szczypiorniaku.
 
−
Halina i Karol, jak i cała szkoła, uczestniczyli w wieczorze poetyckim Kazimiery Rychterówny, wielkiej wówczas aktorki. Oboje zachwyceni występem ośmielili się pójść za kulisy i poprosić ją o to, by została jurorem w ich szkolnym konkursie recytatorskim. Zauroczona dwójką młodych pasjonatów Rychterówna zgodziła się i za miesiąc pojawiła się w Wadowicach. Zarówno Halina, jak i Karol startowali w konkursie. Wojtyła recytowal "Promethidiona" [[Cyprian Kamil Norwid|Norwida]], a Halina "Deszcz jesienny" Staffa. Laur zwycięzcy otrzymała Halina, która wspomina, że po latach jeszcze Karol będący już Janem Pawłem II "za każdym razem śmiał się, groził mi palcem i mówił „Tyś mnie wtedy pokonała”.
 
−
W 1938 r. oboje zdają maturę. Dla wszystkich było oczywistym, że będą podążać drogą aktorstwa, jednak ich rodziny przekonały ich, że aby zostać dobrym aktorem trzeba mieć też bardzo dobrą wiedzę ogólną o świecie, literaturze, historii, filozofii. Stad też oboje znaleźli się na I roku polonistyki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]].
 
  
−
===Lata studenckie w Krakowie===
+
Ojciec Haliny - Jan Królikiewicz - w [[1934]] r. został dyrektorem męskiego [[Gimnazjum im. Marcina Wadowity]] w [[Wadowice|Wadowicach]], do którego [[dzieciństwo Karola Wojtyły|uczęszczał Karol Wojtyła]]. Halina - uczennica równoległej klasy w żeńskim gimnazjum im. Jadwigi Mościckiej spotkała się z Wojtyłą w koedukacyjnym [[szkolne kółko dramatyczne|szkolnym kółku dramatycznym]]. W latach 1934-1938 kółko dało wiele przedstawień, z czego najważniejsze były: ''Antygona'' Sofoklesa, ''Balladyna'' Juliusza Słowackiego i ''Śluby panieńskie'' Aleksandra Fredry. Halina Kwiatkowska i Karol Wojtyła grali zawsze główne role. "Antygonę" papież Jan Paweł II wspominał podczas spotkania z wiernymi w [http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/709/pkt/5/pos/14/haslo/Kr%C3%B3likiewicz%C3%B3wna-Kwiatkowska+Halina%2C+aktorka Wadowicach w 1999 r.] W spektaklu "Balladyna" Wojtyła zagrał podwójną rolę: Kirkora i Kostryna, gdy jeden z kolegów w ramach kary nie mógł wziąć udziału w przedstawieniu. Mimo braku próby zagrał tę rolę bezbłędnie, nie zmieniając ani wersu i dokładnie wiedząc gdzie i kiedy powinien znaleźć się na scenie. "Śluby panieńskie" przygotowywano z wielką dbałością o scenografię i kostiumy, które wypożyczono aż z [[Kraków|Krakowa]]. Ze spektaklem tym kółko teatralne jeździło po okolicznych szkołach.
−
Na roku z nimi byli także m.in.: Wojciech Żukrowski, Tadeusz Hołuj, Juliusz Kydryński, Marian Pankowski, Jerzy Lau, Tadeusz Kwiatkowski. Bardzo często organizowali sobie wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Halina wspomina, że Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które im się niespecjalnie podobały. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku nawet mieli wieczór literacki pt. "Drogą topolowy most", biletowany w budynku przyszłej filharmonii krakowskiej. Każdy z nich zarobił wtedy na głowę 2 zł. Wszyscy poszli potem do miodosytni oprócz Karola, który poszedł się uczyć.
+
 
−
" Po sesji na tablicy ogłoszeń w naszym Gołębinku" (przy ul. Gołębiej 20), gdzie odbywała się większość wykładów polonistyki, ukazał się plan na następny, drugi rok studiów, 1939/40. To wtedy Karol, zapoznawszy się z treścią programu, przejechał po nim palcem i mruknął do siebie: ''Nie, to nie jest to''... " <ref>Halina Michałowska, ''Wielki kolega'', Kraków, Kwadrat, 2003, ISBN 83-915586-7-5 </ref>
+
Członkowie szkolnego kółka dramatycznego interesowali się teatrem także poza próbami. Czytali recenzje w ''Wiadomościach literackich'', ''Ilustrowanym Kurierze Codziennym''. Jeździli do Krakowa na przedstawienia Teatru im. Słowackiego, gdzie [[Juliusz Osterwa]] organizował przedstawienia dla młodzieży. Brali udział w konkursach recytatorskich. Halina i Karol, jak i cała szkoła, uczestniczyli w wieczorze poetyckim [http://www.projektszpilki.pl/biografie.php?i=9 Kazimiery Rychterówny], wielkiej w latach przedwojennych aktorki. Oboje zachwyceni występem ośmielili się pójść za kulisy i poprosić ją o to, by została jurorem w ich szkolnym konkursie recytatorskim. Zauroczona dwójką młodych pasjonatów Rychterówna pojawiła się w Wadowicach gdy zarówno Halina, jak i Karol startowali w konkursie. Wojtyła recytował "Promethidiona" [[Cyprian Kamil Norwid|Norwida]], a Halina "Deszcz jesienny" Staffa. Laur zwycięzcy otrzymała Halina, która wspomina, że po latach jeszcze Karol będący już Janem Pawłem II "za każdym razem śmiał się, groził mi palcem i mówił „Tyś mnie wtedy pokonała”.
 +
 
 +
W 1938 oboje zdali maturę. Dla wszystkich było oczywistym, że będą podążać drogą aktorstwa, jednak rodziny przekonały ich, że aby zostać dobrym aktorem trzeba mieć też bardzo dobrą wiedzę ogólną o świecie, literaturze, historii, filozofii. Stąd też oboje znaleźli się na I roku polonistyki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]].
 +
 
 +
===Lata studenckie i wojenne w Krakowie===
 +
 
 +
Halina Kwiatkowska była na roku z Karolem Wojtyłą. Razem z nimi uczyli się także m.in.: Wojciech Żukrowski, Tadeusz Hołuj, [[Juliusz Kydryński]], Marian Pankowski, Jerzy Lau, [[Tadeusz Kwiatkowski]]. Często organizowali wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które niespecjalnie podobały się innym studentom. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku biorą udział w biletowanym wieczorze literackim pt. [["Drogą topolowy most"]] w budynku krakowskiego Domu Katolickiego (obecnie filharmonia). Halina widziała przedstawienie [[''Kawaler księżycowy'']] [[Studio 39|Studia 39]] w Krakowie, z rolą Byka graną przez Karola Wojtyłę.
 +
 +
Po wybuchu wojny Halina wróciła do [[Wadowice|Wadowic]], ale często przyjeżdżała do [[Kraków|Krakowa]], gdzie miała licznych przyjaciół. Pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysławem Kotlarczykiem]] a Karolem Wojtyłą. ''Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem.'' <ref>Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003, s. 48</ref>  
 +
 
 +
W 1941 Halina zamieszkała ponownie w [[Kraków|Krakowie]] udzielając lekcji na tajnych gimnazjalnych kompletach i włącza się w teatralne projekty Karola Wojtyły i [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysława Kotlarczyka]], który też do [[Kraków|Krakowa]] w końcu się przeprowadza. Do aktorskiej trójki z [[Wadowice|Wadowic]] dołączają jeszcze: [[Danuta Michałowska]] i [[Krystyna Dębowska]]. Ta piątka przygotowała siedem podziemnych premier [[Teatr Rapsodyczny|Teatru Rapsodycznego]]. Próby odbywały się w mieszkaniu Karola na ul. Tynieckiej 10 zwanym ''katakumbami''.  Podczas przedstawienia "Pana Tadeusza" na Karola szczególną uwagę zwrócił [[Juliusz Osterwa]].
  
 
===Lata powojenne===
 
===Lata powojenne===
  
−
Koleżanka z lat szkolnych i studenckich [[Jan Paweł II|Karola Wojtyły]], z którym występowała na scenie szkolnej oraz [[Teatr Rapsodyczny|Teatru Rapsodycznego]]. Związana na stałe ze scenami teatrów krakowskich. Zagrała 64 ważne role w spektaklach [[Mieczysław Kotlarczyk|Mieczysława Kotlarczyka]], [[Bronisław Dąbrowski (aktor)|Bronisława Dąbrowskiego]], [[Władysław Krzemiński|Władysława Krzemińskiego]], [[Konrad Swinarski|Konrada Swinarskiego]], [[Józef Szajna|Józefa Szajny]], [[Jerzy Jarocki|Jerzego Jarockiego]], [[Zygmunt Hübner|Zygmunta Hübnera]]. Artystka [[kabaret]]owa – grała na scenie kabaretu w [[Jama Michalika|Jamie Michalika]]. Pedagog w krakowskiej [[PWST]]. Autorka dramatów, [[słuchowisko|słuchowisk]] radiowych oraz podręcznika dobrego zachowania. Autorka książki ''Porachunki z pamięcią'', za którą otrzymała Nagrodę [[Krakowska Książka Miesiąca]] (marzec 2002).  
+
W [[1946]] roku Halina Kwiatkowska urodziła córkę, którą w kilka dni po [[Powołanie_kapłańskie_Jana_Pawła_II#Święcenia i prymicja|mszy prymicyjnej]] ochrzcił w domu Kwiatkowskich Karol Wojtyła. Był to pierwszy chrzest, jakiego udzielił jako kapłan.
  
−
7 listopada 2007, podczas uroczystości w budynku [[Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie|Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego]] w Krakowie odebrała nadany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego [[Kazimierz Michał Ujazdowski|Kazimierza Michała Ujazdowskiego]] [[Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis|Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis]].
+
[[teatr|Życie teatralne]] Krakowa zawsze interesowało Karola Wojtyłę. Co roku organizował spotkania wigilijne, tzw. opłatki dla aktorów w Kurii Krakowskiej. Był na premierze słynnych "Dziadów" [[Konrad Swinarski|Konrada Swinarskiego]], w których rolę grała Halina Kwiatkowska. W [[1975]] roku Kwiatkowska była świadkiem spotkania i niezwykle interesującej, jak wspomina, rozmowy Karola Wojtyły z Konradem Swinarskim o historii świata, literatury, literatury romantycznej, o mesjanizmie, "Dziadach" i przedstawieniu.  
  
−
Artystka działa na rzecz swojego środowiska w [[Związek Artystów Scen Polskich|Związku Artystów Scen Polskich]]. Jest we władzach Stowarzyszenia, w Głównym Sądzie Koleżeńskim.
+
Halina Kwiatkowska twierdzi, że posiadała rękopis dramatu "Hiob" - niestety zaginął. W 1978 otrzymała maszynopis dramatu "[[Przed sklepem jubilera]]", który wspólnie z Jerzym Bińczyckim i Tadeuszem Malakiem odczytała w Klubie Literatów po raz pierwszy publicznie.
  
−
== Wspomnienia o Karolu Wojtyle ==
+
Karol Wojtyła utrzymywał kontakt z przyjaciółmi. Pojawił się w Wadowicach na dziesięcioleciu matury w [[1948]], nie opuszczał spotkań kolegów polonistów, ani jubileuszy Teatru Rapsodycznego. Halina Kwiatkowska zorganizowała trzy jubileusze matury gdy Karol Wojtyła był już Papieżem. 50-lecie ([[1988]]) w [[Rzym|Rzymie]] oraz 55- ([[1994]]) i 60-lecie ([[1998]]) w [[Castel Gandolfo]]. Ostatnie spotkanie z wadowickimi przyjaciółmi z lat szkolnym miało miejsce w [[Kraków|Krakowie]] w [[2002]] roku podczas [[Pielgrzymka zagraniczna (98)|ostatniej pielgrzymki do Polski]]. Pamiętał o każdym nauczycielu bądź przyjacielu z lat młodości: "na każdym z pogrzebów odczytywano list od Karola Wojtyły z serdecznymi wspomnieniami o zmarłym. Przysyłał je zawsze, najpierw jako ksiądz, potem biskup, arcybiskup, wreszcie papież Jan Paweł II."
  
−
* „Wojtyła nigdy nie pozwalał odpisywać zadań, ale miał wielką cierpliwość do tłumaczenia danego tematu koledze, który nie umiał sobie poradzić.  Cieszył się szacunkiem u swoich kolegów.”
+
Halina Kwiatkowska brała udział w prywatnych audiencjach m.in. w [[1979]] w [[Castel Gandolfo]], w [[1985]] w [[Watykan|Watykanie]]; W latach dziewięćdziesiątych wzięła udział w audycji niemieckiej telewizji w Kolonii o podziemnym [[Teatr Rapsodyczny|Teatrze Rapsodycznym]] oraz w nagraniu włoskiej telewizji RAI UNO z okazji dwudziestolecia pontyfikatu w [[1998]] roku.
−
* „Karol był chłopcem odrębnym. Polegało to na tym, że był no naprawdę niesłychanie pobożny i to zwracało uwagę, często leżą krzyżem w kaplicy Matki Boskiej, opowiadali chłopcy, że jak przychodzili do niego umówieni na wspólną naukę, to często czekali obok, a on w następnym pokoju głośno jeszcze kończył się modlić."
+
 
−
* „pierwszą pielgrzymkę w 1979 roku zapamiętałam w szczególny sposób, bo my wtedy w jarzmie komunistycznych rządów mieliśmy głowy opuszczone do ziemi, znękani i stal się cud, bo on te nasze głowy potrafił podnieść do góry. Tego nigdy nie zapomnę. To mnie zawsze wzrusza jak o tym mówię.”
+
== Halina Kwiatkowska o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II ==
−
* „Siedziałam obok i widziałam jaki jest zmęczony, jaki jest chory, jak ciężko mówił, jak nie mógł chodzić, ale uśmiechał się do nas i znowu się wypytywał z tym błyskiem w oku, a co robimy, a co się u nas dzieje, a potem popatrzył po nas wszystkich i powiedział: „wiecie co, z nas wszystkich tylko ja nie jestem na emeryturze.”  
+
 
−
* "On miał ostatnią operację tchawicy w klinice Gemelli, potem na swoje postanowienie przeniesiono go do jego siedziby z tym sławnym oknem, rozeszła się wiadomość, że on się w tym oknie pokaże, te wszystkie tłumy spod kliniki przeniosły się pod tę jego siedzibę i rzeczywiście on się ukazał w oknie, było słońce i na pewno przygotował się do jakiegoś zdania, bo już mówiono, że on potrafi już coś powiedzieć, ale on stał w tym oknie i nie mógł powiedzieć ani słowa, nie mógł niczego wykrztusić, on aktor stał niemo, patrzył na tę publiczność swoja kochającą go i wycofał się. Zamknięto to okno, nastała cisza.”
+
{{Cytat box
 +
|cytat  = Wojtyła nigdy nie pozwalał odpisywać zadań, ale miał wielką cierpliwość do tłumaczenia danego tematu koledze, który nie umiał sobie poradzić.  Cieszył się szacunkiem u swoich kolegów.
 +
|źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat  = Wesoły, bardzo koleżeński, pierwszy niosący pociechę w nieszczęściu, w chorobie, uprawiający sporty, zasadniczość była Mu zupełnie obca. A przecież czuło się zawsze, że ma w jakiś sposób niedostępny swój świat myśli, że jest głęboko religijny, że umie najwięcej z nas wszystkich, że czyta trudne filozoficzne książki, które znudziły by nas już po kilku stronach, że uczy się i nie traci na próżno ani momentu.
 +
|źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat  = Jakim aktorem był Karol Wojtyła? Każdy powierzony tekst atakował od strony intelektualnej, a potem, kiedy mieliśmy już widzów, jeszcze dociekliwiej zgłębiał, oprawiając w coraz to bardziej ascetyczną formę. To niezwykły przypadek, żeby młody aktor zamiast dążyć do wzbogacenia odgrywanej postaci, czynić ją coraz bardziej efektowniejszą, zupełnie z tego rezygnował na rzecz głębi i oszczędności wyrazu.
 +
|źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat  = (...) miał przy sobie podobna do konduktorskiej torbę, którą zostawił w przedpokoju. Obok leżała paczuszka, owinięta w gruby, szary papier, który się nieco rozchylił. Zobaczyłyśmy z matką prowiant przygotowany na podróż - dwie grube kromki czarnego chleba, przełożone plasterkiem żółtej słoniny. Czasy nie były lekkie, ale udało nam się z mamą przygotować poczęstunek dla gości - przepakowałyśmy więc prowiant księdzu, dodając trochę naszych skromnych smakołyków. Karol Wojtyła nigdy nie dbał o własne wygody (...).
 +
|źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003
 +
|width  =
 +
|align =
 +
}}
 +
 
 +
{{Cytat box
 +
|cytat  = On miał ostatnią operację tchawicy w klinice Gemelli, potem na swoje postanowienie przeniesiono go do jego siedziby z tym sławnym oknem, rozeszła się wiadomość, że on się w tym oknie pokaże, te wszystkie tłumy spod kliniki przeniosły się pod tę jego siedzibę i rzeczywiście on się ukazał w oknie, było słońce i na pewno przygotował się do jakiegoś zdania, bo już mówiono, że on potrafi już coś powiedzieć, ale on stał w tym oknie i nie mógł powiedzieć ani słowa, nie mógł niczego wykrztusić, on aktor stał niemo, patrzył na tę publiczność swoja kochającą go i wycofał się. Zamknięto to okno, nastała cisza.
 +
|źródło = Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003
 +
|width  =
 +
|align  =
 +
}}
  
 
== Spektakle ==
 
== Spektakle ==
  
−
* [[2006]] - ''Tartuffe'' Molière
+
wspólny udział Haliny Kwiatkowskiej i Karola Wojtyły:
−
* [[1993]] - ''Zemsta'' Alekasnder Fredro
 
−
* [[1990]] - ''Ogłoszenie matrymonialne'' Autor,
 
−
* [[1987]] - ''Pięćdziesiąt dukatów'' Obsada aktorska (Dama I),
 
−
* [[1985]] - ''Zabawa z ogniem'' (1985) Obsada aktorska (Matka),
 
−
* [[1984]] - ''Granica'' (1984) Obsada aktorska,
 
−
* [[1983]] - ''Dziady'' (1983) Obsada aktorska (wieśniaczka, Dama I),
 
−
* [[1981]] - ''Końcówka'' Samuel Beckett
 
−
* [[1979]] - ''Egzamin'' Jan Paweł Gawlik
 
−
* [[1979]] - ''Wesołe kumoszki z Windsoru'' Obsada aktorska (Pani Chybka),
 
−
* [[1979 czy 1074???]] - ''Wyzwolenie'' (1979) Obsada aktorska (Zosia),
 
  
−
* [[1974]] - ''Kopeć'' Janczarski Jacek
+
* 1941 (1 XI) - ''Król-Duch'' Juliusz Słowacki
−
* [[1973]] - ''Kruki'' Obsada aktorska (Pani de Saint Genis),
+
* 1942 (14 II) - ''Beniowski'' Juliusz Słowacki
−
* [[1971]] - ''Pigmalion'' (1971) Obsada aktorska (Pani Hill),
+
* 1942 (28 III) - ''Hymny'' Jan Kasprowicz
 +
* 1942 (22 V) - ''Godziny Wyspiańskiego''
 +
* 1942 (3 X) - ''Portret artysty'' C.K. Norwid
 +
* 1942 (28 XI) - ''Pan Tadeusz'' Adam Mickiewicz
 +
* 1943 (16 III) - ''Samuel Zborowski'' Juliusz Slowacki
  
−
* [[1973]] -  ''Hyde Park'' Adam Kreczmar
+
[http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/3454,karierateatr.html#start późniejsze spektakle]
−
* [[1973]] - ''Dziady'' Adam Mickiewicz
+
 
−
* [[1971]] - ''Śluby panieńskie'' Aleksander Fredro
+
 
−
* [[1970]] - ''Cena'' Arthur Miller
+
== Przypisy ==
−
* [[1969]] - W co się bawić Młynarski Wojciech REŻYSERIA PWST
+
{{ Przypisy }}
−
* [[1969]] - ''Kurdesz'' Bryll Ernest
 
−
* [[1968]] - ''Czarna komedia'' Peter Shaffer
 
−
* [[1968 czy 1967???]] - ''Cymbelin''  William Shakespeare Obsada aktorska (Królowa),
 
−
* [[1967]] - ''Niebezpieczne związki'' Reżyseria, Obsada aktorska,
 
−
* [[1967]] - ''Oni'' Stanisław Ignacy Witkiewicz
 
−
* [[1967]] -  ''Nowe Wyzwolenie'' Stanisław Ignacy Witkiewicz
 
−
* [[1966]] - ''Zmierzch'' Izaak Babel
 
−
* [[1965]] - ''Nieboska komedia'' Zygmunt Krasiński
 
−
* [[1965]] - ''Zaproszenie do zamku'' Jean Anouilh
 
−
* [[1964]] - ''Ktoś nowy'' Marek Domański
 
−
* [[1964]] - ''Szczęście rodzinne'' Tadeusz Kwiatkowski
 
−
* [[1964]] - ''Oskarżeni'' Jarecki A., Osiecka A. - OPRACOWANIE PIOSENEK PWST
 
−
* [[1962]] - ''Jaśnie pan Nikt'' Lope de Vega
 
−
* [[1962]] - ''Teatr Klary Gazul'' Prosper Merimee
 
−
* [[1961]] - ''Skandal w Hellbergu'' Jerzy Broszkiewicz
 
−
* [[1961]] - ''Śmierć gubernatora'' Kruczkowski Leon
 
−
* [[1960]] - ''Romans z wodewilu'' Władysław Krzemiński
 
−
* [[1960]] - ''Apelacja Villona'' Kazimierz Barnaś
 
−
* [[1958]] - ''Jaki piękny dzień!'' Michel de Ghelderode
 
−
* [[1957]] - ''Oddajmy się marzeniu'' Guitry Sacha
 
−
* [[1957]] - ''Antygona'' Jean Anouilh
 
−
* [[1956]] - ''Huzarzy'' Breal Pierre Aristide
 
−
* [[1956]] - ''Dom Bernardy Alba'' Federico Garcia Lorca
 
−
* [[1954]] - ''Wiśniowy sad'' Antoni Czechow
 
−
* [[1953]] - ''Jegor Bułyczow i inni'' Maksym Gorki
 
−
* [[1951]] - ''W Błędomierzu'' Jarosław Iwaszkiewicz
 
−
* [[1950]] - ''Obcy cień'' Konstanty Simonow
 
−
* [[1950]] - ''Balladyna'' Juliusz Słowacki
 
−
* [[1950]] - ''Pies ogrodnika'' Lope de Vega
 
−
* [[1949]] - ''Traktor i dziewczyna'' Tadeusz Kwiatkowski, Wilhelm Mach, Stefan Otwinowski
 
−
* [[1949]] - ''Mickiewicz'' Adam Mickiewicz
 
−
* [[1949]] - ''Trzy siostry'' Antoni Czechow
 
−
* [[1948]] - ''Romans z wodewilu'' Władysław Krzemiński
 
−
* [[1948]] - ''Madame Sans-Gene'' Victorien Sardou
 
−
* [[1948]] - ''Klub kawalerów'' Michał Bałucki
 
−
* [[1947]] - ''Szklanka wody'' Eugene Scribe
 
−
* [[1947]] - ''Śluby panieńskie czyli magnetyzm serca'' Aleksander Fredro
 
−
* [[1947]] - ''Samuel Zborowski'' Juliusz Słowacki
 
−
* [[1946]] - ''Mieszczanie'' Maksym Gorki
 
−
* [[1946]] - ''Noc wigilijna'' układ tekstu [[Mieczysław Kotlarczyk]]
 
−
* [[1945]] - ''Bajka'' Leopold Staff
 
−
* [[1945]] - ''Hymny'' Jan Kasprowicz
 
−
* [[1945]] - ''Beniowski'' Juliusz Słowacki
 
−
* [[1945]] - ''Pan Tadeusz'' Adam Mickiewicz
 
−
* [[1941]] - ''Król Duch'' Juliusz Słowacki
 
−
* ''Godzina Wyspiańskiego''
 
−
* ''Portret artysty'' wg. Stanisława Wyspiańskiego
 
  
−
== Filmografia ==
 
−
* [[1958]] – ''Popiół i diament'' (pułkownikowa Katarzyna Staniewiczowa, szwagierka Szczuki)
 
−
* [[1968]] – ''Lalka'' (Krzeszowska)
 
−
* [[1971]] – ''Wiktoryna czyli czy pan pochodzi z Beauvais'' (rozmówczyni Piotra na obiedzie)
 
−
* [[1978]] – ''07 zgłoś się'' (Amerykanka na przejściu granicznym w odc. 6)
 
−
* [[1980]] – ''Z biegiem lat, z biegiem dni...'' (w odc. 3)
 
−
* [[1987]] – ''Śmierć Johna L.''
 
−
* [[1988]] – ''Oszołomienie''
 
−
* [[1996]] – ''Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front'' (baronowa w odc. 1)
 
−
* [[2004]] – ''[[Karol. Człowiek, który został papieżem]]'' (stara kobieta)
 
−
* [[2007]] – ''Am Ende kommen Touristen'' (Zofia Krzemińska, siostra Stanisława)
 
  
−
== Odznaczenia i nagrody ==
 
−
* Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007)
 
−
* Medal Prezydenta Krakowa "Honoris Gratia" (2011)
 
−
* Nagroda Honorowa Fundacji Kultury Polskiej za rok 2008
 
−
* Nagroda Krakowska Książka Miesiąca (marzec 2002)
 
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
−
* ''Porachunki z pamięcią''. - Kraków : Oficyna Wydawnicza Kwadrat, 2002. ISBN 83-915586-0-6
+
* Halina Kwiatkowska, ''Porachunki z pamięcią'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2002. ISBN 8391558606 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
−
* ''Wielki kolega''. – Kraków : Kwadrat, 2003. (4 wydania) ISBN 83-915586-7-5
+
* Halina Kwiatkowska, ''Wielki kolega'', Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003. ISBN 8391558675 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
−
* ''Boyowym szlakiem czyli A to ci kabaret : Jama Michalika : kabaret satyryczno-literacki 1960-1990''. - Kraków : Kwadrat, 2004. Współautor Bruno Miecugow. ISBN 83-915586-9-X
+
* Halina Kwiatkowska, ''Wzrastanie'' [w:] ''Młodzieńcze lata Karola Wojtyły'', red. Juliusz Kydryński, Oficyna Cracovia, Kraków 1990, s. 35-41. ISBN 8300025405 [[Plik:W_bibliotece.jpg]]
−
* ''Damą być... ba!''. Warszawa : Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, 1988. Współautor Ewa Otwinowska ISBN 83-85000-33-X
+
 
−
* ''115 anegdot z autopsji Haliny Kwiatkowskiej''. - Warszawa : Oficyna Wydawnicza Teatru Rampa na Targówku, 2010. ISBN 978-83-908677-2-4
+
== Linki zewnętrzne ==
−
* ''Nie ma takiej świętej''. - Kraków : Oficyna Wydawnicza "Kwadrat", 2011. ISBN 978-83-926299-8-6
+
* [http://fototeka.fn.org.pl/strona/baza-osob/osoba/2258/kwiatkowska,halina.html Fotosy z filmu "Popiół i diament" w Fototece Filmoteki Narodowej] [dostęp: 12.02.2013]
 +
* [http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/1110198 Filmografia w bazie Film Polski] [dostęp: 12.02.2013]
 +
* [http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/3454,karierateatr.html#start Role teatralne w portalu e-teatr.pl] [dostęp: 12.02.2013]
 +
* [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/96921,druk.html "Dama krakowskich scen" – wywiad z artystką w Dzienniku Polskim (20-06-2010)] [dostęp: 12.02.2013]
 +
* [http://www.archiwumjp2.pl/szukaj_film.php?szukaj_rozmowca=Halina%20Kr%F3likiewicz-Kwiatkowska Wywiad w ArchiwumJP2.pl] [dostęp: 12.02.2013]
 +
* [http://www.polskieradio.pl/8/380/Artykul/576931,Halina-Kwiatkowska-%E2%80%93-teatr-i-Karol-Wojtyla- Audycja Polskiego Radia pt. "Zapiski ze współczesności" poświęcona wspomnieniom aktorki. Pięć gawęd] [dostęp: 12.02.2013]
 +
 
 +
== Zobacz także ==
 +
 
 +
[[Danuta Michałowska]]
  
−
{{Przypisy}}
+
[[Mieczysław Kotlarczyk]]
  
−
== Linki zewnętrzne ==
+
[[Juliusz Kydryński]]
−
* [http://fototeka.fn.org.pl/strona/baza-osob/osoba/2258/kwiatkowska,halina.html Fotosy z filmu "Popiół i diament" w Fototece Filmoteki Narodowej]
+
−
* [http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/1110198 Filmografia w bazie Film Polski]  
+
[[Tadeusz Kudliński]]  
−
* [http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/3454,karierateatr.html#start Role teatralne w portalu e-teatr.pl]
+
 
−
* [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/96921,druk.html "Dama krakowskich scen" – wywiad z artystką w Dzienniku Polskim (20-06-2010)]
+
[[Tadeusz Kwiatkowski]]  
−
* [http://www.archiwumjp2.pl/szukaj_film.php?szukaj_rozmowca=Halina%20Kr%F3likiewicz-Kwiatkowska Wywiad w ArchiwumJP2.pl]
+
 
−
* [http://www.polskieradio.pl/8/380/Artykul/576931,Halina-Kwiatkowska-%E2%80%93-teatr-i-Karol-Wojtyla- Audycja Polskiego Radia pt. "Zapiski ze współczesności" poświęcona wspomnieniom aktorki. Pięć gawęd]
+
[[Krystyna Dębowska]]
 +
 +
[[Teatr Rapsodyczny]]
 +
 
 +
{{DEFAULTSORT:Kwiatkowska, Halina}}
 +
[[Kategoria:Aktorzy]]

Aktualna wersja na dzień 21:42, 18 lip 2014

Halina Kwiatkowska z domu Królikiewiczówna (ur. 25 kwietnia 1921 w Bochni) – polska aktorka, pedagog, podróżniczka. Rozpoczęła studia na wydziale polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, przerwane z powodu wybuchu II wojny światowej. Żona pisarza Tadeusza Kwiatkowskiego, z którym ma córkę Monikę Katarzynę Wysogląd-Majewską. Przez 72 lata przyjaźniła się z papieżem Janem Pawłem II, z którym w latach szkolnych i studenckich dzieliła pasję teatrem. Występowali wspólnie na scenie szkolnej i w Teatrze Rapsodycznym. Związana na stałe ze scenami teatrów krakowskich. Zagrała 64 ważne role w spektaklach Mieczysława Kotlarczyka, Bronisława Dąbrowskiego, Władysława Krzemińskiego, Konrada Swinarskiego, Józefa Szajny, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera. Grała na scenie kabaretu w Jamie Michalika w latach 1960-1980. Pedagog w krakowskiej PWST. Przez 40 lat prowadziła zajęcia kolejno z piosenki, wiersza oraz kultury bycia, wykształciła ok. 580 aktorów.

Związki z Karolem Wojtyłą/Janem Pawłem II

Lata szkolne w Wadowicach

Ojciec Haliny - Jan Królikiewicz - w 1934 r. został dyrektorem męskiego Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach, do którego uczęszczał Karol Wojtyła. Halina - uczennica równoległej klasy w żeńskim gimnazjum im. Jadwigi Mościckiej spotkała się z Wojtyłą w koedukacyjnym szkolnym kółku dramatycznym. W latach 1934-1938 kółko dało wiele przedstawień, z czego najważniejsze były: Antygona Sofoklesa, Balladyna Juliusza Słowackiego i Śluby panieńskie Aleksandra Fredry. Halina Kwiatkowska i Karol Wojtyła grali zawsze główne role. "Antygonę" papież Jan Paweł II wspominał podczas spotkania z wiernymi w Wadowicach w 1999 r. W spektaklu "Balladyna" Wojtyła zagrał podwójną rolę: Kirkora i Kostryna, gdy jeden z kolegów w ramach kary nie mógł wziąć udziału w przedstawieniu. Mimo braku próby zagrał tę rolę bezbłędnie, nie zmieniając ani wersu i dokładnie wiedząc gdzie i kiedy powinien znaleźć się na scenie. "Śluby panieńskie" przygotowywano z wielką dbałością o scenografię i kostiumy, które wypożyczono aż z Krakowa. Ze spektaklem tym kółko teatralne jeździło po okolicznych szkołach.

Członkowie szkolnego kółka dramatycznego interesowali się teatrem także poza próbami. Czytali recenzje w Wiadomościach literackich, Ilustrowanym Kurierze Codziennym. Jeździli do Krakowa na przedstawienia Teatru im. Słowackiego, gdzie Juliusz Osterwa organizował przedstawienia dla młodzieży. Brali udział w konkursach recytatorskich. Halina i Karol, jak i cała szkoła, uczestniczyli w wieczorze poetyckim Kazimiery Rychterówny, wielkiej w latach przedwojennych aktorki. Oboje zachwyceni występem ośmielili się pójść za kulisy i poprosić ją o to, by została jurorem w ich szkolnym konkursie recytatorskim. Zauroczona dwójką młodych pasjonatów Rychterówna pojawiła się w Wadowicach gdy zarówno Halina, jak i Karol startowali w konkursie. Wojtyła recytował "Promethidiona" Norwida, a Halina "Deszcz jesienny" Staffa. Laur zwycięzcy otrzymała Halina, która wspomina, że po latach jeszcze Karol będący już Janem Pawłem II "za każdym razem śmiał się, groził mi palcem i mówił „Tyś mnie wtedy pokonała”.

W 1938 oboje zdali maturę. Dla wszystkich było oczywistym, że będą podążać drogą aktorstwa, jednak rodziny przekonały ich, że aby zostać dobrym aktorem trzeba mieć też bardzo dobrą wiedzę ogólną o świecie, literaturze, historii, filozofii. Stąd też oboje znaleźli się na I roku polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Lata studenckie i wojenne w Krakowie

Halina Kwiatkowska była na roku z Karolem Wojtyłą. Razem z nimi uczyli się także m.in.: Wojciech Żukrowski, Tadeusz Hołuj, Juliusz Kydryński, Marian Pankowski, Jerzy Lau, Tadeusz Kwiatkowski. Często organizowali wieczorki poetyckie, na których czytali swoje prace i poezję współczesną. Karol zawsze czytał tylko swoje wiersze, które niespecjalnie podobały się innym studentom. Uważali, że są zbyt staroświeckie, choć zawsze miały bardzo mocną, głęboką filozoficzną tezę. Pod koniec I roku biorą udział w biletowanym wieczorze literackim pt. "Drogą topolowy most" w budynku krakowskiego Domu Katolickiego (obecnie filharmonia). Halina widziała przedstawienie ''Kawaler księżycowy'' Studia 39 w Krakowie, z rolą Byka graną przez Karola Wojtyłę.

Po wybuchu wojny Halina wróciła do Wadowic, ale często przyjeżdżała do Krakowa, gdzie miała licznych przyjaciół. Pokonywała zieloną granicę i przewoziła m.in. korespondencję między Mieczysławem Kotlarczykiem a Karolem Wojtyłą. Właśnie w tej korespondencji tkwiły zapowiedź i zalążek Teatru Słowa, o którym obaj marzyli. Listy Lolka zachowały się do dziś - pełne nadziei i planów związanych z przyszłym polskim teatrem. [1]

W 1941 Halina zamieszkała ponownie w Krakowie udzielając lekcji na tajnych gimnazjalnych kompletach i włącza się w teatralne projekty Karola Wojtyły i Mieczysława Kotlarczyka, który też do Krakowa w końcu się przeprowadza. Do aktorskiej trójki z Wadowic dołączają jeszcze: Danuta Michałowska i Krystyna Dębowska. Ta piątka przygotowała siedem podziemnych premier Teatru Rapsodycznego. Próby odbywały się w mieszkaniu Karola na ul. Tynieckiej 10 zwanym katakumbami. Podczas przedstawienia "Pana Tadeusza" na Karola szczególną uwagę zwrócił Juliusz Osterwa.

Lata powojenne

W 1946 roku Halina Kwiatkowska urodziła córkę, którą w kilka dni po mszy prymicyjnej ochrzcił w domu Kwiatkowskich Karol Wojtyła. Był to pierwszy chrzest, jakiego udzielił jako kapłan.

Życie teatralne Krakowa zawsze interesowało Karola Wojtyłę. Co roku organizował spotkania wigilijne, tzw. opłatki dla aktorów w Kurii Krakowskiej. Był na premierze słynnych "Dziadów" Konrada Swinarskiego, w których rolę grała Halina Kwiatkowska. W 1975 roku Kwiatkowska była świadkiem spotkania i niezwykle interesującej, jak wspomina, rozmowy Karola Wojtyły z Konradem Swinarskim o historii świata, literatury, literatury romantycznej, o mesjanizmie, "Dziadach" i przedstawieniu.

Halina Kwiatkowska twierdzi, że posiadała rękopis dramatu "Hiob" - niestety zaginął. W 1978 otrzymała maszynopis dramatu "Przed sklepem jubilera", który wspólnie z Jerzym Bińczyckim i Tadeuszem Malakiem odczytała w Klubie Literatów po raz pierwszy publicznie.

Karol Wojtyła utrzymywał kontakt z przyjaciółmi. Pojawił się w Wadowicach na dziesięcioleciu matury w 1948, nie opuszczał spotkań kolegów polonistów, ani jubileuszy Teatru Rapsodycznego. Halina Kwiatkowska zorganizowała trzy jubileusze matury gdy Karol Wojtyła był już Papieżem. 50-lecie (1988) w Rzymie oraz 55- (1994) i 60-lecie (1998) w Castel Gandolfo. Ostatnie spotkanie z wadowickimi przyjaciółmi z lat szkolnym miało miejsce w Krakowie w 2002 roku podczas ostatniej pielgrzymki do Polski. Pamiętał o każdym nauczycielu bądź przyjacielu z lat młodości: "na każdym z pogrzebów odczytywano list od Karola Wojtyły z serdecznymi wspomnieniami o zmarłym. Przysyłał je zawsze, najpierw jako ksiądz, potem biskup, arcybiskup, wreszcie papież Jan Paweł II."

Halina Kwiatkowska brała udział w prywatnych audiencjach m.in. w 1979 w Castel Gandolfo, w 1985 w Watykanie; W latach dziewięćdziesiątych wzięła udział w audycji niemieckiej telewizji w Kolonii o podziemnym Teatrze Rapsodycznym oraz w nagraniu włoskiej telewizji RAI UNO z okazji dwudziestolecia pontyfikatu w 1998 roku.

Halina Kwiatkowska o Karolu Wojtyle/Janie Pawle II

Wojtyła nigdy nie pozwalał odpisywać zadań, ale miał wielką cierpliwość do tłumaczenia danego tematu koledze, który nie umiał sobie poradzić. Cieszył się szacunkiem u swoich kolegów.
— Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003


Wesoły, bardzo koleżeński, pierwszy niosący pociechę w nieszczęściu, w chorobie, uprawiający sporty, zasadniczość była Mu zupełnie obca. A przecież czuło się zawsze, że ma w jakiś sposób niedostępny swój świat myśli, że jest głęboko religijny, że umie najwięcej z nas wszystkich, że czyta trudne filozoficzne książki, które znudziły by nas już po kilku stronach, że uczy się i nie traci na próżno ani momentu.
— Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003


Jakim aktorem był Karol Wojtyła? Każdy powierzony tekst atakował od strony intelektualnej, a potem, kiedy mieliśmy już widzów, jeszcze dociekliwiej zgłębiał, oprawiając w coraz to bardziej ascetyczną formę. To niezwykły przypadek, żeby młody aktor zamiast dążyć do wzbogacenia odgrywanej postaci, czynić ją coraz bardziej efektowniejszą, zupełnie z tego rezygnował na rzecz głębi i oszczędności wyrazu.
— Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003


(...) miał przy sobie podobna do konduktorskiej torbę, którą zostawił w przedpokoju. Obok leżała paczuszka, owinięta w gruby, szary papier, który się nieco rozchylił. Zobaczyłyśmy z matką prowiant przygotowany na podróż - dwie grube kromki czarnego chleba, przełożone plasterkiem żółtej słoniny. Czasy nie były lekkie, ale udało nam się z mamą przygotować poczęstunek dla gości - przepakowałyśmy więc prowiant księdzu, dodając trochę naszych skromnych smakołyków. Karol Wojtyła nigdy nie dbał o własne wygody (...).
— Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003


On miał ostatnią operację tchawicy w klinice Gemelli, potem na swoje postanowienie przeniesiono go do jego siedziby z tym sławnym oknem, rozeszła się wiadomość, że on się w tym oknie pokaże, te wszystkie tłumy spod kliniki przeniosły się pod tę jego siedzibę i rzeczywiście on się ukazał w oknie, było słońce i na pewno przygotował się do jakiegoś zdania, bo już mówiono, że on potrafi już coś powiedzieć, ale on stał w tym oknie i nie mógł powiedzieć ani słowa, nie mógł niczego wykrztusić, on aktor stał niemo, patrzył na tę publiczność swoja kochającą go i wycofał się. Zamknięto to okno, nastała cisza.
— Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003


Spektakle

wspólny udział Haliny Kwiatkowskiej i Karola Wojtyły:

  • 1941 (1 XI) - Król-Duch Juliusz Słowacki
  • 1942 (14 II) - Beniowski Juliusz Słowacki
  • 1942 (28 III) - Hymny Jan Kasprowicz
  • 1942 (22 V) - Godziny Wyspiańskiego
  • 1942 (3 X) - Portret artysty C.K. Norwid
  • 1942 (28 XI) - Pan Tadeusz Adam Mickiewicz
  • 1943 (16 III) - Samuel Zborowski Juliusz Slowacki

późniejsze spektakle


Przypisy

  1. ↑ Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003, s. 48


Bibliografia

  • Halina Kwiatkowska, Porachunki z pamięcią, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2002. ISBN 8391558606 W bibliotece.jpg
  • Halina Kwiatkowska, Wielki kolega, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków 2003. ISBN 8391558675 W bibliotece.jpg
  • Halina Kwiatkowska, Wzrastanie [w:] Młodzieńcze lata Karola Wojtyły, red. Juliusz Kydryński, Oficyna Cracovia, Kraków 1990, s. 35-41. ISBN 8300025405 W bibliotece.jpg

Linki zewnętrzne

Zobacz także

Danuta Michałowska

Mieczysław Kotlarczyk

Juliusz Kydryński

Tadeusz Kudliński

Tadeusz Kwiatkowski

Krystyna Dębowska

Teatr Rapsodyczny

Źródło: „http://www.wikijp2.pl/index.php?title=Halina_Kwiatkowska&oldid=9379”