Pielgrzymka zagraniczna (77): Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 9: Linia 9:
  
 
==== Cel pielgrzymki ====
 
==== Cel pielgrzymki ====
−
Podpisanie i ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej ''Nowa nadzieja dla Libanu''.
+
Podpisanie i ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej ''[[Nowa nadzieja dla Libanu]]''.
  
 
==== Przebieg wizyty w Libanie ====
 
==== Przebieg wizyty w Libanie ====
Linia 19: Linia 19:
  
 
====Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki ====
 
====Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki ====
−
<P>Przed przyjazdem do Libanu Jan Paweł II wystosował 2 V 1997 przesłanie do mieszkańców tego kraju. Papież przedstawił cel swojej 77. podróży apostolskiej podczas audiencji generalnej 14 maja 1997 w [[Rzym|Rzymie]]. Powiedział wtedy: ''Bezpośrednią przyczyną tych odwiedzin było uroczyste zakończenie Synodu Biskupów (...). Owocem tych prac stała się posynodalna adhortacja - dokument, który z radością podpisałem w czasie swojej pielgrzymki do Libanu''. Synod został zwołany przez Jana Pawła II troszczącego się o moralną i duchową odbudowę społeczeństwa libańskiego. Odbywał się od 26 XI do 14 XII 1995 w Rzymie. Do udziału w pracach przygotowawczych Zgromadzenia zostali zaproszeni wszyscy Libańczycy, w tym także przedstawiciele Kościołów niekatolickich: [[prawosławie|greckoprawosławnego, ormiańskoprawosławnego, syryjsko prawosławnego]], asyryjskiego oraz [[protestantyzm|protestanckiego]]. Punktem wyjścia dla refleksji stał się temat nakreślony przez Ojca Świętego: ''Chrystus jest naszą [[nadzieja|nadzieją]]: odnowieni przez Ducha i solidarni dajemy świadectwo Jego [[miłość|miłości]]''. W obradach Synodu Biskupów wzięło udział 120 osób. </P>
+
<P>Przed przyjazdem do Libanu Jan Paweł II wystosował 2 V 1997 przesłanie do mieszkańców tego kraju. Papież przedstawił cel swojej 77. podróży apostolskiej podczas audiencji generalnej 14 maja 1997 w [[Rzym|Rzymie]]. Powiedział wtedy: ''Bezpośrednią przyczyną tych odwiedzin było uroczyste zakończenie Synodu Biskupów (...). Owocem tych prac stała się posynodalna adhortacja - dokument, który z radością podpisałem w czasie swojej pielgrzymki do Libanu''. Synod został zwołany przez Jana Pawła II troszczącego się o moralną i duchową odbudowę społeczeństwa libańskiego. Odbywał się od 26 XI do 14 XII 1995 w Rzymie. Do udziału w pracach przygotowawczych Zgromadzenia zostali zaproszeni wszyscy Libańczycy, w tym także przedstawiciele Kościołów niekatolickich: [[prawosławie|greckoprawosławnego, ormiańskoprawosławnego, syryjskoprawosławnego]], asyryjskiego oraz [[protestantyzm|protestanckiego]]. Punktem wyjścia dla refleksji stał się temat nakreślony przez Ojca Świętego: ''Chrystus jest naszą [[nadzieja|nadzieją]]: odnowieni przez Ducha i solidarni dajemy świadectwo Jego [[miłość|miłości]]''. W obradach Synodu Biskupów wzięło udział 120 osób. </P>
 
<P>Celem pielgrzymki do Libanu było również wyrażenie uznania dla wielowiekowego współżycia wyznawców Kościoła maronickiego, Wschodnich Kościołów katolickich: melchitów, ormian, Syryjczyków, Chaldejczyków i łacinników, [[prawosławie|Kościołów prawosławnych]] oraz wspólnot [[islam|muzułmańskich]]: sunnitów, szyitów, druzów, alawitów i izmaelitów, a także prośba o [[pokój]]. Szczególna troska Jana Pawła II o zaprzestanie [[przemoc|przemocy]] w tym kraju była spowodowana wyjątkowo krwawymi starciami zbrojnymi i masakrami, do jakich doszło tam pod koniec lat 80. Podczas 16-letniej [[wojna|wojny]] domowej Papież wielokrotnie apelował o zaprzestanie walk i [[pojednanie]]. Nawiązaniem do tych pragnień Ojca Świętego były słowa wypowiedziane podczas powitania na lotnisku w Bejrucie: ''Przybywam, aby dodać odwagi synom i córkom tej gościnnej ziemi, tego kraju o starożytnej [[tradycja|tradycji]] duchowej i kulturowej, spragnionego niezależności i [[wolność|wolności]]''. </P>
 
<P>Celem pielgrzymki do Libanu było również wyrażenie uznania dla wielowiekowego współżycia wyznawców Kościoła maronickiego, Wschodnich Kościołów katolickich: melchitów, ormian, Syryjczyków, Chaldejczyków i łacinników, [[prawosławie|Kościołów prawosławnych]] oraz wspólnot [[islam|muzułmańskich]]: sunnitów, szyitów, druzów, alawitów i izmaelitów, a także prośba o [[pokój]]. Szczególna troska Jana Pawła II o zaprzestanie [[przemoc|przemocy]] w tym kraju była spowodowana wyjątkowo krwawymi starciami zbrojnymi i masakrami, do jakich doszło tam pod koniec lat 80. Podczas 16-letniej [[wojna|wojny]] domowej Papież wielokrotnie apelował o zaprzestanie walk i [[pojednanie]]. Nawiązaniem do tych pragnień Ojca Świętego były słowa wypowiedziane podczas powitania na lotnisku w Bejrucie: ''Przybywam, aby dodać odwagi synom i córkom tej gościnnej ziemi, tego kraju o starożytnej [[tradycja|tradycji]] duchowej i kulturowej, spragnionego niezależności i [[wolność|wolności]]''. </P>
 
<P>Spotkanie Ojca Świętego z młodzieżą było pierwszym oficjalnym kontaktem z wiernymi Libanu. Wezwał młodych do udziału w odbudowie narodowej w duchu poszanowania odrębności różnych wspólnot religijnych i narodowych. Apelował, aby podjęli trud stworzenia z Libańczyków narodu zjednoczonego. Podkreślił również dużą rolę młodzieży w likwidacji podziałów i uprzedzeń społecznych powstałych w czasie długiej i bolesnej historii narodu libańskiego. ''Wręczając młodym dokument posynodalny, pragnąłem uwydatnić, że w znacznej mierze od nich zależeć będzie realizacja zadań ukazanych przez Synod Biskupów''.  </P> (EB-W)
 
<P>Spotkanie Ojca Świętego z młodzieżą było pierwszym oficjalnym kontaktem z wiernymi Libanu. Wezwał młodych do udziału w odbudowie narodowej w duchu poszanowania odrębności różnych wspólnot religijnych i narodowych. Apelował, aby podjęli trud stworzenia z Libańczyków narodu zjednoczonego. Podkreślił również dużą rolę młodzieży w likwidacji podziałów i uprzedzeń społecznych powstałych w czasie długiej i bolesnej historii narodu libańskiego. ''Wręczając młodym dokument posynodalny, pragnąłem uwydatnić, że w znacznej mierze od nich zależeć będzie realizacja zadań ukazanych przez Synod Biskupów''.  </P> (EB-W)
−
 
−
== Cele pielgrzymki ==
 
−
 
−
Półtora roku przed pielgrzymką - w dniach 26 XI - 14 XII 1995 r. odbył się w Rzymie [[synod biskupów]] poświęcony sytuacji Libanu oraz moralnej i duchowej odbudowie społeczeństwa libańskiego dotkniętego krawymi starciami zbrojnymi w wyniku wojny domowej oraz zaangażowania militarnego sąsiadów Libanu. Do udziału w pracach przygotowawczych synodu zostali zaproszeni wszyscy chrześcijanie Libanu, także przedstawiciele wspólnot niekatolickich: Kościołów prawosławnych - greckiego, ormiańskiego i syryjskiego, Kościoła asyryjskiego i wspólnot protestanckich.
 
−
 
−
Podróż miała na celu przypomnienie problemów chrześcijan w Libanie przez podpisanie i ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej '[[Nowa nadzieja dla Libanu]]'. Ponadto celem było spotkanie ze wspólnotami chrześcijańskimi tego kraju.
 
−
 
−
W obradach synodu biskupów, prowadzonych pod zaproponowanym przez Jana Pawła II mottem "Chrystus jest naszą nadzieją: odnowieni przez Ducha i solidarni dajemy świadectwo Jego miłości", wzięło udział 120 osób.
 
−
 
−
// to pewnie częściowo do przesunięcia do hasła o adhortacji
 
−
 
−
: ''Bezpośrednią przyczyną tych odwiedzin było uroczyste zakończenie Synodu Biskupów (...). Owocem tych prac stała się posynodalna adhortacja - dokument, który z radością podpisałem w czasie swojej pielgrzymki do Libanu.
 
−
: '' audiencja generalna po pielgrzymce, Rzym, 14 maja 1997 r.
 
−
 
−
== Przebieg pielgrzymki ==
 
−
 
−
Przed przyjazdem do [[Liban|Libanu]] Jan Paweł II wystosował 2 maja 1997 r. przesłanie do mieszkańców tego kraju.
 
−
 
−
=== Liban 10-11 V 1997 r. ===
 
−
 
−
* [[10 maja]]
 
−
** [[Bejrut]]: powitanie na lotnisku przez prezydenta Libanu, patriarchów i biskupów; przejazd do pałacu prezydenckiego w Baada na przedmieściach Bejrutu;  spotkanie z prezydentem Eliasem Hrawi, przewodniczącym Izby Deputowanych Nahibem Berrim, premierem Rafikiem Hariri oraz zwierzchnikami libańskich wspólnot muzułmańskich; przelot do rezydencji patriarchy maronickiego w Bkirke,
 
−
** [[Harissa]]: wizyta w sanktuarium Matki Bożej Libańskiej; podpisanie tamże adhortacji 'Nowa nadzieja dla Libanu' oraz spotkanie z udziałem ok. 7 tys. młodzieży,
 
−
** [[Bejrut]]: powrót do nuncjatury apostolskiej.
 
−
// spr. czy Harissa to nie jakieś przedmieście
 
−
 
−
* [[11 maja]]
 
−
** [[Bejrut]]: msza św. na placu Męczenników z udziałem ok. 500 tys. chrześcijan różnych wyznań; modlitwa '[[Regina coeli]]' z zawierzeniem Libanu Matce Bożej; Przelot helikopterem do Bkirke na spotkanie z członkami Zgromadzenia Katolickich Patriarchów i Biskupów Libanu; ekumeniczne spotkanie z przedstawicielami Kościołów prawosławnych i wspólnot protestanckich; poświęcenie kaplicy w nuncjaturze; podczas przejazdu do Bkirke nawiedzenie grecko-melchickiej bazyliki św. Pawła, błogosławieństwo zgromadzonych tam wiernych oraz wizyta w klasztorze sióstr karmelitanek klauzurowych; pożegnanie na lotnisku i odlot do Rzymu
 
  
 
== Źródła ==
 
== Źródła ==

Aktualna wersja na dzień 06:27, 12 sty 2015

Treść hasła została przygotowana z wykorzystaniem treści publikacji 
(red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, "Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II", Wydawnictwo WAM, Kraków 2005.

Siedemdziesiąta siódma podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 10-11 maja 1997. Celem był Liban.

Przebieg pielgrzymki

10-11 maja 1997 LIBAN

Cel pielgrzymki

Podpisanie i ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej Nowa nadzieja dla Libanu.

Przebieg wizyty w Libanie

  • 10 maja
    • BEJRUT: Powitanie przez prezydenta, patriarchów i biskupów na lotnisku • Przejazd do pałacu prezydenckiego w Baada na przedmieściach Bejrutu • Rozmowy w pałacu prezydenckim z prezydentem Libanu Eliasem Hrawi, przewodniczącym Izby Deputowanych Nabihem Berrim, przewodniczącym Rady Ministrów Rafikiem Hariri oraz ze zwierzchnikami libańskich wspólnot muzułmańskich • Przelot helikopterem do rezydencji patriarchy maronickiego w BKIRKE • Przybycie do sanktuarium Matki Bożej Libańskiej w HARISSA, gdzie Papież podpisał adhortację posynodalną Nowa nadzieja dla Libanu. W spotkaniu wzięło udział ok. 7 tys. młodzieży • Powrót do nuncjatury apostolskiej
  • 11 maja
    • BEJRUT: Msza św. na placu Męczenników. Wzięło w niej udział ok. 500 tys. osób różnych wyznań • W czasie modlitwy Regina coeli zawierzenie Libanu Matce Bożej • Przelot helikopterem do Bkirke na spotkanie z członkami Zgromadzenia Katolickich Patriarchów i Biskupów Libanu • Ekumeniczne spotkanie z przedstawicielami Kościołów prawosławnych i wspólnot protestanckich • Poświęcenie kaplicy w nuncjaturze • W czasie przejazdu do Bkirke Papież odwiedził grecko-melchicką bazylikę św. Pawła i pobłogosławił zgromadzonych tam wiernych oraz złożył wizytę w klasztorze sióstr karmelitanek klauzurowych • Pożegnanie na lotnisku i odlot do Rzymu

Charakterystyka i najważniejsze przesłanie pielrzymki

Przed przyjazdem do Libanu Jan Paweł II wystosował 2 V 1997 przesłanie do mieszkańców tego kraju. Papież przedstawił cel swojej 77. podróży apostolskiej podczas audiencji generalnej 14 maja 1997 w Rzymie. Powiedział wtedy: Bezpośrednią przyczyną tych odwiedzin było uroczyste zakończenie Synodu Biskupów (...). Owocem tych prac stała się posynodalna adhortacja - dokument, który z radością podpisałem w czasie swojej pielgrzymki do Libanu. Synod został zwołany przez Jana Pawła II troszczącego się o moralną i duchową odbudowę społeczeństwa libańskiego. Odbywał się od 26 XI do 14 XII 1995 w Rzymie. Do udziału w pracach przygotowawczych Zgromadzenia zostali zaproszeni wszyscy Libańczycy, w tym także przedstawiciele Kościołów niekatolickich: greckoprawosławnego, ormiańskoprawosławnego, syryjskoprawosławnego, asyryjskiego oraz protestanckiego. Punktem wyjścia dla refleksji stał się temat nakreślony przez Ojca Świętego: Chrystus jest naszą nadzieją: odnowieni przez Ducha i solidarni dajemy świadectwo Jego miłości. W obradach Synodu Biskupów wzięło udział 120 osób.

Celem pielgrzymki do Libanu było również wyrażenie uznania dla wielowiekowego współżycia wyznawców Kościoła maronickiego, Wschodnich Kościołów katolickich: melchitów, ormian, Syryjczyków, Chaldejczyków i łacinników, Kościołów prawosławnych oraz wspólnot muzułmańskich: sunnitów, szyitów, druzów, alawitów i izmaelitów, a także prośba o pokój. Szczególna troska Jana Pawła II o zaprzestanie przemocy w tym kraju była spowodowana wyjątkowo krwawymi starciami zbrojnymi i masakrami, do jakich doszło tam pod koniec lat 80. Podczas 16-letniej wojny domowej Papież wielokrotnie apelował o zaprzestanie walk i pojednanie. Nawiązaniem do tych pragnień Ojca Świętego były słowa wypowiedziane podczas powitania na lotnisku w Bejrucie: Przybywam, aby dodać odwagi synom i córkom tej gościnnej ziemi, tego kraju o starożytnej tradycji duchowej i kulturowej, spragnionego niezależności i wolności.

Spotkanie Ojca Świętego z młodzieżą było pierwszym oficjalnym kontaktem z wiernymi Libanu. Wezwał młodych do udziału w odbudowie narodowej w duchu poszanowania odrębności różnych wspólnot religijnych i narodowych. Apelował, aby podjęli trud stworzenia z Libańczyków narodu zjednoczonego. Podkreślił również dużą rolę młodzieży w likwidacji podziałów i uprzedzeń społecznych powstałych w czasie długiej i bolesnej historii narodu libańskiego. Wręczając młodym dokument posynodalny, pragnąłem uwydatnić, że w znacznej mierze od nich zależeć będzie realizacja zadań ukazanych przez Synod Biskupów.

(EB-W)

Źródła

Bibliografia

  • (red.) Antoni Jackowski, Izabela Sołjan, Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005, s. 352-354. W bibliotece.jpg
  • Jan Paweł II, Dzieła zebrane, Wydawnictwo M, Kraków 2006, s. 309-3114. W bibliotece.jpg
  • Insegnamenti di Giovanni Paolo II, Libreria Editrice Vaticana, Rzym 1982, t.XX,1, s.1149-1173. W bibliotece.jpg

Linki zewnętrzne

Materiały tekstowe

Materiały video

Zobacz także

Podróże apostolskie Jana Pawła II

Źródło: „http://www.wikijp2.pl/index.php?title=Pielgrzymka_zagraniczna_(77)&oldid=11750”