Jan Paweł I: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Jan Paweł I]] (imię świeckie: ''Albino Luciani'') (ur. w 1912 w Forno di Canale we Włoszech, zm. w 1978 roku w Watykanie) - 263 papież Kościoła katolickiego, poprzednik [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] na Tronie Piotrowym. Wybrany papieżem po śmierci [[Paweł VI|Pawła VI]], podczas jednodniowego konklawe w dniach 25-26 sierpnia 1978 roku. Jego pontyfikat był jednym z najkrótszych w dziejach nowożytnego Kościoła i trwał zaledwie 33 dni, do nagłej śmierci papieża na atak serca w nocy 28 września 1978 roku.
+
[[Jan Paweł I]] (imię świeckie: ''Albino Luciani'') (ur. w 1912 w Forno di Canale we [[Włochy|Włoszech]], zm. w [[1978]] roku w Watykanie) - 263 papież Kościoła katolickiego, poprzednik Jana Pawła II na Tronie Piotrowym. Wybrany papieżem po śmierci [[Paweł VI|Pawła VI]], podczas jednodniowego konklawe w dniach 25-[[26 sierpnia]] 1978 roku. Jego pontyfikat był jednym z najkrótszych w dziejach nowożytnego Kościoła i trwał zaledwie 33 dni, do nagłej śmierci papieża na atak serca w nocy [[28 września]] 1978 roku.
  
 
==Najważniejsze informacje biograficzne==
 
==Najważniejsze informacje biograficzne==
Przyszły papież pochodził z biednej rodziny robotniczej z północnych Włoch. Jego matka była osobą głeboką wierzącą, ojciec przez większą część życia sympatyzował z ruchem socjalistycznym i określał się jako antyklerykał<ref>John N. D. Kelly, ''Encyklopedia papieży''. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1997, s. 457-458. ISBN 8306026330</ref>. Albino od dziecka wyróżniał się pobożnością i w wieku zaledwie 11 lat wstąpił do niższego seminarium duchownego w miejscowości Feltre (w regionie Wenecja Euganejska przy granicy Włoch z Austrią). Naukę kontynuował w seminarium w Belluno, gdzie w 1935 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1946 roku obronił doktorat z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Od 1954 roku pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji Belluno. W tym czasie rozpoczął aktywną działalność pisarską, publikując książki prezentujące w popularnej formie podstawowe dogmaty wiary i zagadnienia etyki chrześcijańskiej.
+
Przyszły papież pochodził z biednej rodziny robotniczej z północnych Włoch. Jego matka była osobą głęboko wierzącą, ojciec przez większą część życia sympatyzował z ruchem socjalistycznym i określał się jako antyklerykał<ref>John N. D. Kelly, ''Encyklopedia papieży''. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1997, s. 457-458. ISBN 8306026330</ref>. Albino od dziecka wyróżniał się pobożnością i w wieku zaledwie 11 lat wstąpił do niższego seminarium duchownego w miejscowości Feltre (w regionie Wenecja Euganejska przy granicy Włoch z Austrią). Naukę kontynuował w seminarium w Belluno, gdzie w 1935 roku przyjął [[kapłaństwo|święcenia kapłańskie]]. W [[1946]] roku obronił doktorat z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Gregoriańskim w [[Rzym|Rzymie]]. Od 1954 roku pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji Belluno. W tym czasie rozpoczął aktywną działalność pisarską, publikując książki prezentujące w popularnej formie podstawowe dogmaty wiary i zagadnienia etyki chrześcijańskiej.
  
W 1958 roku papież Jan XXIII udzielił mu święceń biskupich i mianował pasterzem diecezji Vittorio Veneto. W 1969 roku z rąk papieża Pawła VI otrzymał godność patriarchy Wenecji (tytuł ten, zgodnie z wielowiekową tradycją Kościoła we Włoszech noszą wszyscy metropolici tego miasta). W 1972 roku został wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch, a rok później, wyniesiono go do godności kardynalskiej<ref>Oficjalna biografia na stronach Watykanu http://www.vatican.va/holy_father/john_paul_i/biography/documents/hf_jp-i_bio_01021997_biography_en.html</ref>.
+
W [[1958]] roku papież [[Jan XXIII]] udzielił mu święceń biskupich i mianował pasterzem diecezji Vittorio Veneto. W [[1969]] roku z rąk papieża Pawła VI otrzymał godność patriarchy Wenecji (tytuł ten, zgodnie z wielowiekową tradycją Kościoła we Włoszech noszą wszyscy metropolici tego miasta). W 1972 roku został wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu [[Włochy|Włoch]], a rok później wyniesiono go do godności kardynalskiej<ref>Oficjalna biografia na stronach Watykanu http://www.vatican.va/holy_father/john_paul_i/biography/documents/hf_jp-i_bio_01021997_biography_en.html</ref>.
  
Na konklawe w sierpniu 1978 roku wybrany przez 111 kardynałów-elektorów, w tym Karola Wojtyłę i [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]. Jego wybór, podobnie jak elekcję Jana Pawła II, ogłosił z balkonu Bazyliki św. Piotra kardynał [[Pericle Felici|Pericle Felici]]. Przybrał imię Jana Pawła I wskazując na chęć kontynuowania dzieła swoich dwóch poprzedników: Jana XXIII i Pawła VI.
+
Na konklawe w sierpniu 1978 roku wybrany papieżem przez 111 kardynałów-elektorów, w tym Karola Wojtyłę i [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]. Jego wybór, podobnie jak elekcję Jana Pawła II, ogłosił z balkonu Bazyliki św. Piotra kardynał [[Pericle Felici]]. Po wyborze przybrał imię Jan Paweł I, co wskazywało na zamiar kontynuowania dzieła dwóch poprzedników: Jana XXIII i Pawła VI.
  
Bezpośredni i pełen życzliwości styl bycia Jana Pawła I zyskał mu szybko przydomek "papieża uśmiechu".
+
Bezpośredni i pełen życzliwości styl bycia Jana Pawła I zyskał mu przydomek "papieża uśmiechu"<ref>http://www.franciszkanska3.pl/Usmiech-Boga---film-o-zyciu-i-pontyfikacie-Jana-Pawla-I,a,17891</ref>.
  
Nagła śmierć papieża w 33 dniu pontyfikatu była szokiem dla całego świata, wywołując liczne spekulacje i kontrowersje, łącznie z dywagacjami o możliwym udziale osób trzecich w zgonie Jana Pawła I<ref>http://www.nytimes.com/1989/11/05/books/was-the-pope-murdered.html</ref>.
+
Nagła śmierć papieża w 33 dniu pontyfikatu była szokiem dla całego świata, wywołując liczne spekulacje i kontrowersje, łącznie z niepotwierdzonymi do dzisiaj dywagacjami o udziale osób trzecich w zgonie Jana Pawła I<ref>http://www.nytimes.com/1989/11/05/books/was-the-pope-murdered.html</ref>.
  
 
==Związki z Janem Pawłem II==
 
==Związki z Janem Pawłem II==
Z uwagi na krótki czas sprawowania papieskiej posługi Jana Pawła I, papież-Polak rzadko nawiązywał w swoim nauczaniu do postaci poprzednika. Jednakże już w pierwszych słowach po wyborze na Stolicę Piotrową 16 października 1978 roku, wspomniał:
+
Z uwagi na krótki czas sprawowania papieskiej posługi Jana Pawła I, papież-Polak stosunkowo rzadko nawiązywał w swoim nauczaniu do postaci poprzednika. Jednakże już w pierwszych słowach po wyborze na Stolicę Piotrową [[16 października]] 1978 roku, wspomniał:
  
 
{{Cytat box
 
{{Cytat box
Linia 22: Linia 22:
 
}}
 
}}
  
Wzmianka o Janie Pawle I znalazła się również w pierwszej encyklice Jana Pawła II ''Redemptor hominis'' z 1979 roku, gdzie papież-Polak wyjaśnia, dlaczego zdecydował się przyjąć imię po swoim poprzedniku:
+
Wzmianka o Janie Pawle I znalazła się również w pierwszej encyklice Jana Pawła II ''[[Redemptor hominis]]'' z [[1979]] roku, gdzie papież-Polak wyjaśnia, dlaczego zdecydował się przyjąć imię po swoim poprzedniku:
  
 
{{Cytat box
 
{{Cytat box
Linia 28: Linia 28:
  
 
Poprzez te dwa imiona i dwa pontyfikaty nawiązuję łączność z całą tradycją tej świętej Stolicy, z wszystkimi Poprzednikami w wymiarze tego dwudziestego stulecia i w wymiarze stuleci poprzednich, łącząc się coraz dalszymi jakby etapami z całą tą ciągłością posłannictwa i służby, która wyznacza szczególne miejsce Stolicy Piotrowej w Kościele. Jan XXIII i Paweł VI stanowią etap, do którego bezpośrednio pragnę nawiązywać — próg, od którego wspólnie poniekąd z Janem Pawłem I zamierzam iść ku przyszłości, kierując się tym bezgranicznym zaufaniem oraz posłuszeństwem wobec Ducha, którego Chrystus Pan obiecał i zesłał swojemu Kościołowi.  
 
Poprzez te dwa imiona i dwa pontyfikaty nawiązuję łączność z całą tradycją tej świętej Stolicy, z wszystkimi Poprzednikami w wymiarze tego dwudziestego stulecia i w wymiarze stuleci poprzednich, łącząc się coraz dalszymi jakby etapami z całą tą ciągłością posłannictwa i służby, która wyznacza szczególne miejsce Stolicy Piotrowej w Kościele. Jan XXIII i Paweł VI stanowią etap, do którego bezpośrednio pragnę nawiązywać — próg, od którego wspólnie poniekąd z Janem Pawłem I zamierzam iść ku przyszłości, kierując się tym bezgranicznym zaufaniem oraz posłuszeństwem wobec Ducha, którego Chrystus Pan obiecał i zesłał swojemu Kościołowi.  
|źródło =''Redemptor hominis, 2<ref>Zintegrowana Baza Tekstów Papieskich http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/385/pos/4/haslo/Jan%20Pawe%C5%82%20I</ref>.
+
|źródło =''Redemptor hominis'', 2<ref>Zintegrowana Baza Tekstów Papieskich http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/385/pos/4/haslo/Jan%20Pawe%C5%82%20I</ref>.
 
|width =
 
|width =
 
|align =
 
|align =
Linia 36: Linia 36:
  
 
{{Cytat box
 
{{Cytat box
|cytat =Papież Jan Paweł I w czasie swego bardzo krótkiego pontyfikatu zaznaczył, że pragnie być kontynuatorem tej drogi124. Bóg pozwolił i mnie iść w tym kierunku.
+
|cytat =Papież Jan Paweł I w czasie swego bardzo krótkiego pontyfikatu zaznaczył, że pragnie być kontynuatorem tej drogi. Bóg pozwolił i mnie iść w tym kierunku.
 
|źródło =''Ut unum sint'', 71<ref>tamże http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/373/pos/138/haslo/Jan%20Pawe%C5%82%20I</ref>.
 
|źródło =''Ut unum sint'', 71<ref>tamże http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/373/pos/138/haslo/Jan%20Pawe%C5%82%20I</ref>.
 
|width =
 
|width =

Aktualna wersja na dzień 15:32, 26 sie 2014

Jan Paweł I (imię świeckie: Albino Luciani) (ur. w 1912 w Forno di Canale we Włoszech, zm. w 1978 roku w Watykanie) - 263 papież Kościoła katolickiego, poprzednik Jana Pawła II na Tronie Piotrowym. Wybrany papieżem po śmierci Pawła VI, podczas jednodniowego konklawe w dniach 25-26 sierpnia 1978 roku. Jego pontyfikat był jednym z najkrótszych w dziejach nowożytnego Kościoła i trwał zaledwie 33 dni, do nagłej śmierci papieża na atak serca w nocy 28 września 1978 roku.

Najważniejsze informacje biograficzne

Przyszły papież pochodził z biednej rodziny robotniczej z północnych Włoch. Jego matka była osobą głęboko wierzącą, ojciec przez większą część życia sympatyzował z ruchem socjalistycznym i określał się jako antyklerykał[1]. Albino od dziecka wyróżniał się pobożnością i w wieku zaledwie 11 lat wstąpił do niższego seminarium duchownego w miejscowości Feltre (w regionie Wenecja Euganejska przy granicy Włoch z Austrią). Naukę kontynuował w seminarium w Belluno, gdzie w 1935 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1946 roku obronił doktorat z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Od 1954 roku pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji Belluno. W tym czasie rozpoczął aktywną działalność pisarską, publikując książki prezentujące w popularnej formie podstawowe dogmaty wiary i zagadnienia etyki chrześcijańskiej.

W 1958 roku papież Jan XXIII udzielił mu święceń biskupich i mianował pasterzem diecezji Vittorio Veneto. W 1969 roku z rąk papieża Pawła VI otrzymał godność patriarchy Wenecji (tytuł ten, zgodnie z wielowiekową tradycją Kościoła we Włoszech noszą wszyscy metropolici tego miasta). W 1972 roku został wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch, a rok później wyniesiono go do godności kardynalskiej[2].

Na konklawe w sierpniu 1978 roku wybrany papieżem przez 111 kardynałów-elektorów, w tym Karola Wojtyłę i Stefana Wyszyńskiego. Jego wybór, podobnie jak elekcję Jana Pawła II, ogłosił z balkonu Bazyliki św. Piotra kardynał Pericle Felici. Po wyborze przybrał imię Jan Paweł I, co wskazywało na zamiar kontynuowania dzieła dwóch poprzedników: Jana XXIII i Pawła VI.

Bezpośredni i pełen życzliwości styl bycia Jana Pawła I zyskał mu przydomek "papieża uśmiechu"[3].

Nagła śmierć papieża w 33 dniu pontyfikatu była szokiem dla całego świata, wywołując liczne spekulacje i kontrowersje, łącznie z niepotwierdzonymi do dzisiaj dywagacjami o udziale osób trzecich w zgonie Jana Pawła I[4].

Związki z Janem Pawłem II

Z uwagi na krótki czas sprawowania papieskiej posługi Jana Pawła I, papież-Polak stosunkowo rzadko nawiązywał w swoim nauczaniu do postaci poprzednika. Jednakże już w pierwszych słowach po wyborze na Stolicę Piotrową 16 października 1978 roku, wspomniał:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Najdrożsi Bracia i Siostry! Jesteśmy jeszcze wszyscy pogrążeni w bólu po śmierci naszego umiłowanego papieża Jana Pawła I. I oto najprzewielebniejsi kardynałowie powołali nowego Biskupa Rzymu. Wezwali go z dalekiego kraju...dalekiego, lecz zawsze tak bliskiego przez wspólnotę w wierze i tradycji chrześcijańskiej (...).
— Przemówienie na Placu św. Piotra 16 października 1978 roku[5].


Wzmianka o Janie Pawle I znalazła się również w pierwszej encyklice Jana Pawła II Redemptor hominis z 1979 roku, gdzie papież-Polak wyjaśnia, dlaczego zdecydował się przyjąć imię po swoim poprzedniku:

Przyjąłem również te same imiona, jakie wybrał mój umiłowany Poprzednik Jan Paweł I. Już bowiem w dniu 26 sierpnia, kiedy wobec Świętego Kolegium ujawnił, że chce się nazywać Jan Paweł — a ta dwoistość imienia była bez precedensu w historii — dostrzegłem w tym jakby wymowny znak łaski na drodze nowego pontyfikatu. A ponieważ pontyfikat ten trwał tylko 33 dni, wypada mi go nie tylko kontynuować, ale niejako podjąć w samym punkcie wyjścia, o którym świadczy naprzód wybór tych dwu właśnie imion. Przyjmując je w ślad za moim umiłowanym Poprzednikiem, pragnę przez to — mniemam, że podobnie jak On — dać wyraz umiłowania dla tego szczególnego dziedzictwa, jakie pozostawili Papieże Jan XXIII i Paweł VI, oraz gotowości jego kontynuowania z Bożą pomocą. Poprzez te dwa imiona i dwa pontyfikaty nawiązuję łączność z całą tradycją tej świętej Stolicy, z wszystkimi Poprzednikami w wymiarze tego dwudziestego stulecia i w wymiarze stuleci poprzednich, łącząc się coraz dalszymi jakby etapami z całą tą ciągłością posłannictwa i służby, która wyznacza szczególne miejsce Stolicy Piotrowej w Kościele. Jan XXIII i Paweł VI stanowią etap, do którego bezpośrednio pragnę nawiązywać — próg, od którego wspólnie poniekąd z Janem Pawłem I zamierzam iść ku przyszłości, kierując się tym bezgranicznym zaufaniem oraz posłuszeństwem wobec Ducha, którego Chrystus Pan obiecał i zesłał swojemu Kościołowi.
Redemptor hominis, 2[6].


Po raz kolejny, postać Jana Pawła I pojawiła się na kartach encykliki Ut unum sint z 1995 roku poświęconej ekumenizmowi:

Papież Jan Paweł I w czasie swego bardzo krótkiego pontyfikatu zaznaczył, że pragnie być kontynuatorem tej drogi. Bóg pozwolił i mnie iść w tym kierunku.
Ut unum sint, 71[7].


Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne