Środowisko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Centrum Myśli Jana Pawła II - WIKIJP2
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
Linia 1: Linia 1:
'''Środowisko''' zwane również: „Rodzinką”, „Paczką”, „Wujkowym towarzystwem”, od 1949 roku grupa duszpasterska uczestnicząca czynnie w życiu parafii św. Floriana w Krakowie, skupiona wokół wikarego Karola Wojtyły. Począwszy od 1951 r. rozpoczynają się wspólne wyjazdy turystyczne – piesze, rowerowe, kajakowe oraz pielgrzymki. Od 1952 r. Karol Wojtyła nazywany jest przez młodzież Wujkiem. Duszpasterstwo skupiało krakowskich studentów, którzy byli przeciwni indoktrynacji marksistowskiej a przepojeni duchem chrześcijańskim. Z czasem, gdy członkowie "Rodzinki" skończyli studia, grupa zaczęła się rozrastać o kolejne kręgi osób. W rezultacie powstał krąg rodzin i nieformalnych wspólnot liczący ok. 200 osób. Dzisiaj identyfikują się ze „Środowiskiem” także dzieci i wnuki pierwszych uczestników wypraw z ks. Karolem Wojtyłą.   
+
'''Środowisko''' - od 1949 grupa duszpasterska uczestnicząca czynnie w życiu [[Parafia św. Floriana|parafii św. Floriana]] w Krakowie, skupiona wokół wikarego Karola Wojtyły. Zwana również: „Rodzinką”, „Paczką”, „Wujkowym towarzystwem”.
 +
 
 +
Począwszy od 1951 rozpoczynają się wspólne wyjazdy turystyczne – piesze, rowerowe, kajakowe oraz pielgrzymki. Od 1952 Karol Wojtyła nazywany jest przez młodzież ''Wujkiem''. Duszpasterstwo skupiało krakowskich studentów, którzy byli przeciwni indoktrynacji marksistowskiej a przepojeni duchem chrześcijańskim. Z czasem, gdy członkowie "Rodzinki" skończyli studia, grupa zaczęła się rozrastać o kolejne kręgi osób. W rezultacie powstał krąg rodzin i nieformalnych wspólnot liczący ok. 200 osób. Dzisiaj identyfikują się ze „Środowiskiem” także dzieci i wnuki pierwszych uczestników wypraw z ks. Karolem Wojtyłą.   
  
 
Panowała tam zasada zwyczajności i życzliwego partnerstwa. Wyprawy z biskupem i kardynałem Wojtyłą nie były zwykłą turystyką, lecz miały także wymiar duchowy i formacyjny dla ich uczestników. Celem było kształtowanie się wspólnoty młodych ludzi na zasadzie konsekwentnie realizowanego chrześcijaństwa z Eucharystią jako fundamentem. Nieodłącznym elementem spotkań były rozmowy i dyskusje z Karolem Wojtyłą, konfrontacja z perspektywą dojrzałej wiary. Z czasem włączyło się także przygotowanie młodych do małżeństwa. Najważniejszą postacią był „Wujek”, ksiądz Karol Wojtyła – autorytet moralny, intelektualny i duchowy studentów. [[Gabriel Turowski]] opisuje wielogodzinne rozmowy młodych ludzi z "Wujkiem" na najważniejsze dla nich tematy, rozważania, modlitw i Eucharystie na górskich szczytach czy brzegu jeziora, gdzie rolę ołtarza pełnił nierzadko odwrócony do góry dnem kajak.
 
Panowała tam zasada zwyczajności i życzliwego partnerstwa. Wyprawy z biskupem i kardynałem Wojtyłą nie były zwykłą turystyką, lecz miały także wymiar duchowy i formacyjny dla ich uczestników. Celem było kształtowanie się wspólnoty młodych ludzi na zasadzie konsekwentnie realizowanego chrześcijaństwa z Eucharystią jako fundamentem. Nieodłącznym elementem spotkań były rozmowy i dyskusje z Karolem Wojtyłą, konfrontacja z perspektywą dojrzałej wiary. Z czasem włączyło się także przygotowanie młodych do małżeństwa. Najważniejszą postacią był „Wujek”, ksiądz Karol Wojtyła – autorytet moralny, intelektualny i duchowy studentów. [[Gabriel Turowski]] opisuje wielogodzinne rozmowy młodych ludzi z "Wujkiem" na najważniejsze dla nich tematy, rozważania, modlitw i Eucharystie na górskich szczytach czy brzegu jeziora, gdzie rolę ołtarza pełnił nierzadko odwrócony do góry dnem kajak.

Wersja z 10:27, 26 mar 2014

Środowisko - od 1949 grupa duszpasterska uczestnicząca czynnie w życiu parafii św. Floriana w Krakowie, skupiona wokół wikarego Karola Wojtyły. Zwana również: „Rodzinką”, „Paczką”, „Wujkowym towarzystwem”.

Począwszy od 1951 rozpoczynają się wspólne wyjazdy turystyczne – piesze, rowerowe, kajakowe oraz pielgrzymki. Od 1952 Karol Wojtyła nazywany jest przez młodzież Wujkiem. Duszpasterstwo skupiało krakowskich studentów, którzy byli przeciwni indoktrynacji marksistowskiej a przepojeni duchem chrześcijańskim. Z czasem, gdy członkowie "Rodzinki" skończyli studia, grupa zaczęła się rozrastać o kolejne kręgi osób. W rezultacie powstał krąg rodzin i nieformalnych wspólnot liczący ok. 200 osób. Dzisiaj identyfikują się ze „Środowiskiem” także dzieci i wnuki pierwszych uczestników wypraw z ks. Karolem Wojtyłą.

Panowała tam zasada zwyczajności i życzliwego partnerstwa. Wyprawy z biskupem i kardynałem Wojtyłą nie były zwykłą turystyką, lecz miały także wymiar duchowy i formacyjny dla ich uczestników. Celem było kształtowanie się wspólnoty młodych ludzi na zasadzie konsekwentnie realizowanego chrześcijaństwa z Eucharystią jako fundamentem. Nieodłącznym elementem spotkań były rozmowy i dyskusje z Karolem Wojtyłą, konfrontacja z perspektywą dojrzałej wiary. Z czasem włączyło się także przygotowanie młodych do małżeństwa. Najważniejszą postacią był „Wujek”, ksiądz Karol Wojtyła – autorytet moralny, intelektualny i duchowy studentów. Gabriel Turowski opisuje wielogodzinne rozmowy młodych ludzi z "Wujkiem" na najważniejsze dla nich tematy, rozważania, modlitw i Eucharystie na górskich szczytach czy brzegu jeziora, gdzie rolę ołtarza pełnił nierzadko odwrócony do góry dnem kajak.

Wspólne modlitwy i dyskusje w trakcie dorocznych wypraw turystycznych, kontynuowane również gdy ks. Wojtyła został biskupem, były okazją nie tylko do coraz głębszego poznawania samych siebie, swego powołania do życia rodzinnego. Wynikiem wspólnych dyskusji i obserwacji była m.in. książka "Miłość i odpowiedzialność" oraz poglądy Wojtyły na temat roli świeckich w Kościele.

Grupa, choć już w zmienionym składzie, utrzymywała kontakty z Janem Pawłem II aż do jego śmierci.

Kiedy Karol Wojtyła został Papieżem, to pierwszy list do „Środowiska” napisał już 30 października 1978 r. Napisał w nim m.in.: „Skoro piszecie, że kajak zamieniłem na łódź, to widzicie, że trzeba mi teraz więcej wioślarzy, więcej siły duchowej, którą spodziewam się od Was otrzymywać przez Wasze modlitwy. Liczę na nie”.[1]

Wśród najaktywniejszych członków "Rodzinki" można wymienić m.in.: Danutę i Jerzego Ciesielskich, Danutę i Stanisława Rybickich, Zdzisława Heydla, Teresę Heydel-Życzkowską, Piotra i Teresę Maleckich, Gabriela Turowskiego.


Osoby, które należą/należały do Środowiska

(kolejność alfabetyczna)

Abrahamowicz Jan

Abrahamowicz Lidia

Abrahamowicz Stanisław

Czechowska Władysława

Ciesielski Jerzy

Ciesielska Danuta

Fedorowicz Szymon

Heydel-Życzkowska Teresa

Heydel Zdzisław

Jagła Franciczek

Krupińska Zofia

Krupiński Jacek

Kwiecień Czesław

Malecka Teresa

Malecki Piotr

Nowosielski Leszek

Piech Tomasz

Piech Urszula

Piekarczyk-Jagła Jarosława

Plater Jacek Ludwik

Plater Milada

Poźniak Maria

Rieger Janusz

Rieger Jerzy

Rieger Lucyna

Rieger Ewa

Rostworowski Tadeusz

Rozkrutowa Bogumiła

Rybicka Danuta

Rybicka Maria

Rybicki Stanisław

Rybicki Stanisław Jr.

Szewczyk Aleksandra

Szewczyk Andrzej

Szmyd-Dormus Maria

Turowski Gabriel

Tyczyńska Maria

Tyczyński Aleksander

Walczewska Marta

Walczewski Jacek

Wodniecka Alina

Wodniecki Jan

Wisłocka Ewa

Wisłocki Mieczysław

Zieliński Andrzej

Życzkowska Teresa

Przypisy

  1. Stanisław i Lidia Abrahamowicz, Życie bez Wujka, Niedziela 16/2005

Bibliografia

  • Zapis drogi: wspomnienia "Środowiska" o nieznanych duszpasterstwie księdza Karola Wojtyły, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 2005. ISBN 8374220228 W bibliotece.jpg
  • Śladami wujka film dokumentalny W bibliotece.jpg
  • wywiady ze świadkami pontyfikatu nagrane przez Centrum Myśli Jana Pawła II